«Η Κασσάνδρα και ο λύκος»
Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Καραπάνου Μαργαρίτα
Εκδότης: Εκδόσεις Καστανιώτη
ISBN: 9789600343045
Αριθμός Σελίδων: 188
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 21χ14
Γλώσσα Γραφής: ελληνικά
Έτος Έκδοσης: 2006
«Η Κασσάνδρα και ο λύκος»
- Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ
Γεννήθηκα Ιούλιο, λυκόφως, αστερισμός Καρκίνος. Όταν με φέρανε για να με δει, γύρισε προς τον τοίχο.
Το ολιγόλογο της γραφής της Μαργαρίτας Καραπάνου είναι αντίστροφα ανάλογο της δύναμής της. Η λιτότητα του λόγου της έχει την ευθύβολη αμεσότητα του εξαιρετικού σκοπευτή, έτσι ώστε η ανάγνωση να μας αφήνει άφωνους στην πρόσληψή της.
Σε αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε αρχικά στα γαλλικά, εμφανίστηκε στα γράμματα για να ταράξει τα νερά, να επιφέρει συγκρούσεις και διχογνωμίες ανάμεσα σε εκδότες και κριτικούς σε Ευρώπη και Αμερική.
«…Καμία ανάλυση της «Κασσάνδρας και του λύκου» δεν μπορεί να εξηγήσει τη γοητεία και την αινιγματικότητα του βιβλίου. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες δημιουργίες που γεννιούνται μυστηριωδώς, χωρίς κανένα προηγούμενο. Το βιβλίο είναι πρωτότυπο, τρομακτικό, ολοκληρωμένο. Εφευρίσκει τη δικιά του ιστορία, μπαίνει σε εφιαλτικές καταστάσεις και βγαίνει, όπως ανακατεύει το όνειρο με την πραγματικότητα.{…}Δεν είναι ποτέ συναισθηματικό, όμορφο ή παραφουσκωμένο…»
Απόσπασμα από την κριτική του Jerrom Charyn (New York Times)
Η λακωνικότητα της Καραπάνου
Η λακωνικότητα της Καραπάνου αποτελεί την ουσία του συγγραφικού της χαρακτήρα σε όλα της τα βιβλία. «Ο κόσμος έχει γίνει τρομερά αποσπασματικός και δεν μπορείς να γράψεις ένα μυθιστόρημα με όλη την πλοκή στις σελίδες» έχει πει σε συνέντευξή της. «Για να γράψεις κάτι μικρό χρειάζεσαι μεγαλύτερο σθένος από ό,τι για να γράψεις κάτι μεγαλύτερο. Θέλει να είσαι κάτι σαν μαθηματικός . Μπορεί να χρειαστεί να γράψω εκατό φορές μια φράση» εξηγεί.
«Η Κασσάνδρα και ο λύκος» είναι σίγουρα ένα λογοτεχνικό ανάγνωσμα με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούν όλοι όσοι αναζητούν στη λογοτεχνία τον πλούτο της επιμελημένης γραφής, την διαφορετική ματιά σε συναισθήματα και καταστάσεις αλλά και την ειλικρινή καταβύθιση στον εσώτερο εαυτό. Εδώ, ενώ η συγγραφέας χειρίζεται το θέμα της παιδικής ηλικίας, μιλάει με τρόπο ανοιχτό και απροσδόκητο για την κρυφή σκληράδα, για το αόρατο αυτό μίγμα της φαντασίας και της πραγματικότητας που την διέπουν. Οι εικόνες που καταγράφει, ολοζώντανες και ξεκάθαρες, όπως μόνο ένα παιδί θα μπορούσε να τις διηγηθεί, αναδύουν ταυτόχρονα πίσω τους σαν γιγάντια σκιά έναν σιωπηρό αμείλικτο κόσμο.
«…Κι όταν νύχτωσε μάζεψα άστρα και τα σκόρπισα μέσα στο νερό. Μετά σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου, έπιασα το φεγγάρι, και σου το κρέμασα γύρω από το λαιμό».
«…Κάνω μια βόλτα στο σαλόνι. Δοκιμάζω τη γούνα της Γιαγιάς και τα τακούνια της.
Πάω να κάνω πιπί, και πετάω τη ζωγραφιά μου με τον Παράδεισο μέσα στο καμπινέ».
Κείμενo: Μαρία Ψωμά Πετρίδου
Φωτογραφία Pixapbay / fietzfotos
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως