Μετά από μια αναγκαστική διακοπή λόγω της πανδημίας, η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης επανέρχεται!
Οι προβολές θα γίνονται, πλέον, στον πολυχώρο To Pikap, Ολύμπου 57.
Η εναρκτήρια προβολή θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 15 Απριλίου στις 8 μ.μ., στο To Pikap kato, με την ταινία «Αλληλεξάρτηση» (Interpendence). Είσοδος ελεύθερη.
Επόμενη προβολή (είσοδος ελεύθερη) την Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου,
ώρα 20:00, στο Pikap kato, με τις επτά βραβευμένες ταινίες του
7ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αλεξάνδρειας (IASFF)
«Το 7ο φεστιβάλ Αλεξάνδρειας ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ»
«Αλληλεξάρτηση»
Γη, Νερό, Αέρας
Του Στράτου Κερσανίδη
Το περιβάλλον κι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος ως μέρος του περιβάλλοντος, η σχέση εξάρτησης μεταξύ του «καθ’ εικόνα και ομοίωση» όντος –όπως αυτοαποκαλείται- και του υπόλοιπου μέρους της δημιουργίας.
Αλληλεξάρτηση, σημαίνει το «αδιαίρετον», πως κάτι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Πως η ύπαρξή του εξαρτάται από την ύπαρξη του άλλου. Και για να σταματήσουμε τους γρίφους ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: προϋπόθεση για την ύπαρξη του ανθρώπου είναι η ύπαρξη του περιβάλλοντος, της φύσης, εντός του οποίου δημιουργήθηκε, αναπτύχθηκε και επιβιώνει ο άνθρωπος. Και αποτελεί μέρος της ισορροπίας η οποία πρέπει να υπάρχει στη φύση.
Έντεκα σκηνοθέτες και σκηνοθέτριες, ισάριθμες ταινίες μικρού μήκους με θέμα τον Άνθρωπο και τη Φύση. Το πώς, δηλαδή, ο άνθρωπος με τις παρεμβάσεις του και με αυτό που ο ίδιος ονόμασε «πολιτισμό», παρεμβαίνει και επηρεάζει αρνητικά το φυσικό περιβάλλον. Και πώς αυτό, έχει αρνητικό αντίκτυπο στον ίδιο τον άνθρωπο.
Έντεκα ταινίες από όλον τον κόσμο από τη Βραζιλία και την Κίνα, ως το Μαρόκο και την Ισλανδία. Από τη Νέα Ζηλανδία και την Ιταλία, ως την Ελβετία και το Αφγανιστάν κι από το Τσαντ ως την Ινδία και την Πορτογαλία.
Ταινίες διαφορετικού ύφους, είδους, προσέγγισης, αισθητικής, κουλτούρας. Ένα συναρπαστικό μωσαϊκό το οποίο ταξιδεύει στον κόσμο και φέρνει κοντά διαφορετικούς πολιτισμούς. Μυθοπλασίες και ντοκιμαντέρ, έγχρωμα κι ασπρόμαυρα, άνθρωποι, ζώα, φυτά, ο αέρας, το νερό, η γη. Η ζωή, ο πολιτισμός, η αυθαιρεσία, ο βιασμός της φύσης, ο θάνατος. Ένα εξαιρετικό μωσαϊκό το οποίο «βλέπει» τον πλανήτη ως ένα ενιαίο σύνολο, όπως δηλαδή, είναι και όπως οφείλουμε να τον βλέπουμε αν θέλουμε, ως είδος, να έχουμε μέλλον.
Μια ταινία η οποία λειτουργεί ως καμπανάκι συναγερμού, η οποία μας υπενθυμίζει το καθήκον μας απέναντι στο κοινό μας σπίτι και τις επόμενες γενιές. Σύντομες, σφιχτοδεμένες, ξεκάθαρες αφηγήσεις, με συγκεκριμένο στόχο. Είναι δύσκολο να γίνει μία πιο συγκεκριμένη κριτική στη σπονδυλωτή ταινία «Αλληλεξάρτηση» (Inerdependence). Το πιο σωστό θα ήταν να υπάρξει ξεχωριστή κριτική για κάθε μία από τις ταινίες μικρού μήκους οι οποίες τη συνθέτουν. Κι αυτό επειδή η κάθε μία από αυτές, όπως προανέφερα, μεταφέρει την ιδιαίτερη ματιά, προβληματική μια αισθητική του ανθρώπου που τη σκηνοθέτησε. Άρα κάτι τέτοιο, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι εύκολο ούτε πρακτικό.
Για το λόγο αυτό, σημειώνουμε τη γοητεία των εικόνων και τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν βλέποντάς την. Εικόνες άλλοτε ρεαλιστικές κι άλλοτε ποιητικές, μερικές φορές δραματικές κι άλλες με χρωματισμένες με χιούμορ. Και συναισθήματα αγωνίας και φόβου για το μέλλον αλλά και ελπίδας. Αρκεί να αντιληφθούμε πως αυτή η αλληλεξάρτηση είναι περισσότερο αναγκαία για τον άνθρωπο. Γιατί ο πλανήτης, όσο κι αν λαβωθεί, μπορεί και θα συνεχίσει να ζει και χωρίς εμάς και την καταστροφική μας μανία!
Οι ταινίες μικρού μήκους που συνθέτουν τη σπονδυλωτή ταινία «Αλληλεξάρτηση,και οι σκηνοθέτες, σκηνοθέτιδες είναι:
«Μάτια του νερού» (Tuã Ingugu) της Ντανιέλα Τόμας (Βραζιλία)
«Πεινασμένος γλάρος» (Hungry Seagull) του Λεόν Γουάνγκ (Κίνα)
«Φτελιά» (Olmo) του Σίλβιο Σολντίνι (Ιταλία)
«Συνταγή πιθανώς εξαφανισμένης τροφής» (Qurut) του Σαρμπανού Σαντάτ (Αφγανιστάν)
«Λίμνη» (Lac) του Μαχαμάτ-Σάλεχ Χαρούν (Τσαντ)
«Η σχεδία της Μέδουσας» (Extraction: The Raft of the Medusa) της Σαλομέ Λαμάς (Πορτογαλία)
«Το διαζύγιο της Μέγκα» (Megha’s Divorce) της Νίλα Μαντχάμπ Πάντα (Ινδία)
«Βασίλειο» (Kingdom) της Μπετίνα ‘Ο Μπερλι (Ελβετία)
«Βαδίζοντας ανάποδα προς το μέλλον» (Ka Mua Ka Muri) της Κάριν Ουίλιαμς (Νέα Ζηλανδία)
«Τελευταίος χορός» (Last Dance) της Άζα Χορλεϊφσντότιρ (Ισλανδία)
«Ηλιόλουστη μέρα» (A Sunny Day) του Φάουζι Μπενσαϊντι (Μαρόκο)
Διαβάστε επίσης:
Τα 5 Works in Progress που συμμετέχουν στο «Thessaloniki Goes to Cannes»
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως