Η επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε η Ιωάννα Παλιοσπύρου το πρωί της 20ής Μαΐου 2020 στο πρόσωπο και το σώμα της κατέκαψε και τις καρδιές όλων όσοι άκουσαν την τραγική είδηση.
Έναν χρόνο και εννιά χειρουργεία μετά, η Ιωάννα εξομολογείται στα «ΝΕΑ» σκέψεις και συναισθήματα για τον εφιάλτη που έζησε.
Έναν χρόνο μετά την επίθεση που δέχθηκες, ποια είναι τα συναισθήματά σου;
Από την πρώτη στιγμή οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα εκατό μέτρων αλλά για μαραθώνιο. Η αποκατάσταση είναι ένας αγώνας μακρύς που πρέπει να βρίσκω συνεχώς αντοχές για να τερματίσω. Κάποια στιγμή μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο. Από την ημέρα της απόπειρας δολοφονίας προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην αποκατάσταση της υγείας μου και στα όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω. Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα, στα συναισθήματά μου υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, καθώς βιώνω τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες, λόγω του ψυχικού τραυματισμού που έχω υποστεί. Η γιατρός μου, Μαρία Καλοφώνου, λέει πως ο σωματικός πόνος περνάει κάποια στιγμή και ξεχνιέται, ο ψυχικός είναι αυτός που δύσκολα ξεπερνιέται και έχει δίκιο. Ακόμα προσπαθώ να αποδεχτώ την εικόνα μου και το γεγονός της επίθεσης, πράγμα που δεν είναι εύκολο καθώς δεν υπάρχει λογική σε όλο αυτό. Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους, κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν, και μεγάλος θυμός για την αδικία που μου έχει συμβεί. Ολα αυτά τα διαχειρίζομαι με τη βοήθεια του ψυχιάτρου μου, ο οποίος είναι πάντα δίπλα μου ώστε να εκτονώνω αυτά τα άσχημα συναισθήματα ελεγχόμενα και να μην ξεφεύγω από τον στόχο μου.
Η επίθεση στη Μονή Πετράκη τι σε έκανε να σκεφτείς;
Ήταν τρομερά σοκαριστικό για εμένα. Οι εικόνες με τα ράσα και τα αίματα με σόκαραν και αμέσως σκέφτηκα τα δικά μου σκισμένα και ματωμένα ρούχα και τον πόνο που ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Η ταύτιση είναι αναπόφευκτη και δυστυχώς επίπονη. Μετά την καταδίκη τέτοιων ενεργειών από όλους μας φαίνεται πως βασικές αξίες της ζωής δεν έχουν γίνει κατανοητές από κάποιους. Μετά τη δική μου επίθεση έγιναν γνωστά τουλάχιστον τέσσερα τέτοια περιστατικά. Αρα, αντί να λειτουργήσει αποτρεπτικά, υπάρχει μιμητισμός που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο έντονος και πιο επικίνδυνος. Αυτό είναι τρομακτικό. Σημαίνει πως οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί στη θέση μου. Δεν είναι δυνατόν να ενθαρρύνει κάποιους η καταστροφή που προκαλεί μία τέτοια ενέργεια. Ή έστω να μην τους αποθαρρύνει η καταστροφή της ίδιας τους της ζωής. Η κατάντια αυτών των ανθρώπων είναι συνδυασμός ημιμάθειας, έλλειψης παιδείας, αρχών και αγάπης από το περιβάλλον τους. Η προσωπικότητά τους είναι τουλάχιστον προβληματική, δεν έχουν υιοθετήσει βασικές έννοιες, όπως ο διαχωρισμός του καλού και του κακού και το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή έχουν δώσει δείγματα και κάποιος δεν τα εντόπισε ή αδιαφόρησε. Βέβαια, και η Πολιτεία εμφανίζει κενά στην πρόληψη. Απορώ, αυτός ο άνθρωπος κουβαλούσε μέσα στην τσάντα του δύο μεγάλα μπουκάλια καυστικό υγρό και δεν τον έλεγξε κανείς; Χωρίς έλεγχο, κανείς δεν είναι ασφαλής. Για να υπάρξει πρόληψη, θα πρέπει να γίνουν πιο αυστηροί οι νόμοι σχετικά με την προμήθεια και χρήση τέτοιων επικίνδυνων ουσιών.
Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
Ενα από τα πρώτα πράγματα που νιώθει ένα θύμα μετά από μια τέτοια απρόκλητη επίθεση, εκτός από τα ερωτήματα, είναι ενοχές. Για πολλούς μήνες έψαχνα τι δεν έκανα σωστά, γιατί δεν κατάφερα να προστατέψω τον εαυτό μου, πώς δεν αντιλήφθηκα πως με παρακολουθούσε μια εγκληματίας σχεδόν δυο χρόνια. Αυτό είναι μεγάλο βάρος στην ψυχή μου. Είναι πολύ επίπονο όταν η λογική σου δεν σε βοηθά να εξηγήσεις την κατάσταση στην οποία έχεις βρεθεί. Στην πραγματικότητα εννοείται πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει κάτι. Σε αυτό το συμπέρασμα έχει καταλήξει η αστυνομική έρευνα, λαμβάνοντας υπόψη την επιμονή της παρ’ ολίγον δολοφόνου μου και τις τουλάχιστον πέντε απόπειρες δολοφονίας που έκανε εναντίον μου, τρεις στο σπίτι μου, σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα και δύο στον χώρο εργασίας μου. Δεν θα σταματούσε μέχρι να πετύχει τον στόχο της.
Σε τέτοιες περιπέτειες είμαστε μόνοι ή πάντα υπάρχει χώρος για βοήθεια;
Νιώθω πολύ τυχερή καθώς η οικογένειά μου και ο στενός κύκλος μου από την πρώτη στιγμή είναι δίπλα μου. Επιπλέον, η επίθεση στάθηκε αφορμή να γνωρίσω νέους φίλους που με τη βοήθειά τους έχω κάνει σημαντικά βήματα. Δεν μπορεί κάποιος υπό τέτοιες συνθήκες να τα καταφέρει μόνος. Οπως λέει ένα αγαπημένο πρόσωπο, όταν συμβαίνει κάτι τόσο τραγικό, θα πρέπει να υπάρχει και κάποιο αντίβαρο, το οποίο υπάρχει και νιώθω ευλογημένη. Οταν έχεις προσπαθήσει ταπεινά και με όσα μέσα διαθέτεις να χτίσεις κάτι και μέσα σε μια στιγμή κάποιος στο καταστρέφει και μάλιστα χωρίς αιτία, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Χάνεις το μυαλό σου, το κουράγιο σου. Καλείσαι να αντιμετωπίσεις πάρα πολλά ενώ ταυτόχρονα σου έχουν πάρει τη δύναμη και την υγεία. Οσοι είναι δίπλα σου, θα σου πάρουν λίγο από το βάρος των ευθυνών, όσο μπορεί ο καθένας. Ετσι σου δίνουν χώρο και ενέργεια ώστε εσύ να επικεντρωθείς στην υγεία σου και στον πόνο που έχεις να αντιμετωπίσεις, γιατί αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανένας άλλος για εσένα. Σε αυτό είσαι μόνος σου. Ο κόσμος που με έχει στηρίξει δεν μπορεί να μου δώσει δέρμα, δεν μπορεί να υποστεί τον πόνο αντί εμού. Αυτό μπορώ μόνο εγώ να το κάνω. Καλείται όμως να με ελαφρύνει από άλλου είδους ευθύνες. Οπότε η δύναμή μου είναι οι άνθρωποι και η αλληλεγγύη τους. Μου λένε πώς γίνεται να είμαι τόσο δυνατή. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δυνατό. Τη δύναμη την αντλώ από τη συμπαράσταση που λαμβάνω από τον κόσμο.
Σε σοκάρει η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων που, σε γεγονότα όπως το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, συνεχώς εμφανίζεται μπροστά μας;
Με σοκάρει βαθιά και όσες φορές και να το δω να συμβαίνει, έχω έναν χαρακτήρα που δεν μπορεί να το κατανοήσει. Είναι τόσο έξω από την προσωπικότητά μου. Ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω τους λόγους ή το σκεπτικό τέτοιων ανθρώπων. Από τη μια νιώθω τυχερή καθώς δεν γνωρίζω άλλο θύμα να είναι εν ζωή, από τα εγκλήματα που μας έχουν απασχολήσει τελευταία. Από την άλλη προβληματίζομαι καθώς σίγουρα υπάρχει αιτία που συμβαίνουν τέτοια εγκλήματα στη χώρα μας. Ανθρωποι χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς συναισθήματα είναι επικίνδυνοι για όλους μας. Δεν θυμάμαι πριν από 10 χρόνια να φοβόσουν να κυκλοφορήσεις στον δρόμο ή να τρέχεις να μπεις σπίτι και να κλειδώνεις με αγωνία και την ανακούφιση πως «ΟΚ, γλίτωσες και σήμερα». Σε κάποιο σημείο κάτι έχει συμβεί και δεν το εντοπίσαμε. Το ερώτημα είναι, τώρα γιατί δεν κάνουμε κάτι; Θα κάνουμε; Πότε και τι;
Τι επιθυμείς να συμβεί για να νιώσεις γαλήνη;
Το πρώτο είναι να ξαναστήσω τη ζωή μου και να μπορέσω να είμαι ξανά χαρούμενη με τους ανθρώπους που με αγαπούν και αγαπώ. Το δεύτερο είναι να ξέρω πως η γυναίκα που είναι υπεύθυνη για την κατάστασή μου, δεν θα κάνει άλλο κακό, είτε σε εμένα είτε σε άλλον. Αυτό προϋποθέτει πως η ποινή που θα της επιβληθεί και τα χρόνια φυλάκισης που θα εκτίσει, θα λειτουργήσουν σωφρονιστικά. Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποια περίπτωση που να έχει λειτουργήσει έτσι. Αν υπάρχουν, είναι λίγες. Συνεχώς μαθαίνουμε για εγκληματίες που αποφυλακίζονται με ευνοϊκούς όρους και μετά συλλαμβάνονται ξανά με τις ίδιες και χειρότερες κατηγορίες. Μάλιστα, αυτό είναι ένα μοτίβο που ακολούθησε και η Εφη Κακαρατζούλα, η γυναίκα που μου επιτέθηκε. Μετά την επίθεση, αντί να εκτονωθεί ο θυμός και η αυτοκαταστροφικότητά της, αποθρασύνθηκε εντελώς. Ημουν στο νοσοκομείο παλεύοντας για τη ζωή μου και εκείνη συνέχιζε να ψάχνει τρόπους να με σκοτώσει, αναζητώντας νέα δηλητήρια και τρόπο να αγοράσει όπλο. Αυτό είναι που με φοβίζει πολύ και πραγματικά δεν ξέρω τι να περιμένω και με ποιον τρόπο μπορεί να έρθει η γαλήνη.
Η γνώμη σου για όσους συμβουλεύονται άτομα που ισχυρίζονται ότι βλέπουν τα μελλούμενα και ενεργούν βάσει τέτοιων αντιλήψεων;
Είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, έντονες ανασφάλειες, έλλειψη ενδιαφερόντων και στοργής από τους οικείους τους. Καταφεύγουν σε μυθοπλασίες για να νιώσουν κάποιου είδους ασφάλεια και έλεγχο της ζωής τους. Αυτό μόνο περισσότερα προβλήματα δημιουργεί, όχι μόνο στους ίδιους αλλά δυστυχώς και σε ανθρώπους που δεν ευθύνονται. Δεν υπάρχει τρόπος να ορίσεις τη μοίρα σου πέρα από το να προσπαθείς για το καλύτερο, να εξελίσσεσαι και να κάνεις σωστές επιλογές. Είναι κάτι που θέλει δουλειά. Πρέπει να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας και όχι τις δεισιδαιμονίες μας. Πρέπει να απευθύνονται σε κάποιον ειδικό, ή έστω οι δικοί τους, με τα πρώτα δείγματα προβληματικής συμπεριφοράς, ώστε να μάθουν να δείχνουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, να καλλιεργήσουν την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή τους.
Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου σε 10 χρόνια;
Θα ήθελα μέσα από αυτό το τραγικό συμβάν να προκύψει για όλους μας κάτι που θα συμβολίζει τη δύναμη της κοινωνίας απέναντι στην αγνή κακία που κάποιοι προβάλλουν. Είτε μου αρέσει, είτε όχι, αυτή η επίθεση με έχει στιγματίσει. Στόχος είναι η αποδοχή των ουλών μου, που είναι η απόδειξη πως κατάφερα να ζήσω και το να μην καθορίσει τη ζωή μου το γεγονός αυτό, αλλά ο τρόπος που θα σταθώ απέναντί του. Μακάρι αυτό να δίνει ελπίδα και σε άλλα θύματα βίαιων επιθέσεων.
Για εξειδικευμένη θεραπεία στη Γαλλία
Τα άμεσα σχέδιά σου;
Σε λίγες ημέρες θα βρίσκομαι στη Γαλλία για εξειδικευμένες θεραπείες στις εγκαυματικές περιοχές που έχω. Θα επισκεφτώ για τρεις εβδομάδες το Κέντρο Υδροθεραπείας της Avene, μετά από πρόσκληση της εταιρείας, η οποία ανέλαβε να καλύψει τα πρώτα έξοδα μιας σειράς τέτοιων θεραπειών. Ηταν μία τεράστια και ευχάριστη έκπληξη όταν επικοινώνησε μαζί μου η Ουρανία Λέχου, διευθύντρια της Avene Ελλάδος, για να μου εξηγήσει τη φροντίδα που θα λάβω και να μου εκφράσει τη στήριξη της εταιρείας απέναντί μου. Τέτοιου είδους θεραπείες συστήνονται σε βαριά εγκαυματικές περιπτώσεις όπως η δική μου, αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιο κέντρο. Στη Γαλλία είναι κάτι που ακολουθούν ως πρωτόκολλο και βοηθά πολύ το δέρμα και τις ουλές να «πέσουν» και να ηρεμήσουν ώστε να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία τα επόμενα χειρουργεία. Ανυπομονώ να δω από κοντά τη δυναμική των θεραπειών. Ισως σταθεί μία καλή αφορμή να υπάρξει και στη χώρα μας ένα τέτοιο εξειδικευμένο κέντρο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
