Ξεπερνιούνται οι φόβοι;

Μεγαλώνοντας έμαθα πως ό,τι είμαι, ό,τι έγινα, για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, οδηγό και δυνάστη είχα τους φόβους μου. Συνειδητοποίησα ότι πάνω από όλα, κάνουμε ό,τι κάνουμε και είμαστε ό,τι είμαστε ξεπερνώντας ή υποκύπτοντας σε κάποιο φόβο.

Υπάρχουν πολλών ειδών φόβοι και φοβίες. Κάποιοι με ιατρική βούλα, κλειστοφοβία, υψοφοβία, αγοραφοβία, νοσοφοβία  και ένα σωρό άλλοι, μέχρι εκεί που πάει ο νους, ήσσονος ή ελάσσονος σημασίας. Φόβος τι θα πει ο κόσμος, φόβος μη μείνεις μόνος, φόβος μηn πλήξεις, φόβος αν θα βρεις δουλειά, φόβος αν θα αποκαλυφθεί το μυστικό σου, φόβος αν σε απατά ο σύντροφος, φόβος αν θα αποκαλυφθεί η απάτη σου, φόβος αν θα σε κλέψουν, φόβος αν θα προλάβεις τα dateline, φόβος τι θα γίνει αν δεν πληρώσεις τη δόση, φόβος αν κάνεις λάθος, φόβος αν θα τα καταφέρεις… Φόβοι που γίνονται τρόμος, πανικός και εφιάλτης.

Τι είναι ο φόβος;
Ένας ερασιτέχνης σκηνοθέτης θα τον παρομοίαζε με μία μεγάλη βαριά σιδερένια πόρτα που σου κλείνει το δρόμο. Ποιος τολμά να την ανοίξει;
Κάποιοι λένε: όχι δεν μπορώ. Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι διαφορετικό έχουν αυτοί που τολμάνε. Τι έχουν αυτοί που λείπει στους άλλους. Σε τελική ανάλυση τι είναι η τόλμη; που τη πουλάνε; πόσο κάνει; Είναι κληρονομική; Δανείζεται; Διδάσκεται; Τι χρώμα έχει;
Καμιά φορά όταν σε βασανίζει κάτι, η απάντηση έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, «ουρανοκατέβατη». Κυριολεκτικά αυτό μου συνέβη.
 
Ήταν μια επίσκεψη στο Όρος στη Σκήτη της Αγίας Άννας. Ο ασκητής που μας φιλοξενούσε είχε διάθεση για κουβέντα. Μορφωμένος, πρώην σκηνοθέτης, με πολλές εμπειρίες και καλά διαβασμένος, ο καταλληλότερος συζητητής.
«Θέλω να μιλήσουμε σχετικά με τη ύπαρξη του θεού» του είπα – έχοντας στο μυαλό μου ότι θα τον συντρίψω επιχειρηματολογώντας- «…αλλά όχι με υποθέσεις και ασάφειες, μόνο με  λογικά επιχειρήματα».

Με κοίταξε με προσοχή στα μάτια για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά μίλησε. Αυτά που είπε, δεν τα ξέχασα ποτέ.
«Ο θεός, δεν είναι λογική. Είναι πίστη…».
Σάστισα… νόμιζα πως ήμουν προετοιμασμένος να ακούσω τα πάντα, αλλά αυτή την απάντηση δεν την περίμενα. Και συνέχισε…
«Δεν σου λέω να αγνοείς τη λογική σου. Η λογική και η κρίση κάνουν υπολογισμούς και βγάζουν ασφαλή συμπεράσματα. Σου λέω να πιστεύεις σε αυτά που αγαπάς. Σκέψου… θα ήταν πιο ασφαλή και λογικό να μην ερωτεύεσαι, υπερισχύουν συντριπτικά οι πιθανότητες να πληγωθείς. Δεν θα έπρεπε να κάνεις παιδιά από το φόβο σε τι κόσμο τα φέρνεις. Ούτε να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους φοβούμενος μήπως σε πουλήσουν.»
Τον κοιτούσα άναυδος…
«Ευτυχώς όμως (είπε και γέλασε) τα κάνεις όλα αυτά πετώντας τη λογική σου στα σκουπίδια.»
Και όχι μόνο αυτά σκέφθηκα και πόσα άλλα πολλά που δεν είναι ¨λογικά¨ καθένας μας (παρακινούμενος απο τι;) τα δέχεται, τα βιώνει, τα ανέχεται και όχι μόνο τα επικροτεί αλλά και τα επιδιώκει.
«Έχεις δίκιο…» ψιθύρισα «…και τους άλλους φόβους μου;  τι πρέπει να κάνω για τους ξεπεράσω;» 
«Τίποτα… αν πιστεύεις πολύ σε κάτι, αν έχεις πάθος, αυτό θα πυροδοτήσει τη ψυχή σου. Ο κόσμος κινείται αποκλειστικά με τη δύναμη του πάθους» μου είπε. Και συνέχισε: «Σε ένα παλιό βιβλίο κάποτε διάβασα τα απομνημονεύματα ενός πολεμιστή. Ήθελα να δω τι ήταν αυτό που τον οδηγούσε στις μάχες, τι τον έκανε να ξεπερνά τους φόβους του. Άκου λοιπόν τι θα σου έλεγε εκείνος ο Ακρίτας:
 “… Σφίγγεις τα δόντια και ρίχνεσαι στη φωτιά. Την κρίσιμη ώρα μέσα στο μυαλό σου στριφογυρίζει μόνο το όνομα ενός προσώπου που λατρεύεις, ενός βασιλιά, μιας ιδέας, ενός θεού, κάτι ανώτερο από σένα που σε οδηγεί. Αδιαφορείς για όλα και παλεύεις για ότι αγαπάς”.
«Ωραίο συναίσθημα…» είπα  και ο γέροντας χαμογέλασε πονηρά.
«Θα διαπιστώσεις πως όταν έχεις πίστη σε κάτι, πολλές φορές πετυχαίνεις πολλά περισσότερα από όσα επιτρέπουν οι συνθήκες και οι ικανότητες σου. Και αυτό δεν είναι κάτι μαγικό, δεν είναι τύχη. Τολμάει όποιος έχει όραμα. Αυτός που βάζει πάνω από όλα αξιοπρέπεια, τιμή, ήθος, ακεραιότητα, υπερηφάνεια, αυτό που αγαπά. Η τόλμη είναι πίστη, ελπίδα και αγάπη. Και αυτά τα έχεις ή δεν τα έχεις…».

«Παραληρήστε μαζί μου!» προτρέπει ο ποιητής και ο Μπωντλαίρ γράφει: «Πρέπει να είσαι συνεχώς μεθυσμένος… από κρασί, από ποίηση, από αρετή, από αυτό που σε ευχαριστεί.»
Ναι! Xρειάζεται πάντα μια μικρή δόση τρέλας για να κάνεις το επόμενο βήμα. Στο πόλεμο, στη ζωή και στο έρωτα δεν σου στρώνουν χαλί να περάσεις. Μπορείς να ζεις ακούγοντας ωραίες ιστορίες. Μπορείς και να τις ζήσεις με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μπορεί να πάρεις το πάνω χέρι, μπορεί και όχι.  Αυτό όμως που μένει είναι πως θα μπορείς να λες, εγώ το έκανα, ήμουν εκεί.

Μπορείς λοιπόν να πας κόντρα στους φόβους σου και να αντιμετωπίσεις ό,τι σου συμβεί;
Ναι, αν οι επιθυμίες, η πίστη και η αγάπη για κάτι είναι ισχυρότερες, τότε μπορείς…

Σπύρος Σαρανταένας
ss@cityportal.gr