Κωνσταντίνος Μπάζας («Σεμινάριο Βλακείας»)

Το Politheatro παρουσιάζει στο Θέατρο Σοφούλη το θεατρικό έργο του Σάκη Σερέφα «Σεμινάριο Βλακείας». Στο ρόλο του Εισηγητή ο Κωνσταντίνος Μπάζας ο οποίος έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ» και στο δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχριστοδούλου, στις 31/5/2012.

Μας “τυραννούν” οι έξυπνοι και θέλουμε μία δόση βλακείας για να θεραπευτούμε;
«Η βλακεία κατοικεί μέσα σε κάθε άνθρωπο. Βόσκει την ανάσα σας, ξεδιψάει με το αίμα σας, βυζαίνει το μυαλό σας και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να μεγαλουργήσει». Κι έτσι είναι. Η βλακεία και η ευφυΐα είναι μέσα μας… στο αίμα μας. Το ζήτημα είναι εμείς πως τα διαχειριζόμαστε αυτά. Σκέψου μία κοινωνία που να αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από βλάκες ή μόνο από ευφυείς ανθρώπους… δε νομίζω ότι θα ήταν και η καλύτερη.
Ο ποιητής Πολ Βαλερύ λέει: «Υπάρχει ένας βλάκας μέσα μου. Πρέπει να επωφεληθώ από τα λάθη του». Μία δόση βλακείας ποτέ δεν έβλαψε κανένα… αλλά όταν βασιλεύει η βλακεία τότε βλάπτονται όλοι. Κάθε ένας μας στην καθημερινή του ζωή πόσους βλάκες συναντά… πολλούς. Αλλά ας αναλογιστούμε και εμείς με τον εαυτό μας… πολλές φορές λέμε στον άλλο «είσαι βλάκας» αλλά σχεδόν ποτέ «είμαι βλάκας». Για αυτό δεν υπάρχει θεραπεία σε κάτι, αλλά ορθή χρήση σε αυτό που έχουμε μέσα μας, που είναι καθαρά η ψυχή μας… είτε είναι βλακώδης είτε ευφυής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι δική μας… Μπορούμε να σκεφτόμαστε ανθρώπινα; Μπορούμε να σταματήσουμε πια τις βλακείες και τις εξυπνάδες και με γνώμονα το συναίσθημα και τη λογική να προχωρήσουμε; Μπορούμε; «Να είμαστε ανθρώπινοι άνθρωποι, με τα λάθη και τα κουσούρια μας. Ξέρετε τι φοβερά προσόντα μπορούν να γίνουν;».

Η βλακεία είναι αήττητη έλεγε ωστόσο ο κοινωνιολόγος Ε. Λεμπέσης στο μνημειώδες κείμενο του “Η τεράστια σημασία των βλακων εν τω συγχρόνω κοινωνικώ βίω”. Είναι όντως ανίκητοι οι βλάκες;
«Ο βλάκας είναι ατρόμητος και απτόητος. Δεν τον βασανίζουν ανασφάλειες και διλήμματα. Είναι φανατικός στους στόχους του, ανελέητος στις αποφάσεις του. Πρόθυμος να γίνει παρανάλωμα και θυσία στην πυρά που ο ίδιος άναψε». Ο βλάκας προσπαθεί να φτάσει στο στόχο του με οποιοδήποτε κόστος, δεν τον νοιάζει κανένας και τίποτα. Σου θυμίζει κάτι αυτό; Ή μάλλον κάποιους; Κάποιους σε πολύ υψηλές θέσεις… Θεωρώ ότι ο βλάκας, μιας και βαδίζει συνεχώς πάνω στην βλακεία του, σίγουρα είναι επικίνδυνος. Και όλοι αυτοί οι κίνδυνοι που προκαλούνται μέσα από τη βασιλεία της βλακείας πιστεύω ότι μπορούν να νικηθούν… ναι να νικηθούν. Όταν όλοι μας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε την πάρτη μας και πως μέσα από εντελώς βλακώδης πράξεις θα περνάει καλά ο εαυτούλης μας. Ο στατιστικός κανόνας λέει ότι εκτός από το 25% των στάνταρ βλακών με τη βούλα, υπάρχει και ένα ποσοστό βλακείας στον καθένα μας ανεξαιρέτως που είναι μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε εμείς, οι φορείς του… Εν κατακλείδι συμφωνώ με το Λεμπέση ότι η βλακεία είναι αήττητη… ο βλάκας όμως μπορεί να νικηθεί… και μάλιστα μπορεί να νικηθεί όταν ΟΛΟΙ μας σκεφτούμε ΟΛΟΥΣ μας… για μία καλύτερη ζωή, για ένα πιο όμορφο μέλλον… για εμάς και όχι για εμένα…

”Η βλακεία δεν κρύβεται μέσα στις προθέσεις μας, αλλά μέσα στις πράξεις μας”, λέει το κείμενο. Τιμωρούνται οι βλακείες στη ζωή; Ελάχιστες… πάρα πολλές θανατηφόρες βλακείες έχουν μείνει ατιμώρητες. Μέσα στο κείμενο αναφέρονται αρκετές μέσα από την ιστορία. Για παράδειγμα όταν ο στρατός των Γάλλων εισέβαλλε στη Ρωσία, οι σύμβουλοι του Μέγα Ναπολέοντος τον προειδοποίησαν για το βαρύ ρώσικο χειμώνα που τους περίμενε. Ξέρεις τι είπε εκείνος; «Όλη η Ευρώπη έχει το ίδιο κλίμα». Αποτέλεσμα; 550.000 στρατιώτες εισέβαλλαν, 22.000 στρατιώτες επέστρεψαν υποχωρώντας. Και αυτό γιατί βασίλεψε η βλακεία στο στρατηγό και είπε αυτή τη φράση. Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία άπειρες λοιπόν βλακείες-αλαζονείες, έχουν μείνει ατιμώρητες και φυσικά άπειροι «βλάκες». Για αυτό και πάμε κατά διαόλου… Η βλακεία δυστυχώς κυριαρχεί παντού… μέσα μας, έξω μας, γύρω μας, από πάνω μας, από κάτω μας… παντού. Και τι κάνουμε εμείς για αυτό; Ας αναλογιστεί ο καθένας μας, μέσα σε μία ημέρα πόσους βλάκες θα συναντήσει όπου και αν πάει. Ας αναλογιστεί ο καθένας μας, πως η βλακεία βόσκει και μέσα του και πως εκείνος την αφήνει ή δεν την αφήνει και με ποιο μέτρο, να λάμψει μπροστά σε όλους… Για αυτό η βλακεία είναι κρυμμένη μέσα στις πράξεις μας… γιατί εκεί φαίνεται ο άνθρωπος… στην πράξη και όχι στη θεωρία.. στα έργα και όχι στα λόγια…

Οι…έξυπνοι να έρθουν να δουν το έργο;
Το έργο απευθύνεται σε όλους… ό,τι και αν είναι. Όποιοι και αν είναι. Το έργο θα τους δείξει τη βλακεία… που υπάρχει, πως, με ποιο τρόπο βασιλεύει… Θα τους κάνει να γελούν αλλά και να προβληματιστούν. Γιώργο, όποιος πιστεύει ότι είναι έξυπνος, ατσίδας, ιδιοφυής, μεγαλοφυΐα ή αντιθέτως βλάκας, αρχιβλάκας, κόπανος, βλακέντιος, μάπας, σίγουρα έχει κάποιου είδους «πρόβλημα»…. Όλοι είμαστε Άνθρωποι και ας δείξουν τα έργα μας τι είμαστε… Το μόνο σίγουρο και αυτό που μπορώ να εγγυηθώ, είναι ότι μέσα στο θέατρο, όλοι μαζί παρέα, θα περάσουμε όμορφα κάνοντας ένα «ταξίδι» στη βλακεία που υπάρχει γύρω μας… και ίσως μετά, στην έξοδο του θεάτρου (όπου κάθε θεατή τον περιμένει μία έκπληξη!), κάθε ένας να αναλογιστεί τι έκανε στη ζωή του, τι κάνει και τι πρόκειται να κάνει από την επόμενη μέρα… εκείνη τη μαγική ώρα που ξυπνάς το πρωί και πριν ακόμη καταλάβεις ποιος είσαι, ξέρεις κιόλας τι είσαι…

Τι όνειρα έχει ένας άνθρωπος που ασχολείται με το θέατρο;
Όνειρα… όμορφη λέξη. Παίζω στο θέατρο 6 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια το όνειρο για εμένα κάθε φορά, σε κάθε έργο, σε κάθε παράσταση, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό γίνεται πραγματικότητα… μαζί με τους θεατές να «ταξιδέψουμε» μέσα στο κείμενο και κάθε φορά να μαθαίνουμε.. να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι… να εκπαιδευόμαστε και να παιδευόμαστε για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο στη ζωή μας… για εμάς… για τους άλλους… για όλους μας… για την κοινωνία… Θα σου φανεί πολύ συνηθισμένο αυτό που θα σου πω αλλά είναι πραγματικό: «από μικρός αυτό λάτρευα και λατρεύω» και το λέω πλέον συνειδητά χωρίς να έχουν πάρει τα μυαλά μου αέρα… για αυτό το λόγο και αποφάσισα να ξεκινήσω το δρόμο του επαγγελματικού θεάτρου προχωρώντας την εκπαίδευσή μου σε δραματική σχολή. Το θέατρο είναι ένας δρόμος γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Και αυτή την τέχνη προσπαθώ και θα προσπαθώ πάντα να την κάνω ευσυνείδητα, ταπεινά και όχι να μπω στο ίδιο τσουβάλι με τις τόσες «ψωνάρες» που κυριαρχούν παντού…

Κάτι τελευταίο;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου, όσους με συντρόφευσαν στο ταξίδι της Βλακείας. Πρώτα από όλα το συγγραφέα ΣΑΚΗ ΣΕΡΕΦΑ που μου παραχώρησε την άδεια για να παρουσιάσω το έργο του. Ένας άνθρωπος που έδωσε, δίνει και έχει ακόμη να δώσει πολλά στην κοινωνία μας μέσα από τα γραπτά του. Το σκηνοθέτη μου Θοδωρή Γκόγκο, την καλή μου φίλη Γιάννα Κούλα που μαζί με τον Αχιλλέα Κάππη επιμελήθηκαν τη μουσική επένδυση και τον εικαστικό Τάκη Στεφάνου, που επιμελήθηκε το κοστούμι. Τον Χρήστο Γκλίβα για τις φωτογραφίες. Μία ευχή… ας είναι και το θέατρο εκείνο που θα μας «ξυπνήσει», που θα αγαλλιάζει τις ψυχές μας, που θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους… φτάνει να το επιλέξουμε… ο θεατής στο θέατρο δεν είναι απλός θεατής αλλά συμμέτοχος… δραματουργός… Σας καλώ όλους λοιπόν, στο ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ΜΑΣ… και δε θα χάσετε… Και να έχουμε όλοι μέσα μας όνειρα… όνειρα για ένα καλύτερο κόσμο… γιατί η ευτυχία μπορεί και κρύβεται παντού, αρκεί να την ανακαλύψουμε… Γιατί τα όνειρα είναι σαν τα θαύματα… γίνονται αληθινά μόνο αν τα πιστεύεις!

info:
«Σεμινάριο Βλακείας» στο Θέατρο ΣοφούληΣτο ρόλο του Εισηγητή ο Κωνσταντίνος Μπάζας
Σαββατοκύριακο 13 και 14 Οκτωβρίου 2012