Στην τελευταία έκθεση αυτής της σεζόν στη γκαλερί TinT, ένα κλασσικό θέμα, η τοπιογραφία, προσεγγίζεται με διαφορετικά μέσα και στόχους: Ζωγραφική από τους Βασίλη Βασιλακάκη και Βαγγέλη Γκόκα, φωτογραφία από το Γιώργη Γερόλυμπο, σχέδιο από την Εύα Μαραθάκη, μακέτες από τη Μ. Κριαρά, έργα με βελονιές από τη Νίνα Παπακωνσταντίνου, βίντεο από τη Βασιλεία Στυλιανίδου.
Ο βασικός προβληματισμός του ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗ είναι πώς ένα τοπίο έκδηλης συναισθηματικής φόρτισης μπορεί να αποδοθεί μέσω μιας ψυχρής και αποστασιοποιημένης ζωγραφικής γλώσσας. Σημείο εκκίνησης του έργου που παρουσιάζει στην έκθεση, είναι μία φωτογραφία που έχει τραβήξει ο ίδιος. Η ισχνή, «ξεθωριασμένη» όψη του πίνακα και η χρονικά ακαθόριστη στιγμή ανταποκρίνονται πλήρως στην αίσθηση που μεταφέρει μια φθαρμένη εικόνα του παρελθόντος στο σήμερα.
Η ζωγραφική γλώσσα του ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΚΟΚΑ αναμετράται με μια προϋπάρχουσα εικονογραφία, εξετάζοντας τις δυνατότητες, τις δυσκολίες και τις συνθήκες ύπαρξης μιας σύγχρονης τοπιογραφίας. Ο Γκόκας οικειοποιείται έργα τοπιογραφίας της δυτικής ζωγραφικής παράδοσης αλλά και φωτογραφικές και κινηματογραφικές εικόνες τοπίου, προτείνοντας με το έργο του μια υβριδική μείξη ειδών. Στα τοπία του ο πλαστικός χώρος δομείται από τα επάλληλα στρώματα ύλης που αποκαλύπτουν το ίδιο το γίγνεσθαι της ζωγραφικής διαδικασίας.
Στις δύο φωτογραφίες Χανιά αμμοθύελλα και Χανιά Νύχτα με τις οποίες συμμετέχει στην έκθεση, ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΕΡΟΛΥΜΠΟΣ φωτογραφίζει ακριβώς το ίδιο σημείο του ορίζοντα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε διαφορετικές συνθήκες. Μέσα από την αισθητική καταγραφή ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως η αμμοθύελλα και η απόλυτη άπνοια, επιτυγχάνει ένα ζωγραφικό αποτέλεσμα μέσω μιας καθαρά φωτογραφικής διαδικασίας.
Στο έργο της ΜΑΡΙΑΣ ΚΡΙΑΡΑ βρισκόμαστε μπροστά σε με μία πρακτική, που μπορούμε να την ονομάσουμε πειραματική γεωγραφία. Πρόκειται για μία πρακτική η οποία ερευνά τη δυναμική που αναπτύσσεται ανάμεσα στην έρευνα, τη γεωγραφία, στην αρχιτεκτονική και στην καλλιτεχνική πρακτική. Οι μακέτες που παρουσιάζει στην έκθεση ανήκουν σε ένα ευρύτερο σύνολο έργων για ένα λατομείο, τα οποία φαίνεται να συγκροτούν ένα φανταστικό λήμμα για μια υποθετική έκδοση της Encyclopédie.
Η τοπιογραφία της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΘΑΚΗ είναι “γκρίζα”, τα τοπία είναι πεπερασμένα. Πιο συγκεκριμένα η “ουρανογραφία” και η θαλασσογραφία της Μαραθάκη, σχολιάζουν την a priori απώλεια της ελευθέριας . Τα έργα της είναι ψυχογραφικά τοπία, ακόμη και όταν απεικονίζεται η ανθρώπινη μορφή.
Info
24 Μαΐου – 30 Ιουνίου 2012
στη γκαλερί TinT
Χρυσοστόμου Σμύρνης 13
2310 235 689
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
