Λέξεις σαν ίχνη, βροχής πάνω στα φύλλα, φωτιάς πάνω στη γη, ουρανού πάνω στις λίμνες, σύννεφων πάνω στα βουνά. Λέξεις θρυαλλίδες ενός μαγικού κόσμου. Ένα σύμπαν αστεριών που φωτίζει την έρημο. Πώς ακούγονται άραγε οι Ινδιάνικες λέξεις στον εκκωφαντικό σύγχρονο κόσμο και γιατί αυτή η μακρινή ηχώ που κουβαλάει ο άνεμος σα σκόνη όλο και πιο μακρυά, μας γοητεύει τόσο?
Ίχνη λέξεων στις διαδρομές των αλόγων στα άγονα βουνά, στα πετάγματα αετών στο ανάερο γαλάζιο αέτωμα. Ινδιάνικες προσευχές σαν ποιήματα, Ινδιάνικα γνωμικά σαν κόκκοι αρχαίας σοφίας. Ένας απόηχος ενός θραυσματικού κόσμου που φτάνει στα αυτιά μας μεταφρασμένος από τα Γερμανικά και τα Αγγλικά ,φθόγγοι μιας προφορικότητας σαν παραμύθι.
Τα Ινδιάνικα ποιήματα κουβεντιάζουν για τη γη, το νερό, τον άνεμο. Τα γνωμικά είναι ιστορίες που μας παρηγορούν και νουθετούν το ανώριμο πνεύμα. Μας καλούν να ακούμε τις φωνές των άλλων όντων για να μας ακούσουν κι εκείνα όταν χρειαστεί στον αέναο κύκλο της ζωής και του θανάτου.
«Τι είναι η ζωή? Είναι το αχνό φως μιας πυγολαμπίδας μέσα στη νύχτα. Είναι η αναπνοή ενός βίσονα τον χειμώνα. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μικρή σκιά που περνάει απ΄ το γρασίδι και χάνεται μέσα στο φως του ήλιου».
«Είναι ο άνεμος που βγαίνει από τα στόματά μας και μας χαρίζει τη ζωή. Όταν σταματάει να φυσάει πεθαίνουμε. Στο δέρμα των χεριών μας παρατηρούμε τα ίχνη του ανέμου. Μας δείχνουν από πού φυσούσε ο άνεμος όταν δημιουργήθηκαν οι πρόγονοί μας».
Τα Ινδιάνικα γνωμικά ,είναι απλά σαν τον απόηχο των παραμυθιών της παιδικής μας ηλικίας. Σαν την ομορφιά της φύσης στον κύκλο των εποχών και του χρόνου. Είναι σαν τις αιώρες που σε τινάζουν ψηλά στον ίλιγγο των δέντρων κι ακούς την κραυγή σου σαν κατάκτηση και φόβο. Είναι αιώρες που σε λικνίζουν απαλά στο όνειρο που σε περικλείει σαν θαύμα.
Το Ινδιάνικο πνεύμα υπάρχει μέσα μας σαν άνεμος ανυπακοής και ελευθερίας. Είναι η φωτιά της παιδικής μας ηλικίας, της ιδιαίτερης πατρίδας μας η νοσταλγία, η περιπλανώμενη σκέψη στον άνεμο. Είναι τα τραγούδια μέσα στη νύχτα, οι καλύβες της περιπέτειας, οι παλιές χειροτεχνίες. Είναι μια ύλη εξέλιξης του κόσμου.
Ο μικρός λευκός άνθρωπος παίζει τους «Ινδιάνους», στον κόσμο των αγορών και των δώρων αυτοί είναι οι νικητές και το αήττητο πνεύμα τους το άσπρο άλογο το εισιτήριο στη χώρα της φαντασίας. Αυτοί που άκουσαν τις Ινδιάνικες λέξεις τις φυλάνε σαν σπόρους και περιμένουν την καινούρια σοδειά πάνω σε άλλες γλώσσες. Τον ήχο του κεραυνούτης δημιουργίας νέων λέξεων, το κελάρυσμα των φθόγγων που έχουν νερό και αλάτι γιατί όλες οι γλώσσες έχουν την Ινδιάνικη σπορά και το ερυθρόμορφο δέρας του αίματος.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό το τόσο απλοϊκό, με τον κουβεντιαστό τόνο στα γνωμικά και στα ποιήματα διακρίνεις το σπέρμα μιας αγίνωτης σκέψης που υπάρχει σαν βεβαιότητα και εκδοχή έκφρασης πρωτόγονης και αυθεντικής σαν αγώνας επιβίωσης.
ΛΕΞΕΙΣ ΣΑΝ ΙΧΝΗ ΙΝΔΙΑΝΙΚΑ ΠΟΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ
ΑΠΟΔΟΣΗ,ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ,ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ ,ΜΑΡΘΑ ΡΟΥΣΑΚΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
