Δίνει για τρίτη συνεχή χρονιά φέτος τη νεανική και κρητική αύρα της στο πλευρό του Σωκράτη Μάλαμα στους συναυλιακούς του δρόμους, καλοκαίρι και χειμώνα. Aπό τα Ανώγεια της Κρήτης, μας συστήνεται λίγο περισσότερο, μιλώντας στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY για το ξεκίνημα της στη μουσική και την εμπειρία ζωής με τον Σωκράτη Μάλαμα.
Τι γίνεται φέτος με τη νέα καλοκαιρινή σας περιοδεία;
Έχουμε κάνει ένα πολύ καλό και μεγάλο χειμωνιάτικο διάλειμμα, όλοι οι μουσικοί έκαναν δικά τους πράγματα, μικρά ή μεγάλα και είμαστε όλοι ανανεωμένοι. Το περιμένουμε το καλοκαίρι πως και πως… Υπάρχει όρεξη να ξαναβγούμε έξω κι απ’ τον κόσμο κι από εμάς, έχουν κλειστεί αρκετές συναυλίες παρ’ όλο που δεν έχουν λεφτά οι Δήμοι, ο Σωκράτης πηγαίνει πολύ καλά… Είναι και ωραία τα μέρη που έχουμε κλείσει… Τα προηγούμενα δυο χρόνια ξεκινούσαμε από τη Θεσσαλονίκη, αλλά νομίζω ήρθε η ώρα να κάνουμε και κάποιες συναυλίες πριν έρθουμε, ώστε να είμαστε λιγότερο τρακαρισμένοι. Υπάρχει πάντα μια συγκίνηση στη Θεσσαλονίκη, αφού και οι πρώτοι μου συνεργάτες μουσικοί, αλλά και ο Σωκράτης είναι από Θεσσαλονίκη. Και πώς έγινε και από την Κρήτη έχω καταλήξει να έχω τόσο στενούς φίλους στη Θεσσαλονίκη… Πριν δεν είχα καμία σχέση…Μ’ αρέσει που ταιριάζει όλο αυτό το «βόρειο» πράγμα με το κρητικό πνεύμα. Αν και η Θεσσαλονίκη μου φέρνει λίγη μελαγχολία κάθε φορά που έρχομαι…
Πώς έγινε η πρώτη προσέγγιση – πρόσκληση από τον Σωκράτη Μάλαμα;
Η πρώτη επαφή έγινε στα Ανώγεια, όπου και μιλήσαμε. Εγώ δούλευα τότε στα Υακίνθεια, ο Σωκράτης με είχε δει στην τηλεόραση, σε ένα τραγούδι που τραγουδούσα με το Νίκο τον Μαμαγκάκη και με πήρε τηλέφωνο, με πρόσεξε. Έτσι συναντηθήκαμε, άκουσε δυο – τρεις στιγμές μου από ένα cd και μου είπε ότι «μας κάνεις». Είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που δεν θα σκεφτόμουν αν πρέπει να πάω ή να μην πάω. Για το τραγούδι δεν είχα σκεφτεί αν θα ήθελα να το κάνω αποκλειστικά, είχα τις σπουδές μου στη νοσηλευτική και την ενασχόληση με τον κύριο Μαμαγκάκη που τα τελευταία χρόνια ξαναβγάζει όλη του τη δισκογραφία.
Την «ξαφνική» βουτιά στην πρώτη γραμμή της ζήτησης της ελληνικής μουσικής πώς τη διαχειρίστηκες; Ήταν ένα από τα όνειρα σου;
Ο Σωκράτης ήταν μια λαίλαπα στη ζωή μου μουσική, που ήρθε για να τα σαρώσει όλα κι έτσι ασχολήθηκα με το τραγούδι τόσο πολύ. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη, τον ακούω από πολύ μικρή, όπως και την Λιζέτα Καλημέρη και την Μελίνα Κανά, ειδικά την Λιζέτα που ήταν και με τον Λουδοβίκο, όταν στο σπίτι δεν είχαμε καν cd. Κι εκεί ενεργειακά πεταγόταν η σκέψη «λες να κάνω κι εγώ κάτι τέτοιο»; Γι’ αυτό χαίρομαι τόσο πολύ, όπως και με το Νίκο Μαμαγκάκη και με τον Σωκράτη νιώθω πως μαθητεύω, είμαι με ανθρώπους που έχουν να δώσουν.
Ασχολείσαι και με τα προσωπικά σου πράγματα, είναι εφικτό;
Ναι, κι είναι ωραίο να παίζεις και σε μικρές σκηνές, σε βοηθάει να καθίσει όλο το πράγμα μέσα σου. Έξω είναι χιλιάδες κόσμος, στους μικρούς χώρους «ψήνεσαι» καλύτερα. Από το 2004 είμαι μαζί με τον Χρυσόστομο τον Καραντωνίου και τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου και φέτος αποφασίσαμε ως τρεις νέοι να βγούμε να παίξουμε, να δούμε τι θα κάνουμε. Επίσης, είμαι σε μια κρητική ομάδα με τον Πάρι Περυσινάκη και περνάμε πολύ καλά, όπως και με τη μπάντα του Σωκράτη, είμαστε πάντα σε καλή ενέργεια. Με τα κρητικά που ασχολούμαι μου γεμίζει ό,τι μου «λείπει» από τα τραγούδια του Σωκράτη. Πρόσφατα συμμετείχα και στο καινούριο cd του Μήτσου του Σταυρακάκη, τον οποίο αγαπώ πολύ. Είναι σαν ένα δυαδικό πράγμα για μένα, τα κρητικά και τα υπόλοιπα.
Μετά από ένα τέτοιο ξεκίνημα είσαι έτοιμη και για το μετά;
Δεν σκέφτομαι ποτέ μακροπρόθεσμα αν και δεν νομίζω ότι βολεύει αυτό πολύ. Ίσως θα έπρεπε, αλλά το παρόν είναι τόσο γεμάτο που δε με αφήνει. Τέλειωσα τις σπουδές μου και είμαι τόσο γεμάτη… Είναι αλήθεια, πως η ψυχολογία πολλές φορές πηγαίνει πάνω κάτω σκεπτόμενη το μετά. Σκέφτομαι αν θα συνεχίσω στο χώρο και μόνη μου από εδώ και πέρα και με ποιον τρόπο. Δεν είμαι κυνηγός, αλλά επειδή μου τυχαίνουν καλές περιπτώσεις, έχω στο νου μου να μπορώ να τις αδράξω, να μην αφήσω πράγματα καλά να περάσουν.
Ποιο θεωρείς ότι σημαντικότερο έχεις αποκομίσει έως τώρα και τι σε «χάλασε» όταν το έζησες;
Στο κεφάλι μου δεν τα είχα καθόλου αυτά, δεν θα έβγαινα να εκτεθώ. Η αλήθεια είναι ότι την έκθεση στον κόσμο, την τόσο μεγάλη, δεν θα την επέλεγα από μόνη μου να την κυνηγήσω. Μου έχει τύχει φάση που τη φοβήθηκα και την αρνήθηκα. Ο Σωκράτης είναι σε μια πολύ καλή φάση της ζωής του και της καριέρας του, που τον αγαπάει πάρα πολύ ο κόσμος χρόνια τώρα. Υπάρχουν και άνθρωποι που τον ακολουθούν τριάντα χρόνια τώρα… Ποτέ, λοιπόν, δεν είχαμε αυτό το άγχος πριν από κάθε συναυλία, για το τι κάνουμε εδώ. Σου δίνει ο κόσμος τον λόγο να υπάρχεις. Κοκαλωμένη είμαι κάθε φορά όταν βγαίνω, αλλά είναι τέτοια η φάση που κάνεις κάτι που δεν έχεις την πολυτέλεια να το σκεφτείς δεύτερη φορά, δεν κάνω κάτι μέτριο. Τραγουδάω τα τραγούδια που μου αρέσουν πάρα πολύ, όσο πιο αξιοπρεπώς μπορώ, αυτή είναι η μεγάλη μου ευθύνη. Κάτι που να με έχει χαλάσει δεν μπορώ να βρω, ακόμα κι όταν βλέπω τους πολύ φανατικούς να ανεβαίνουν στη σκηνή, το βλέπω σαν αξιοθέατο, είναι ένα χάδι για μένα… Το live cd και dvd που θα βγάλουμε είναι πολύ σημαντικό για μένα, αφού συμμετέχω και θέλω να είναι αξιοπρεπές σε ό,τι με αφορά…
Τι είδους τραγούδια σε συγκινούν, γίνεσαι ένα μαζί τους;
Εξαρτάται, με πιάνει μεγάλη συγκίνηση όταν λέω τις «Ανήσυχες μέρες», αλλά είναι διαφορετική ποιότητας η συγκίνηση των κρητικών. Με τα κρητικά σου βγαίνει ένα πνεύμα ατίθασο, ότι έχει μέσα σου κλεισμένο, απεγκλωβίζεται τελείως. Συγκινούμαι με τον στίχο του Σωκράτη, και όσες φορές κι αν τα έχουμε παίξει, δεν βαριέμαι κανένα. Και σε κάθε περίοδο της ζωής μου βρίσκω άλλα πράγματα, άλλα τραγούδια να με πιάνουν. Κάθε σεζόν βρίσκω άλλο τραγούδι να με πιάνει… Είναι σαν την ποίηση, που μπορεί να μην την καταλάβεις στην αρχή, αλλά μετά από χρόνια, θα σε βρει κάπου…
info:
Ο Σωκράτης Μάλαμας στο Θέατρο Γης
Τετάρτη 16 Ιουνίου
Ώρα έναρξης: 21:30
φωτό: Κώστας Βάγιας
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
