Κυκλοφορώντας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπως και σε πολλά μεγάλα αστικά κέντρα, βλέπεις σε κάθε γωνιά της και κάποιον που ζητιανεύει.
Από μητέρες με τα παιδιά τους μέχρι οικογένειες ολόκληρες 5-6 ατόμων. Από νεαρά άτομα μέχρι ηλικιωμένους. Από μικροπωλητές έως άτομα που ζητάνε φαγητό…
Κυκλοφορώντας όμως κάθε μέρα στην πόλη, αποκτάς και μια άλλη οπτική του όλου θέματος!!
Βλέπεις ομάδες ατόμων στην πλατεία Αριστοτέλους που πίνουν τον καφέ τους και κάνουν το τελευταίο τσιγάρο κουβεντιάζοντας, πριν να αναλάβουν βάρδια…Μετά μοιράζουν τα πόστα τους, οι άντρες στρώνουν χαρτόνια και πανιά, οι γυναίκες φορούν τη χαρακτηριστική μαντήλα στα κεφάλια τους για να πάρουν τη θέση τους ως ταλαίπωροι «Σύριοι» με τη βαλίτσα τους και ζητούν τη βοήθεια των περαστικών για να μπορέσουν να …επιβιώσουν
Κάποια στιγμή αυτό που είχε ακουστεί είναι ότι έρχονται από γειτονικές χώρες με το λεωφορείο, ζητιανεύουν και το απόγευμα επιστρέφουν στη χώρα τους.
Βλέπεις μητέρες με τα μωρά στα χέρια, που όμως αν τις παρατηρήσεις την επόμενη μέρα, υπάρχει ένα διαφορετικό μωρό στην αγκαλιά!
Άτομα που μια μέρα τους βλέπεις με οικογένεια, την επόμενη μόνο με ένα παιδί και κάποιες φορές, (όταν ήταν στη μόδα), να έχουν κουτάβια ή τα αδέσποτα της πλατείας που κρατούσαν με το ζόρι, για να μπορέσουν να συγκινήσουν όλο το φάσμα των ευαίσθητων πολιτών.
Υπάρχουν οι 2 χαρακτηριστικές γιαγιάδες στην Τσιμισκή, με ΟΛΑ τα προβλήματα υγείας του κόσμου επάνω τους!! Αυτές που κάποια στιγμή πιαστήκαν μαλλί με μαλλί για το πόστο της γωνίας Τσιμισκή με Αριστοτέλους, αλλά τελικά τα βρήκαν και απλά μοιράζουν τις βάρδιες. Οι «άτυχες» και «χτυπημένες» από τη μοίρα που όπως προσωπικά άκουσα τη μια να λέει στον περιπτερά όταν αγόραζε τσιγάρα «χάλια μέρα σήμερα. Μόνο 50 ευρώ έβγαλα».
Υπάρχουν αυτοί που ζητάν «μια τυρόπιτα βρε παιδιά!»… και ανακαλύπτεις ότι μέσα στα κουτιά της τηλεφωνίας, κρύβουν τον θησαυρό τους!! Από φαγητά, και ρούχα έως και τα χρήματα που μαζεύουν. Επίσης υπάρχουν και αυτοί, κυρίως νεαρής ηλικίας που μέσα στο χειμώνα είναι μόνο με μια βερμούδα και ένα μπλουζάκι με ράντες, που τουρτουρίζουν από το κρύο και λιώνει η ψυχή σου όταν τους βλέπεις.
Πραγματικό γεγονός, ομάδα παιδιών, σε ένα τέτοιο νεαρό, αγόρασαν τα πάντα. Από κάλτσες μέχρι και μπουφάν. Η αντίδραση του νεαρού; Έκρυψε τα πάντα σε σάκο, και συνέχιζε να ζητιανεύει μέχρι που σχόλασε.
Επίσης, πραγματικό γεγονός, σε ένα καφέ της πόλης, κατά τις 2.00 το μεσημέρι, μας πλησίασε κάποιος που πουλούσε μολύβια για 1 ευρώ, γιατί είναι «άνεργος και έχει παιδιά να θρέψει». Γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να είσαι άνεργος, φιλοτιμήθηκα και του έδωσα 2 χωρίς να πάρω κάτι.
Σε ερώτηση για πόση ώρα θα πουλάει ακόμα μολύβια για να πάει ένα πιάτο φαΐ, η απάντηση ήταν καθηλωτική και απρόσμενη :
«Μπα, τελείωσα. Πάω να πάρω την οικογένεια να τους πάω για κανένα ψάρι στο Καραμπουρνάκι. 150 ευρώ έβγαλα από το πρωί». Αυτα και άλλα τόσα παραδείγματα που λίγο πολύ όλοι έχουμε δει και ακούσει. Για να μην αναφέρω «μοναχές» που προσπαθούν να σου πουλήσουν εικόνες, κομποσκοίνια και τα λοιπά και όταν αρνείσαι σε βρίζουν από πάνω μέχρι κάτω.
Άτομα που δεν ακούν και μιλούν και σου ζητούν να συνεισφέρεις για τα δικαιώματά τους, δίνοντας πάντα το κατιτίς, στη γωνία του δρόμου να τους ακούς να μοιράζουν τις διαδρομές και ξαφνικά όταν σε βλέπουν χάνουν τη μιλιά τους….
Αυτοί που έχουν πραγματική ανάγκη
Οι άνθρωποι που έχουν πραγματική ανάγκη, είναι αυτοί που θα τους δεις στο δρόμο μετά τις 10.00 το βράδυ όταν οι άλλοι, οι ψεύτικοι, έχουν σχολάσει και έχουν γυρίσει στο σπίτι τους.
Οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη, ήταν αυτοί που σε περασμένο δύσκολο χειμώνα, με το χιόνι μέσα στην πόλη, κοιμόντουσαν στα παγκάκια ή σε χαρτόκουτα μέσα στις εσοχές των καταστημάτων.
Καταστάσεις που δυστυχώς κάποιοι προτιμούν να αγνοούν, για να «μη χαλάσουν την όμορφη εικόνα της πόλης τους».
Η εικόνα της πόλης χαλάει όταν αγνοείς τα προβλήματα και όταν δεν κάνεις κάτι. Η πόλη ομορφαίνει όταν βρίσκεις λύσεις και διορθώνεις τα προβλήματά της.
Αν. Κ. Ν
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
