Ο Στάθης Αυγουστάκης ήρθε από τις Άγιες Παρασκιές Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε δασοπονία και διαχείριση φυσικού περιβάλλοντος και στη συνέχεια πήγε σε ένα μοναστήρι όπου για δυόμισυ χρόνια ανέλαβε μάγειρας.
…ο γέροντας επειδή μου άρεσε να στολίζω τα πιάτα μου έλεγε, παιδί μου εδώ δεν είναι ξενοδοχείο, εδώ είναι μοναστήρι. Εγώ όσο περνούσε ο καιρός έβλεπα πως δεν μπορούσα να μείνω σε έναν κλειστό απομονωμένο χώρο, οπότε και έφυγα.
…Ασχολούμαι με τη μαγειρική εντελώς ερασιτεχνικά, δεν έχω δουλέψει σε επαγγελματική κουζίνα. Έχω ζήσει, όμως, την πιο απίστευτη εμπειρία της ζωής μου, διότι κατεβαίνω στην Αφρική και μαγειρεύω για 600 παιδάκια και θα προσπαθήσω όσο μπορώ να κατεβαίνω. Το έκανα σαν ιεραποστολή. Νιώθω πάρα πολύ χαρούμενος διότι αντί να τους δίνω, μου δίνουν».
…«Έχω πάει σε τρεις χώρες, στην Ουγκάντα, στη Ρουάντα και στο Μπουρούντι, όπου μαγειρεύουμε για 600 ψυχούλες. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν ζήσει ωραίες καταστάσεις όπως εμείς ζούμε καθημερινά κι έτσι όταν τους προσφέρεις κάτι, το παραμικρό, το μηδαμινό, το βλέπουν σαν να τους έχεις χαρίσει ολόκληρο τον κόσμο.
Παράλληλα, ιδιαίτερα συγκινητική ήταν και η ιστορία που αφηγήθηκε για μια τελευταία καραμέλα που του είχε απομείνει στην τσέπη του . Είχαν πάει κοντά του δύο παιδιά, ένα μεγάλο και ένα μικρότερο και δεν ήξερε σε ποιο να τη δώσει για να μη μαλώσουν. Όπως είπε, αποφάσισε να τη δώσει στο πιο μεγάλο γιατί το μικρό δεν πολυκαταλάβαινε. Αυτό που έγινε στη συνέχεια ήταν συγκλονιστικό. Το μεγαλύτερο παιδί την έκοψε και με την άκρη της γλωσσας τη γεύτηκε, πήρε την γλύκα της ζάχαρης και στη συνέχεια την έδωσε στο αδερφάκι του…