''Μένουμε Θεσσαλονίκη'': Η Θεσσαλονίκη να γίνει κέντρο έρευνας και παραγωγής

Πολλοί μας λένε «δεν γίνεται»· άλλοι, υπεκφεύγουν μιλώντας για «κούφια οράματα» και για «ζητήματα άσχετα με την τοπική αυτοδιοίκηση». Εμείς τους απαντούμε: «Έχουμε κουραστεί να αποχαιρετούμε τους φίλους μας».

 

Η πόλη αδειάζει από νέους ανθρώπους. Μπορεί το μπλε-κόκκινο, αριστεροδεξιό πολιτικό της κατεστημένο να πανηγυρίζει για την υποτιθέμενη «έλευση της ανάπτυξης», η εμμονή τους ωστόσο στον παρασιτισμό και στις πολιτικές της φαγητοφραπεδούπολης (οι οποίες όλως τυχαίως είναι οι μόνες που έχουν «σχέση» με το Δήμο), έχει μεταβάλει την Θεσσαλονίκη σε… τόπο αναχώρησης, σε τόπο ανεργίας, σε τόπο ετεροαπασχόλησης.

 

Αντιτάσσουμε λοιπόν τα αυτονόητα σε αυτό το σκηνικό της παρακμής, όπου η παραίτηση βαφτίζεται «ρεαλισμός» και λανσάρεται ως «σοβαρή πολιτική» με εξυπνακίστικο περιτύλιγμα.

Λέμε: Η πόλη μπορεί να παράγει και να δημιουργεί· η πόλη οφείλει να παράγει και να δημιουργεί, αν θέλει να έχει μέλλον· η πόλη ήδη παράγει και δημιουργεί, το μαρτυρούν οι πλείστες όσες επιχειρήσεις της το κάνουν σε πείσμα των καιρών, σεβόμενοι τους εργαζόμενους και το περιβάλλον: Από τις εταιρείες λογισμικού που διαθέτουν σημαντικό αποτύπωμα στην διεθνή αγορά, μέχρι την μεταποίηση που επένδυσε σωστά και έξυπνα στους ανθρώπους και την τεχνολογία (και δεν γύρεψε την αρπαχτή των προγραμμάτων ή την μετεγκατάσταση προς άγραν του φθηνού μεροκάματου), ή τις εταιρείες που επενδύουν με σωστό τρόπο στον διατροφικό μας πολιτισμό και τα ποιοτικά του προϊόντα.

 

Νομίζετε ότι λέμε γενικότητες; Δεν έχετε παρά να ψάξετε στα ράφια των παντοπωλείων, συνεταιριστικών και μη, ή στο διαδίκτυο για την ύπαρξη αυτής της Θεσσαλονίκης.

 

Της Θεσσαλονίκης που έθεσε στο περιθώριο το πολιτικό κατεστημένο, για να ακολουθήσει μια αστική παραλλαγή του υπερτουριστικού τυχοδιωκτισμού ο οποίος βούλιαξε το Πρώτο Πόδι της Χαλκιδικής, και το μετέβαλε σ? ένα ατελείωτο μπιτσόμπαρο ισοπεδώνοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα, την ιστορία του, τον πολιτισμό και το σύστημα αξιών των ανθρώπων του.

Κατεβαίνουμε, λοιπόν, στις τοπικοαυτοδιοικητικές εκλογές για να πούμε ένα μεγάλο «φτάνει πια» σε αυτήν την κοροϊδία. Ο Δήμος μπορεί να πρωταγωνιστήσει στον σχεδιασμό της παραγωγικής του αναγέννησης, όπως κάνει κάθε σοβαρός Δήμος στον υπόλοιπο πλανήτη.

 

Ενδεικτικά, και μόνο, θέτουμε τις ακόλουθες προτάσεις:

 

– Σύμπραξη των τοπικών φορέων (Δήμος, Περιφέρεια, Πανεπιστήμια, Επιμελητήρια, Εργατικό Κέντρο, Εκκλησία κ.ά.) για την ίδρυση ενός τοπικού αναπτυξιακού ταμείου. Στόχος: Ο επαναπατρισμός του νεώτερου εργατικού δυναμικού, σύνδεση του πανεπιστημίου με τις ανάγκες της τοπικής οικονομίας, ενίσχυση και συμβουλευτική της νεανικής επιχειρηματικότητας, και ιδίως των εναλλακτικών, συνεταιριστικών της μορφών.

– Ίδρυση συμβουλίου τοπικής παραγωγής: Ένας θεσμός διαβούλευσης με στόχο την διαμόρφωση δημοτικών και διαδημοτικών πολιτικών για την ενίσχυση της τοπικής παραγωγής.

– Σύμπραξη Δήμου και Πανεπιστημίων για την ανάπτυξη του κλάδου της εφαρμοσμένης έρευνας στην πόλη.

– Ίδρυση Ινστιτούτου Αστικής Καινοτομίας, ώστε τα τριτοβάθμια ιδρύματα της πόλης να παράγουν τεχνογνωσία που θα συμβάλει στα δημοτικά έργα, την διαχείριση των απορριμμάτων, την αισθητική και οικολογική αναβάθμιση της πόλης.

Θεσσαλονίκη 2-5-2019