Μια αιωνιότητα ή σχεδόν.............. (βιβλιοκριτική Άγγελα Μάντζιου)

Το βιβλίο «ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Ή ΣΧΕΔΟΝ», της Ιταλίδας συγγραφέως έχει ως θέμα το πέρασμα του χρόνου στη ζωή των γυναικών λίγο μετά την ηλικία των σαράντα και τη φάση της εμμηνόπαυσης. Το βιβλίο με έντονα βιωματικό χαρακτήρα, θέτει σε τριτοπρόσωπη αφήγηση ερωτήματα σχετικά με τη νεότητα ,το σώμα στη διάσταση των κοινωνικών και ερωτικών στερεοτύπων, την ανακολουθία του χρόνου ως παρελθόν, παροντική αμεσότητα μελλοντική ένδειξη.

Στα έντεκα κεφάλαια του βιβλίου, ο φιλοσοφικός στοχασμός διακατέχεται από μια λεπτή κλωστή μελαγχολίας στην οδυνηρή διαπίστωση της απουσίας του ανδρικού βλέμματος πάνω στο ερωτικό σώμα της ωριμότητας που τρέχει με ταχύτατο ρυθμό στο πεδίο των γηρατειών και του θανάτου. Σκέψεις για το άχρονο σύμπαν της γέννησης και την αιωνιότητα της απουσίας αναμνήσεων της πραγματικής διάστασης του χρόνου που αιχμαλώτισε το βλέμμα της ενατένισης του σώματος. Σκέψεις της κατάκτησης ,των ορίων της επιθυμίας, της απελευθέρωσης,της εκπλήρωσης αρχέγονων στερεοτύπων αναπαραγωγής, κύκλων ζωής. Εικόνες παιδικής ηλικίας, καλοκαιριού στη θάλασσα, φωνές του κόσμου μέσα στο πρωινό φως, η ανάμνηση μιας ήρεμης μοναξιάς, η συνείδηση πως κάτι που υπήρξε δεν υπάρχει πια, κυτάζοντας τους κόκκους της σκόνης στο φως του ήλιου. Οι σχέσεις, το βλέμμα στον καθρέφτη και η αλήθεια του, η σύγκριση, ο φόβος ,η διατήρηση της νεότητας πάνω στο σώμα των γηρατειών, η πολιτισμική αισθητική των γηρατειών στον κόσμο της ανατολής και αυτόν του δυτικού κόσμου.

Στο τελευταίο (ενδέκατο) κεφάλαιο του βιβλίου διαβάζουμε ενδιαφέρουσες σκέψεις για το χαρακτήρα αλλά και τη δυναμική της τέχνης, να αιχμαλωτίσει την αιωνιότητα(τον διεσταλμένο χρόνο της νεότητας) σ’ ένα μειδίαμα, στις ίδιες γραμμές έκφρασης ανά τους αιώνες αλλά και την κίνηση (τη συστολή του χρόνου πάνω στο σώμα), που αποτυπώνεται στα έργα της τέχνης από την κλασσική εποχή ως τις μέρες μας. Την κίνηση του κόσμου παράλληλα με αυτή του σώματος, εναντίον του χρόνου που προϋπήρξε με την επιτάχυνση της προβολής του στο μέλλον. Το χρόνο του κόσμου με τα σημάδια των γηρατειών πάνω στο σώμα του.

Το βιβλίο έχει τη βιωματική αίσθηση της αλήθειας του σώματος και προτείνουμε να διαβαστεί συμπληρωματικά και με άλλα βιβλία πχ. το βιβλίο «Η Αθανασία» του Μίλαν Κούντερα, για τις διεισδυτικές και φιλοσοφικές του σκέψεις ή το βιβλίο «Γερνώντας» του Νορμπέρτο Μπόμπιο, για τη συγκινητική, με έναν ελεγειακό τόνο, πολιτική και πνευματική απολογία του .

ANTONELLA MOSCATI UNA QUASI ETERNITA
NOTTETEMPO 2006
ΑNTONIA MOSCATI
Μια αιωνιότητα ή σχεδόν
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΙΑΜΟΥΡΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ
Les femmes meurent deux fois (HELENE NANCY)
Tick tock…A life is passing.My life… (SYLVIA PLATH)