«… η ελληνογενής ιστορική κληρονομία περικλείνει στους κόλπους της όλα όσα κάνουν τους σημερινούς Έλληνες να ζουν και να ελπίζουν. Αντίθετα, είναι σίγουρο ότι οι Νεοέλληνες έχουν συστατικά που προέρχονται από άλλες παραδόσεις (π.χ. την ευρωπαϊκή), παραδόσεις ξένες, που μετουσίωσαν ελληνικά κλασικά διδάγματα σε χρόνους ιστορικού πνευματικού λήθαργου της Ελλάδας.
Έτσι, ένα μονάχα ξέρω με σιγουριά, και είναι το μόνο που θα αφήσω στα παιδιά: ξέρω ότι δεν έχουμε τίποτε βέβαιο πάρεξ ελευθερία και γλώσσα. Όμως αυτό και μόνο φτάνει για να δέσει τους Έλληνες άρρηκτα με μια μυθική, έστω φαντασιώδη και φανταστική πανάρχαιη Ελλάδα, ίσως ανύπαρκτη σήμερα, αλλά ασφαλώς πάντα αθάνατη.
Αθάνατη σαν τον καημό της Ρωμιοσύνης, την αόρατη και αδιάλειπτη αυτή ελληνική πραγματικότητα που, όπως με κατάνυξη λέει ο Σεφέρης, κάθεται στα γόνατα της Παναγιάς».
Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ / «Προβλήματα Ελληνικής συνέχειας» , ΜΙΕΤ /
διάλεξη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη 1996