Μια σειρά από ΟΧΙ για τα παιδιά που ξεκινάνε τη νέα σχολική χρονιά

Όχι δεν θα πάρω καινούργια τσάντα στο παιδί μου. Μια χαρά είναι η περσινή. Λίγο τριμμένη από το σούρσιμο αλλά μια χαρά.. Ναι, και η κασετίνα του περσινή θα είναι.. Και όχι καλή μου, δεν θα το ντύσω στην πένα. Φόρμα και σπορτέξ  θα φοράει για να παίζει, να τρέχει, να σέρνει την τσάντα του και να ματώνει γόνατα. 
 

Όχι δεν θα πιάνω το δάσκαλο κάθε μέρα να μου πει αν είναι άριστος. Μόνο να μου πει αν είναι ευτυχισμένος. Ισως είμαι από τους λίγους που δεν έκανα σπατουλαριστό τον τοίχο στο σαλόνι για τα αριστεία που θα φέρει.  Άλλωστε τα δικά μου είναι σε μία κούτα και σαπίζουν στην αποθήκη.. . Και ναι, ήμουν δυστυχισμένος μαθητής γιατί όλο έτρεχα να προλάβω κάποια πρωτιά και κάποιο Πρέπει. Ευτυχισμένο να ναι το παιδί. Δώδεκα χρόνια ευτυχίας θέλω να χει. Έχει ζωή μπροστά για να φάει τα ακροδάχτυλα του από το άγχος. 
 

Όχι δεν θα το ντύσω μέσα στη μάρκα. Γιατί είναι παιδί και θέλω τα ρούχα να μου τα φέρνει κομμάτια, και όχι να κάνω εγώ το …κομμάτι μου. Δεν το νοιάζει το παιδί τώρα, αλλά αν το κάνω συνεχεία  θα τον νοιάζει μετά και αν δεν μπορεί να την έχει την μάρκα θα είναι δυστυχισμένο. 
 

Όχι, δεν θα τον βάλω τιμωρία γατί δεν έλυσε την άσκηση. Θα τον βάλω τιμωρία γιατί δεν έδωσε το μισό του φρούτο στο παιδάκι που του πέταξαν οι μεγάλοι το δικό του. Θα τον βάλω τιμωρία γιατί δεν μίλησε στο παιδάκι που ήταν μόνο του πίσω από τη μπασκέτα. 
 

Οχι δεν θα χουλιγκανίσω στις κερκίδες γιατί το παιδικό του Ευόσμου είναι πιο προχωρημένο…και τα δικά μας δεν σταύρωσαν πόντο. 
 

Όχι, δεν θα αγοράσω λυσάρια στο δημοτικό. Πηνελόπη Δέλτα θα του πάρω και Τριβιζά, ίσως και έναν Ιούλιο Βερν να μάθει να ονειρεύεται.  Να λύσει έτσι  μόνο του τις απορίες του όταν ενηλικιωθεί. 
 

Όχι, δεν έχω το τέλειο αψεγάδιαστο παιδί. Σε σένα το λέω, που το παιδί σου …δεν θα το έκανε ποτέ αυτό και σίγουρα το προκάλεσε κάποιο άλλο παιδί.  Εχω το δικό μου παιδί. Το μοναδικά μοναδικό, που μπορεί να μην γίνει σημαιοφόρος ή γιατρός ή δικηγόρος.. Αλλά θα καμαρώνω σαν γύφτικο σκερπάνι αν είναι ένα χαρούμενο παιδί. 
 

Όχι, δεν περιμένω τα πάντα από ένα δάσκαλο. Δεν ποιεί χαρακτήρες. Τελειοποιεί. Μεγάλη διαφορά. 
 

Όχι, δεν θα του πω να γυρίσει και από το άλλο μάγουλο αγαπητέ θρησκευτικέ των εφηβικών μου χρόνων. Θα του μάθω  να δίνει ότι παίρνει. Αλλά να το δίνει με τα λόγια που σπάνε κόκκαλα. 
 

Όχι, δεν με ενδιαφέρει αν μάθει νερό την προπαίδεια. Εγώ ακόμη ζορίζομαι με τη προπαίδεια του 8. Παιδεία να μάθει. Περιττό το «προ».

Φωτογραφία Maurice Garlet & lisa runnels  Pixabay 
cityportal.gr / Πολύ καλό! Το βρήκαμε ανώνυμο! / δεν αφορά όλους …είναι ο τρόπος που θελουμε να μεγαλώσουμε τα δικά μας παιδιά