«Αγαπημένο μου παιδί… […] Σε λίγο καιρό το μεγάλο πρόβλημά σου θα είναι τούτο: πώς θα τα καταφέρεις να σταθείς γερά στα πόδια σου, να νοιώσεις πως δεν έχεις πια την ανάγκη κανενός, πως είσαι κύριος των τυχών σου. Θα πρέπει να διαμορφώσεις μια ζωή που θα είναι δική σου και όχι εξάρτημα της δικής μου. Να μην σου χρειάζεται να σε στηρίζω.
Να αισθανθείς ότι είσαι εσύ με τα σωστά σου χειραφετημένος, αδέσμευτος, εσύ, τα έργα σου και η ζωή σου και στη μαγική αυτή λέξη «ζωή» σ? αφήνω να δώσεις όποιο περιεχόμενο είσαι ικανός να δημιουργήσεις. Τότε καλό μου παιδί, η παρουσία μου δεν θα είναι πια βάρος στην ψυχή σου».
Γεώργιος Θεοτοκάς / 27 Απριλίου 1906 – 30 Οκτωβρίου 1966 / «Αργώ»