Μίκης Αναστασίου, Ο λογιστής | Εκδόσεις Ενύπνιο | isbn: 978-618-5551-42-1 | σελίδες 286 | διαστάσεις 21 Χ 14 εκατοστά
«Ο Λογιστής», είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Μίκη Αναστασίου. Πρόκειται για ένα αφήγημα διαρθρωμένο σε μικρά υποσύνολα ενοτήτων που φέρουν χαρακτηριστικούς συμπεριληπτικούς τίτλους. Παρακολουθούμε την συνηθισμένη καθημερινότητα της ζωής ενός λογιστή. Μοιάζει ανικανοποίητος και άβουλος, ζώντας στην σκιά επιρροής του δυναμικού φίλου του, Μάνου. Ο Θανάσης, ο οποίος εργάζεται ως βοηθός λογιστή σε ένα γραφείο, χάνει κάποια στιγμή την δουλειά του. Στην μεθυσμένη ζωή του, υπάρχει κάποια Μαρία. Γύρω από αυτά τα πρόσωπα συμπλέκονται και συνδυάζονται γεγονότα και συμβάντα και άλλα άτομα, σε περιστασιακές ιστορίες. Αποτελούν μονάδες στιγμιοτύπων ζωής, όπως διαπλέκονται στην γραμμή συμπτώσεων των περιπετειών ασήμαντων προσώπων.
Η αφήγηση ξεκινά και ολοκληρώνεται με την επισήμανση της ώρας, έξι και μισή απογευματινή ή πρωινής αφύπνισης. Μακροπερίοδος λόγος, σύντομοι και απρόβλεπτοι διάλογοι, ακατάσχετες σκέψεις, συνθέτουν το πλαίσιο της άχρωμης καθημερινότητας στην οποία υπάρχουν διαδικασίες και διαστήματα, στον κύκλο ωρολογίου προγράμματος: εργασίας, ερώτων, επισκέψεων, συναντήσεων, επιστροφών στο σπίτι, ύπνου, ονείρων, εξομολογήσεων, διαψεύσεων, επιβραβεύσεων, φαντασιώσεων, υποσχέσεων και καταπατήσεων, φθοράς και ονειρώξεων.
Το χιούμορ είναι σοβαρό και με σουρεαλιστικές λάμψεις. Ο ρυθμός των εσωτερικών σκέψεων και οι τύποι των εναλλαγών και των παραλλαγών διαφόρων εκδοχών της ιστορίας –κυρίως στις ερωτικές περιπέτειες- θυμίζουν αμυδρά τον συγγραφέα Χαβιέρ Μαρίας, χωρίς το βάθος διαπλοκής των σύνθετων σκέψεων και το ύψος των φανταστικών ενατενίσεων εκείνου.
Τα θέματα των σχέσεων, επιθυμίες και εργασία, μοναξιά και φιλία, συμπεριφορές και δυσάρεστες διαπιστώσεις, τυχαιότητα και αταίριαστοι συνδυασμοί, δίνονται με αλλαγές εστίασης στην αφήγηση, με την ματιά από το παρόν προς το κοινό αδυσώπητο μέλλον.
Επαγγέλματα, φιλίες και έρωτες, αστοχίες, συγκρίσεις, αποτυχίες, αποτελούν πεδία διερεύνησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το σκηνικό, εντός του οποίου κινούνται τρωτοί χαρακτήρες και επιρρεπείς σε λάθη και πάθη, είναι το αστικό τοπίο μιας πόλης, που δεν κατονομάζεται, δρόμοι, πλατείες, πολυκατοικίες, μπαρ, χώροι εργασίας, πάρκα, λεωφορεία, αυτοκίνητα, διασταυρώνουν τις τροχιές των ανθρώπων.
Σκιαγραφείται μια πραγματικότητα με ρεαλιστική οπτική σωματικότητας και ειρωνική διάθεση. Στο βιβλίο υπάρχουν κάποιες αναφορές σε βιβλία και συγγραφείς. Στις τελευταίες σελίδες περιγράφεται η εικόνα ενός γραφείου, σε έναν μετατοπισμό του παρατηρούμενου – παρατηρητή, όπως επεξηγεί και ο πίνακας του εξωφύλλου.
Αποσπάσματα
«Ήταν έξι και μισή το απόγευμα -ή ίσως λίγο πιο αργά- όταν ένας άντρας σαράντα περίπου χρόνων κοίταξε έξω από το παράθυρο του γραφείου του. Το παράθυρο έβγαζε στον φωταγωγό και το μόνο που μπορούσε να δει ήταν ένα ολόιδιο γραφείο ακριβώς απέναντι, άδειο εδώ και ώρα, αλλά με τα φώτα ακόμα αναμμένα». Σελ. 275
«Λίγο είναι αυτό; Λίγο είναι, το γνώριζε πολύ καλά, πολύ λίγο, σχεδόν τίποτα ή μάλλον τίποτα, του απαντούσε κάθε πρωί ο ξεμέθυστος εαυτός του που ξυπνούσε μόνος και κακόκεφος πριν καλά-καλά ξημερώσει. Τώρα όμως δεν ήταν πρωί, τώρα ήταν τώρα κι αυτός δεν ήταν ο ξεμέθυστος εαυτός του αλλά ο μεθυσμένος, ή ίσως ο τρίτος που συγκρίνει τους άλλους δύο και δεν ξέρει με ποιον να ταυτιστεί, ή μάλλον ο τέταρτος που διαπιστώνει την ύπαρξη του τρίτου, ή μήπως ο πέμπτος που μιλάει για τον τέταρτο;». Σελ. 277
«Αν ζούσαν σε μιαν άλλη εποχή, και σε μιαν άλλη χώρα, μπορεί να τον καλούσε και σε μονομαχία. Αλλά πού ακούστηκε λογιστής να μονομαχεί με ηλεκτρολόγο;». Σελ. 146
«Αυτή η σκέψη πότε τον παρηγορούσε, πότε τον έθλιβε (ανάλογα με τα κέφια του) και πότε τον ξεχνούσε και τον άφηνε να κάνει σχέδια με την αρνητική μακαριότητα του πλάσματος που δεν θέλει να ξέρει αυτό που γνωρίζει πολύ καλά». Σελ. 27
«-και ο τέως βοηθός λογιστή έκλεισε πίσω του την πόρτα, κατέβηκε τη σκάλα και ξεχύθηκε πάλι στον κόσμο (ή σ’ αυτήν τη φάρσα που υποδυόταν τον κόσμο) σαν παροπλισμένος ιππότης, χωρίς άλογο, χωρίς περιουσία, χωρίς γυναίκα, έτοιμος για νέες περιπέτειες, για νέες νίκες και, κυρίως για νέες ήττες». Σελ. 102-103
Μίκης Αναστασίου | Ο Λογιστής | Γράφει η Άγγελα Μάντζιου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
