Μικρά Πρόστυχα Γράμματα | κριτική ταινίας

Μικρά Πρόστυχα Γράμματα (“Wicked Little Letters”) Κωμωδία εποχής, βρετανικής και αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Θία Σάροκ, με τους Ολίβια Κόλμαν, Τζέσι Μπάκλεϊ, Τίμοθι Σπολ, Αντζάνα Βασάν κα.

Όχι και τόσο κοντά στην παράδοση της φλεγματικής βρετανικής κωμωδίας, που συνδέεται απαλά με το μυστήριο, είναι αυτή η πικάντικη ταινία της Θία Σάροκ («Πριν Έρθεις Εσύ»), που δεν μας είχε πείσει για τις ικανότητές της, αλλά εδώ κάνει ένα ενθαρρυντικό βήμα.

Η Σάροκ, έχοντας μπροστά της το πνευματώδες, αλλά σχετικά άνισο, σενάριο του Τζόνι Σουίφτ – εμπνευσμένο από μία αληθινή ιστορία των αρχών του 20ου αιώνα – θα τα πάει αρκετά καλύτερα, αν και ορισμένες φορές δίνει την αίσθηση της χαμένης ευκαιρίας για μία ξεκαρδιστική κωμωδία, που περιέχει, ταυτόχρονα και αρκετά μηνύματα, για την υποκρισία της αστικής θρησκευόμενης αγγλικής κοινωνίας, την στερεοτυπική ισχύ των ανδρών, τη χειραφέτηση της γυναίκας, μέσω της ηρωίδας της.

Σε μια παραθαλάσσια αγγλική κωμόπολη, τη δεκαετία του ‘20, οι κάτοικοί της αναστατώνονται όταν αρχίζουν να λαμβάνουν ανώνυμες επιστολές, με βωμολοχίες. Ανάμεσα στους αποδέκτες των «βρόμικων» γραμμάτων και η συντηρητική Ίντιθ, μεγαλοκοπέλα, μίας θεοφοβούμενης πατριαρχικής οικογένειας, η οποία έχει συνάψει φιλικές σχέσεις, με τη νέα γειτόνισά της, την Ιρλανδέζα μετανάστρια Ρόουζ, που ο άντρας της πέθανε στον πόλεμο, έχει μια κόρη και η συμπεριφορά της είναι ιδιαιτέρως προκλητική: Ζει όπως επιθυμεί, βρίζει συνεχώς, πίνει στα μπαρ και κάνει σεξ φωναχτά, με τον μαύρο σύντροφό της. Είναι η ιδανική για να βρεθεί κατηγορούμενη, με το αστυνομικό τμήμα να αποδέχεται την άποψη των συντηρητικών κατοίκων της περιοχής, αλλά και λόγω βλακείας, παρότι μία νεαρή μιγάδα αστυφύλακας έχει βάσιμες αντιρρήσεις.

Το φιλμ της Σάροκ, ξεκινά ενθαρρυντικά με την ανάγνωση μίας ξεκαρδιστικής επιστολής, στην οποία ακόμη και η βωμολοχία διαπερνιέται από έναν αδιόρατο βρετανικό καθωσπρεπισμό, ενώ ακολουθεί το ξετύλιγμα της ιστορίας και των χαρακτήρων. Θα ακολουθήσει μία μικρή κοιλιά, όταν η σκηνοθέτιδα πρέπει να χωρέσει τα κοινωνικά μηνύματά της, χωρίς να δείχνει την τόλμη που απαιτεί μία ξέφρενη κωμωδία, για να ακολουθήσει το τελευταίο απολαυστικό μέρος, στο οποίο κυριαρχεί το χιούμορ, η αποκάλυψη για την αποστολέα των γραμμάτων, το ξέσπασμα της ατίθασης Ιρλανδέζας, αλλά και το καλοκουρδισμένο φινάλε.

Η πρόθεση της Σάροκ να περάσει ορισμένα καλοδεχούμενα μηνύματα, με έναν συμβατικό τρόπο – για τη γυναικεία χειραφέτηση, την ανδροκρατούμενη κοινωνία, με την υπερβολή της χαζομάρας των ανδρών, την υποκρισία της εκκλησίας, τη μιγάδα αστυνομικίνα που είναι η μόνη η οποία αντιστέκεται στο κυρίαρχο ρεύμα – θα ρίξουν ελαφρώς το αποτέλεσμα. Και επιπροσθέτως η επιλογή της, πολλές φορές να αφήνει στην άκρη τα κωμικά στοιχεία προς χάριν των μηνυμάτων και της καταπίεσης που υφίσταται η συντηρητική Ίντιθ.

Παρά ταύτα, είναι μία καλοστεκούμενη κωμωδία, που έχει ορισμένες ξεκαρδιστικές σκηνές κι ένα σενάριο που κρατά το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι τέλους. Και βεβαίως, δυο πρωταγωνίστριες, την Ολίβια Κόλμαν να υποδύεται άψογα τη συντηρητική καταπιεσμένη ερωτικά μεγαλοκοπέλα και την Τζέσι Μπάκλεϊ στον ρόλο της αδάμαστης Ιρλανδέζας να δίνει έναν φρέσκο αέρα στο μουχλιασμένο σκηνικό της αγγλικής κωμόπολης, ενώ εξαιρετικοί είναι και οι δεύτεροι ρόλοι, απ’ τους οποίους ξεχωρίζει ο Τίμοθι Σπολ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Σε μια παραθαλάσσια πόλη της Αγγλίας τη δεκαετία του ’20 μια Ιρλανδή μετανάστρια κατηγορείται για μια σειρά από ανώνυμες επιστολές με βωμολοχίες που λαμβάνουν οι κάτοικοι του χωριού.

ΑΠΕ ΜΠΕ | Χάρης Αναγνωστάκης