Μόσιαλος: Πόσο απέχουμε από τη δημιουργία μίας κοινωνίας με πολίτες «δύο ταχυτήτων»;

Για την πιθανότητα δημιουργίας μίας κοινωνίας με πολίτες «δύο ταχυτήτων» έκανε αναφορά σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Τα Νέα (03/7/2021) ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE), Ηλίας Μόσιαλος.

Αναλυτικά αναφέρει ο κ. Μόσιαλος:

Πόσο απέχουμε από τη δημιουργία μίας κοινωνίας με πολίτες «δύο ταχυτήτων»;

Ο πραγματικός διαχωρισμός στην κοινωνία είναι μεταξύ των προνομιούχων και των μη εχόντων. Και στη μέση, συμπιέζονται έντονα και χάνουν συνεχώς οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα, τα μεσαία στρώματα.

Η πανδημία επέτεινε τις ανισότητες παγκοσμίως. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και συσσώρευσαν τεράστια κεφαλαία. Αυτό βέβαια έγινε μέσω αναδιανομής των υπαρχόντων πόρων αλλά και μέσω της μη στοχευμένης επένδυσης των πόρων μέσω έκτακτου δανεισμού στις περισσότερες χώρες του πλανήτη.

Έτσι ενώ το χρέος των περισσότερων χωρών αυξήθηκε σημαντικά, οι εύποροι συσσώρευσαν περισσότερο από το 6.4% του παγκόσμιου ΑΕΠ σε νέες καταθέσεις στις τράπεζες. Για αυτό χρειάζεται να συζητήσουμε το νέο κοινωνικό συμβόλαιο στη χώρα μας. Δηλαδή, οι Ευρωπαϊκές και οι εθνικές επενδύσεις και προτεραιότητες θα έχουν και σοβαρό κοινωνικό πρόσημο;

Στο πλαίσιο της πανδημίας, και πιο συγκεκριμένα όσον αφορά το να διαχωρίζουμε τους εμβολιασμένους από τους ανεμβολίαστους, είναι κατ’ εσάς ηθικός ο διαχωρισμός;

Όσον αφορά στην άρση των περιορισμών για όσους έχουν εμβολιαστεί, επιτρέψτε μου να πω πως αυτό δεν συνιστά κοινωνικό διαχωρισμό. Όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί θα μπορούν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες εφόσον κάνουν συνεχώς τεστ, γιατί αυτή η δυνατότητα υπάρχει για να αποδείξει κάποιος πως δεν είναι φορέας και δεν νοσεί.

Η μη επιστροφή στην κανονικότητα το επόμενο διάστημα όμως θα εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Οι άνεργοι είναι ήδη ‘διαχωρισμένοι’, το ίδιο και όσοι ασθενείς δεν είχαν και δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στα νοσοκομεία λόγω της πανδημίας. Επιπλέον, οι μαθητές και οι φοιτητές έχασαν δύο σχεδόν χρόνια εκπαιδευτικής διαδικασίας, και βέβαια να μην ξεχάσουμε όσους έχασαν τις επενδύσεις τους και είδαν τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν. Ίσως η ίδια πανδημία να προσφέρει το ηθικό πλαίσιο και να μας επιβάλλει να μιλήσουμε και για αυτούς τους διαχωρισμούς.