Ακροβάτες του Κήπου (2001)

Καλοκαίρι στην Ελευσίνα, 1974. Ο Ααρών, ο Στέλιος, ο Άκης, ο Γαλανός και ο Βέροιος είναι μια παρέα παιδιών γύρω στα 11. Είναι οι Ακροβάτες του Κήπου. Τα σχολεία είναι κλειστά. Τα παιδιά περνούν το χρόνο τους με παιχνίδια, μικροδουλειές, βόλτες με τα ποδήλατα. Το παιχνίδι είναι η ίδια τους η ζωή. Σ’ αυτό διοχετεύουν τη σωματική τους ενέργεια και όλη τη φαντασία. Η παρέα παίζει και εξασκείται σε μια μεγάλη Δεξαμενή ύδρευσης. Σ’ αυτή την πόλη, σ’ αυτή τη γειτονιά, ο Ααρών ζει το σημαντικότερο καλοκαίρι της ζωής του. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία. Στα μάτια των «Ακροβατών του Κήπου» τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία συγχέονται δραματικά αλλά και κωμικά. Οι αισθήσεις δεν έχουν χαλιναγωγηθεί από τη λογική. Τα παιδιά είναι παιδιά. Δεν υποψιάζονται ότι ο κόσμος των μεγάλων, με τους έρωτες, τα πάθη, τις προκαταλήψεις και τις “κατάρες” του, θα σφράγιζε την ίδια τους τη μοίρα. Μεγαλώνουν, μαθαίνουν τη ζωή, προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν τον εαυτό τους λίγο πριν μπουν στον κόσμο των μεγάλων. Τον κόσμο με τις αρχαίες προκαταλήψεις, τα πάθη και τη μοίρα…