Χειμερία Νάρκη (2014)

Winter Sleep

★★★★★

Δράμα

Διάρκεια:

196'

Χώρα:

Τουρκία • Γαλλία • Γερμανία

Γλώσσα:

Τουρκικά • Αγγλικά

Υπόθεση

Η ταινία τοποθετείται στο ορεινό τοπίο της Καππαδοκίας, στην Κεντρική Ανατολία, όπου ένας δημοφιλής άνθρωπος της περιοχής, ο πρώην ηθοποιός Αϊντίν, διαθέτει το δικό του μικρό ξενοδοχείο «χωμένο» στην πλαγιά του λόφου. Τώρα είναι χειμώνας και το ξενοδοχείο είναι εκτός σεζόν. Ο Αϊντίν διαχειρίζεται την επιχείρησή του μαζί με τη νεαρή σύζυγό του Νιχάλ -με την οποία έχει μια θυελλώδη σχέση- και με την αδελφή του, Νετζλά, η οποία υποφέρει λόγω του πρόσφατου διαζυγίου της. Ακόμη, γράφει μια στήλη για την τοπική εφημερίδα και προσπαθεί να ολοκληρώσει ένα πολυσέλιδο βιβλίο πάνω στην ιστορία του τουρκικού θεάτρου. Επίσης, ο Αϊντίν έχει κληρονομήσει όλες τις τοπικές επιχειρήσεις και ιδιοκτησίες του πατέρα του, το νοίκι των οποίων έχει αναλάβει να συλλέγει ο διαχειριστής του. Όταν ένα ντόπιο αγόρι, αγανακτισμένο από την ταπείνωση που έχει υποστεί ο πατέρας του από τον διαχειριστή του Αϊντίν, αποφασίζει να ρίξει μια πέτρα στο τζιπ του πρώην ηθοποιού, ο διαχειριστής τον οδηγεί κατευθείαν σ’ αυτό.

Σκηνοθεσία

Nuri Bilge Ceylan

Σενάριο

Ebru Ceylan • Nuri Bilge Ceylan • Anton Chekhov

Μουσική

Ηθοποιοί

Haluk Bilginer • Melisa Sözen • Demet Akbag • Ayberk Pekcan • Serhat Mustafa Kiliç • Nejat Isler • Tamer Levent • Nadir Saribacak

Σχόλια/Κριτική

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2014, κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο FIPRESCI (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου). Επίσης, κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στα Asia Pacific Screen Awards 2014, το 3ο Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών του Ντάλας – ΗΠΑ και το 2ο Βραβείο στην ίδια κατηγορία από την Ένωση Κριτικών του Λος Άντζελες – ΗΠΑ. Τέλος, η «Χειμερία νάρκη» αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Τουρκίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2015.… Είναι μια ταινία-ποίημα, για έναν άνθρωπο χαμένο στη χειμερία νάρκη του τόπου του, που τη ζει χωρίς να παραπονιέται, συνηθισμένος πια σ’ αυτήν, χωρίς όμως να ξεχνά το παρελθόν του. Όμως δεν προτείνεται για όλο τον κόσμο, γιατί εκτιμώ πως η ταινία απευθύνεται στην ομάδα των σινεφίλ, που κινούνται ανάμεσα σε Ταρκόφσκι και Αγγελόπουλο. Έχει αργούς ρυθμούς, είναι ποιητική μεν, αλλά πρέπει να είσαι σε ανάλογη ψυχολογία, αλλιώς θα δυσκολευτείς να την παρακολουθήσεις, ιδιαίτερα στις σκηνές που είναι γυρισμένες στο ημίφως. Και τέλος, αν θυμάμαι βέβαια καλά, νομίζω πως είχε και ένα πρόβλημα με τον ήχο.