Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής (2016)

Ο Κύπρος, ένας Ελληνοκύπριος στρατιώτης, υπηρετεί στην «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας, αντικαθιστώντας συνάδελφό του που σκοτώθηκε εισερχόμενος στη νεκρή ζώνη. Εκεί ανακαλύπτει ότι ο Μουράτ, ένας στρατιώτης της απέναντι πλευράς, τυχαίνει να ζει στο σπίτι που ο ίδιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει πριν χρόνια. Κάπως έτσι, μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία φθάνει στα χέρια του και τον αναστατώνει. Όταν ο Μουράτ του προτείνει να κάνουν από ένα κρυφό ταξίδι ο καθένας στην «άλλη πλευρά», ο Κύπρος δέχεται χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Σκηνοθέτης: Η απόσταση ανάμεσα στα τουρκικά και τα ελληνικά φυλάκια είναι στα πιο πολλά σημεία 15 ως 20 μέτρα. Σύμφωνα με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, που ισχύει ως σήμερα, απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στη νεκρή ζώνη οποιουδήποτε, εκτός από τους στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών. Οι στρατιώτες των φυλακίων και στις δυο πλευρές έχουν αυστηρές εντολές να μην εισέρχονται στη νεκρή ζώνη ή να έχουν οποιαδήποτε επαφή με τον εχθρό. Παρόλ’ αυτά, η πράσινη γραμμή υπήρξε πάντα ένας χώρος επαφής ανάμεσα σ’ αυτούς τους στρατιώτες. Υπάρχουν πολλές ιστορίες με φιλίες, επισκέψεις στα αντικρινά φυλάκια και ανταλλαγές δώρων και προϊόντων. Πάνω από 30 στρατιώτες σκοτώθηκαν μέσα στη νεκρή ζώνη από αξιωματικούς, που έκαμναν αιφνιδιαστικά έφοδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις εκτελούσαν και τους δυο στρατιώτες, που έβρισκαν μαζί, τους δικούς τους συμπεριλαμβανόμενου. Παρόλες τις προειδοποιήσεις, τις τιμωρίες και τις εκτελέσεις, οι επαφές στη νεκρή ζώνη συνεχίστηκαν, ώσπου έγινε η απαγκίστρωση.