Σχόλια/Κριτική
Ξεκαρδιστική τρελή σάτιρα του Λουίς Μπουνιουέλ, σε γαλλοϊσπανική παραγωγή του 1972.
Ο Μπουνιουέλ, εδώ στην προτελευταία ταινία του, σαρωτικός, σαρκαστικός, δίχως έλεος και με αφοπλιστική απλότητα ισοπεδώνει την υποκρισία της αστικής τάξης. Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης ακτινογραφεί ανάλαφρα τη σοβαροφάνεια, την τυπολατρία, τα πολιτικά ταμπού, την υποκρισία, ένα διαχρονικό τρόπο ζωής, που κρύβει την κενότητα, τα ερείπια μίας επίπλαστης ευζωίας. Με αφορμή ένα γεύμα μιας παρέας ευκατάστατων αστών που δεν λέει να ολοκληρωθεί, από διάφορα αλλόκοτα περιστατικά, ο Μπουνιουέλ ξετρυπώνει ακαταμάχητα το έλλειμμα στις ανθρώπινες σχέσεις, τον αδιέξοδο ορθολογισμό, την αδυναμία προσέγγισης με την πραγματικότητα. Και μαζί μια κεφάτη παρέα ηθοποιών, που δίνουν τα ρέστα τους, μεταξύ των οποίων και οι Φερνάντο Ρέι, Στεφάν Οντράν, Μισέλ Πικολί, Μπιλ Οζιέ, Ζαν Πιέρ Κασέλ.
Απολαυστικό και ιδιαιτέρως επίκαιρο, καθώς διανύουμε μία εποχή που η γαστρονομία κυριεύει όλο τον κόσμο, ως απόλυτη καταξίωση, ως απαραίτητη εμπειρία.
