Η Περιπέτεια (1960)

L'avventura
★★★★
Δράμα, Μυστηρίου, Ρομαντική

144'

Italy, France

Italian, English, Greek

Πρώτο μέρος της "τριλογίας της αποξένωσης" του Αντονιόνι. Κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής με γιώτ μιας παρέας αστών, στα ιταλικά Αιολικά νησιά, εξαφανίζεται σε ένα μικρό, ξερό βραχονήσι, η δυσαρεστημένη απ’τη ζωή και τον έρωτά της, Άννα (Λέα Μασάρι), ερωμένη του αρχιτέκτονα Σάντρο (Γκαμπριέλε Φερτσέτι). Οι κάπως σνομπ και βαριεστημένοι φίλοι της την ψάχνουν μάταια. Ο χαμός της Άννα ωθεί την καλύτερη της φίλη Κλάουντια (Μόνικα Βίτι) και το Σάντρο να κάνουν μαζί ένα ταξίδι αναζητώντας την. Το ταξίδι της αναζήτησης αυτής, όμως σύντομα μετατρέπεται σε προσωπικό ψάξιμο στα άδυτα της ψυχής των δυο συνοδοιπόρων, οι οποίοι παράλληλα ερωτεύονται και βρίσκουν παρηγοριά ο ένας στον άλλο. Ο χαμός της Άννας περνάει σε δεύτερη μοίρα όσο οι δυο εραστές έρχονται όλο και πιο κοντά κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού που έχει ως φόντο τα Αιολικά νησιά, την ταραγμένη θάλασσα και τα χωριουδάκια της Σικελίας.

Michelangelo Antonioni

Michelangelo Antonioni, Elio Bartolini, Tonino Guerra

Giovanni Fusco

Gabriele Ferzetti, Monica Vitti, Lea Massari, Dominique Blanchar, Renzo Ricci, James Addams, Dorothy De Poliolo, Lelio Luttazzi

Σχόλια/Κριτική


Η περιπέτεια αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας της αποξένωσης του Ιταλού σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι καθώς και την πρώτη του συνεργασία με μια ηθοποιό που έμελλε να γίνει η μούσα του τη Μόνικα Βίτι, με την οποία συνεργάστηκε και για τα άλλα δυο μέρη της τριλογίας (Η νύχτα (La Notte, 1961) και Η Έκλειψη (L'Eclisse, 1962). Τα γυρίσματα έγιναν στη Σικελία καθώς και στα Αιολικά νησια που την πλαισιώνουν. Η ταινία που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ των Καννών το 1960 έλαβε αρνητικά σχόλια κατά την πρώτη της προβολή, ενώ κάποιοι παραπονέθηκαν για τη σκηνή, στην οποία η Βίτι προχωρά για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα διάδρομο, φωνάζοντας Cut!. Όλα όμως άλλαξαν μετά την δεύτερη προβολή (35 κριτικοί έσπευσαν να εκθειάσουν την ταινία) κι η ταινία κατάφερε ν'αποσπάσει το μεγάλο βραβείο από την κριτική επιτροπή του φεστιβάλ και να αποτελέσει έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του ευρωπαϊκού σινεμά. Ο καινοτόμος τρόπος αφήγησης του Αντονιόνι σε συνδυασμό με τη φωτογραφία του Άλντο Σκαβάρντα συνετέλεσαν στη διαχρονικότητα της. Δύο χρόνια αργότερα οι κριτικοί κατέταξαν την ταινία στη δεύτερη θέση της λίστας με τις καλύτερες όλων των εποχών, ακολουθώντας τον Πολίτη Κέιν (Citizen Kane) του Όρσον Γουέλς.
Μόνικα Βίτι: H μούσα του Αντονιόνι και ο τραγικός επίλογος
 

Trailer