Λευτέρης Δημακόπουλος (1993)

Μεσολόγγι, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Παναγιώτης συναντά τον φίλο του, Λευτέρη Δημακόπουλο, με τον οποίο έχουν να συναντηθούν πολύ καιρό. Καθώς αναπολούν τα χρόνια που πέρασαν (χρόνια σπουδών, ερώτων κι ελπίδων), η ιστορία ενός "λαμπρού νέου" ξεδιπλώνεται ως κούρσα προς μια αμφίβολη επιτυχία. Με ύφος λιτό, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο, ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί έναν πολίτη του δυτικού κόσμου, κρατώντας την απαραίτητη απόσταση από τα γεγονότα. Η νεανική ορμή, το πάθος για την επιτυχία και η φωτιά της αναζήτησης, οδηγούν τον Λευτέρη Δημακόπουλο σε μια μεθοδική, σχεδόν εθελουσία κάθοδο προς το αδιέξοδο. Μια κάθοδο σκοτεινή, μελαγχολική, όπως η νοσταλγία της εφηβείας και της χαμένης αθωότητας.