Σχόλια/Κριτική
Το 2000 το Ινστιτούτο Αμερικανικού Κινηματογράφου κατέταξε το Να ζει κανείς ή να μη ζει; στη λίστα με τις 50 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών. Η ταινία γυρίστηκε το 1942, εν καιρώ πολέμου, αποτελεί σήμερα μια από τις γνωστότερες αντιπολεμικές σάτιρες όλων των εποχών, αλλά κατά την προβολή της δεν έλαβε θετική υποδοχή από το κοινό. Ο πανικός και ο τρόμος που είχε εξαπλωθεί σε όλες τις γωνιές της υφηλίου, είχε στερήσει από το κοινό και την αίσθηση του χιούμορ και ήταν δύσκολο για τον ανθρώπινο νου να χωνέψει μια ταινία που διακωμωδεί τον ναζισμό. Λέγεται ότι ο πατέρας του ηθοποιού Τζακ Μπένι βγήκε από το σινεμά πριν τη λήξη της ταινίας, μη μπορώντας να βλέπει το γιο του ντυμένο με τη στολή των Ναζί. Οι κριτικοί της εποχής έδωσαν θετικές κριτικές μόνο στην ερμηνεία της Λόμπαρντ και σχολίασαν αρνητικά την ερμηνεία του Μπένι και τη σκηνοθεσία του Λιούμπιτς. Ο Λιούμπιτς υπερασπίστηκε τον εαυτό του δηλώνοντας: «Σε αυτή την ταινία σατίρισα τους Ναζί και την γελοία τους ιδεολογία. Επίσης σατίρισα την συμπεριφορά των ηθοποιών, οι δεν αποβάλουν τη θεατρινίστικη νοοτροπία τους ακόμη και στις πιο επικίνδυνες καταστάσεις. Θεωρώ ότι πίσω από αυτή μου την παρατήρηση κρύβεται η αλήθεια».
