Σχόλια/Κριτική
Κύκνειο άσμα για τον Craig στον ρόλο του θρυλικού Τζέιμς Μποντ (James Bond) ή Πράκτωρ 007
Η εμπλοκή του ηθοποιού Daniel Craig με τον ρόλο του James Bond, δημιούργησε ένα κλειστό πακέτο 5 ταινιών εντός της κινηματογραφική σειράς που μετράει σχεδόν 60 χρόνια παρουσίας. Οι ταινίες αυτές αποτελούν αυτοτελή επεισόδια περιγραφής της δημιουργίας ενός πράκτορα και του ανταγωνισμού του με σκοτεινή εγκληματική οργάνωση (Spectre). Με παρόμοιο τρόπο είχε ξεκινήσει η δημοφιλής σειρά και την δεκαετία του 60 έως και τις αρχές του 70 αφού εκτός του Goldfinger όλοι οι αντίπαλοι του Bond (Connery / Lasenby) έχουν να κάνουν με την Spectre. Η εμφάνιση μιας σκοτεινής δύναμης η οποία αποτελεί απειλή και εν συνεχεία καταστρέφει την ίδια την spectre δεν είναι καινούργια ιδέα αλλά έχει την βάση της σε αρχικό σενάριο της ταινίας the spy who loved me στα μέσα του 70, η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Το σενάριο των (μονίμων σεναριογράφων της σειράς από το 1999) Neal Purvis και Robert Wade ακολουθεί το γνώριμο ύφος των ταινιών Bond του Craig με πιο ρεαλιστική προσέγγιση στην εξέλιξη των χαρακτήρων και των πράξεων τους. Επίσης λόγω ακριβώς αυτού του ρεαλισμού έχει αυξηθεί η απεικόνιση καθώς και η αίσθηση του κινδύνου. Με την ανάληψη του ρόλου από τον Craig παρατηρήσαμε μια αλλαγή τακτικής από τους παραγωγούς, μια προσαρμογή του Bond στον 21 αιώνα Στη συγκεκριμένη ταινία ή νεωτερικότητα κάνει την εμφάνιση της τόσο με την παρουσία δυναμικών γυναικών που άμεσα η έμμεσα βοηθούν τον ήρωα αλλά και με το ίδιο το ύφος της ταινίας στο οποίο ο πράκτορας εμφανίζεται σαν απομεινάρι μιας άλλης ξεπερασμένης εποχής. Οι χαρακτήρες καθώς και οι σχέσεις τους αναλύονται περισσότερα από ότι στο παρελθόν με ιδιαίτερη αναφορά στο On Her Majesty's Secret Service με τον Lasenby. Αναφορές στο παρελθόν θα γίνουν και μέσω παρουσίας οχημάτων (τόσο της Aston Martin DB5 από το Goldfinger όσο και της Vantage από το the living day lights) ενώ το τραγούδι του τέλους από τον Louis Armstrong είναι (και πάλι) από το On Her Majesty's Secret Service. Συνδυασμός νέο νουάρ (σε αρχικό επίπεδο)με ταινία δράσης το No time to die είναι κάπως υποτονικό με δόσεις όμως αισιοδοξίας καθώς και κυνισμού. Γιατί όμως η ταινία αυτή είναι καλή;Οι λόγοι που κάνουν τον BOND μοναδικό!
Τι είναι αυτό όμως που κάνει τον ήρωα τόσο αγαπητό η τουλάχιστον αποδεκτό από τον κόσμο Ένα στοιχείο είναι η έλλειψη φόβου ως προς τον κίνδυνο Επίσης η κατοχή του μυθικού ηρωισμού η αίσθηση δηλαδή της ελευθερίας και της δύναμης, είναι τα αρχέτυπα που μαζί με στοιχεία χαρακτήρα όπως η αυτοπεποίθηση η βεβαιότητα καθώς και του ότι είναι αμεταμέλητος δίνουν διαστάσεις υπεράνθρωπου στον ήρωα. Όλα τα παραπάνω μαζί με την υπέρ του δέοντος στυλιζαρισμένη κομψότητα, την απαιτούμενη πολυτέλεια, αβρότητα και την προσθήκη ανώτερης τεχνολογίας κάνουν τον Bond σημείο των καιρών (τουλάχιστον για τον τεχνολογικά εξελιγμένο 20ο αιώνα.) Η αυτόαμφισβήτηση απλά δεν υπάρχει στον Bond ακόμα και στις πιο σκοτεινές ταινίες του όπως το Licence to kill η το Casino Royalle. Ο χαρακτήρας του παρουσιάστηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου με ρίζες όμως στη δεκαετία του 30 μια δεκαετία κατά την οποία οι κοινωνίες ανέπτυξαν τεχνολογία μη απόλυτα εναρμονισμένη με τις πατροπαράδοτες αξίες. Καθώς η Βρετανική Αυτοκρατορία κατέρρεε και συρρικνώνονταν, ο ήρωας αυτός συνοψίζει αυτό που ο κόσμος αγαπούσε περισσότερο στη Βρετανία και δεν είναι άλλο από το αριστοκρατικό ύφος και τον τρόπο ζωής. Αυτή η βασική στάση, αυτή η μοναδική προοπτική, ενσωματώθηκε τόσο τέλεια σε αυτόν τον χαρακτήρα.Υπεράνθρωποι
Η έννοια του υπεράνθρωπου του Nietzsche απαντά στο ανθρώπινο ηθικό και φιλοσοφικό δίλημμα. Το νόημα και η ηθική της ζωής κάποιου προέρχονται από τον ίδιο. Τα υγιή, δυνατά άτομα επιδιώκουν αυτοδιεύρυνση και πειραματισμό, ζώντας επικίνδυνα. Η ζωή αποτελείται από ένα τεράστιο αριθμό πιθανοτήτων και το υγιές άτομο (ο υπεράνθρωπος) διερευνά όσο περισσότερες απ’ αυτές γίνεται. Για τον Nietzsche, η ουσία της ζωής είναι συνεχής αλλαγή, προκλήσεις, απουσία μεταμέλειας, ένταση, δημιουργικότητα και διακινδύνευση. Είναι υπέρβαση του εαυτού. Το να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τη βούληση για δύναμη σημαίνει να ζει μια ζωή κατά την οποία γίνεται κάτι περισσότερο απ’ ό,τι ήταν, μια ζωή διαρκούς αυτοανανέωσης. Ο ίδιος πίστευε ότι δεν πρέπει να απαρνούμαστε τις αρνητικές εμπειρίες ή παρορμήσεις, αλλά ότι θα πρέπει μάλλον να μαθαίνουμε από αυτού του είδους τις εμπειρίες. Αργότερα κατά τα τέλη του 20ου αιώνα ο Eco καθώς και άλλοι διανοούμενοι ισχυρίστηκαν ότι η πηγή του υπερανθρωπισμού δεν έχει ως θεωρητικό πρότυπο τον Ζαρατούστρα, αλλά τον Κόμη του Μόντε-Χρίστο του Δουμά. Το λαϊκό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά εχει σαν ήρωα υπεράνθρωπο που αμφισβητεί τις κοινωνικές δυνατότητες της εποχής και αποκτά πάλι την θέση του στην κοινωνία , τέτοιες ιστορίες γοήτευαν τους αναγνώστες, δηλαδή τις μάζες. Τελική κατάληξη εκείνων των ηρώων-υπερανθρώπων είναι και ο Bond, έναν ήρωα με τον οποίον ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί. Έτσι και αλλιώς από την αρχαιότητα είχε δημιουργηθεί το πλαίσιο στην πλοκή τέτοιων ιστοριών. Ο ήρωας δεν πρέπει να είναι κακός ούτε άψογος, πρέπει όμως να του συμβούν τέτοιες ιστορίες που να περνά από την ευτυχία στη δυστυχία, και αντίστροφα, μέσα από περιπέτειες και αναγνωρίσεις. Ύστερα, αφού η ένταση φτάσει στο αποκορύφωμα, στην πλοκή εισέρχεται κάτι εξαιρετικό που θα λύσει τον περίπλοκο κόμπο των γεγονότων, ένα θαύμα μια αποκάλυψη ή μια απρόβλεπτη τιμωρία: που θα επιφέρει την κάθαρση, που ξαλαφρώνει το κοινό. Για να είναι αποδεκτή η πλοκή ενός έργου πρέπει να είναι αληθοφανής λόγω προσκόλλησης σε προσδοκίες τις οποίες συμμερίζεται το κοινό. Ο Έcο θεωρεί πως υπάρχει μια σταθερά που διακρίνει το λαϊκό μυθιστόρημα από το μυθιστόρημα προβληματισμού. Στο πρώτο, εξελίσσεται συνεχώς ένας αγώνας του Καλού εναντίον του Κακού που καταλήγει πάντα υπέρ του Καλού. Στο δεύτερο, υπάρχουν διαφορετικές καταλήξεις που δεν συνδέονται απαραίτητα με το Καλό και το Κακό και το τέλος δεν είναι απαραίτητα αίσιο. Το λαϊκό μυθιστόρημα τείνει στον εφησυχασμό, ενώ εκείνο του προβληματισμού βάζει τον αναγνώστη σε διαμάχη με τον εαυτό του.. Η εξέλιξη της κινηματογραφική σειράς τέτοιου είδους καταλήξεις θα έχει.James Bond και ερμηνευτές
Μόνο ο Connery και ο Craig άφησαν τον ρόλο με τον τρόπο που ήθελαν (η στην περίπτωση Craig όπως του επέβαλαν οι παραγωγοί) αλλά το έκλεισαν. Στην περίπτωση Moore όσο και Brosnan έχουμε περιπτώσεις ερμηνευτών που περισσότερο συμπληρώνουν κενά προσφέροντας θέαμα και διασκέδαση αλλά έως εκεί. Θα χαρακτήριζα λόγω εποχής καλύτερη την περίοδο Moore από του Brosnan μιας και οι δύο τα πήγαν καλά στα ταμεία αλλά ο Moore έχει την αυθεντικότητα με το μέρος του αντί του μεταγενεστέρου Brosnan ο οποίος επανέφερε την ελαφρότητα (από την σκοτεινή περίοδο Dalton) αλλά ταυτόχρονα και ένα είδος συντηρητισμού και ομοιοτητων στις ταινίες του που περισσότερο θύμιζαν την προγενέστερη περίοδο. Ο Dalton αν και καλύτερος ερμηνευτικά έφερε ένα είδος απαισιοδοξίας που το κοινό δεν ήταν έτοιμο να δει ενώ ο Lasenby λόγω απειρίας και εμπορικής αποτυχίας περισσότερο λύση ανάγκης αποτέλεσε και άτυχη επιλογή. Ο Connery σε αντίθεση με το "κληρονομικό" τέλος του Craig έριξε τον τέταρτο τοίχο (4th wall) κλείνοντας το μάτι στο κοινό και αυτό τον κάνει μοναδικό όσο και υπεράνω καταστάσεων όμως ο Craig δημιουργεί ένα αντίστοιχο όσο και ισοδύναμο τέλος μέσω του δικού του στο οποίο παρέχει λύση ανάγκης ενώπιον δραματικής κατάστασης και με αυτό τον τρόπο εξελίσσει τις ανθρώπινες πτυχές του υπερήρωα.We’ve been expecting you, Mr Bond …Το cityportal σας παρουσιάζει καθημερινά τις ταινίες που παίζουν στην τηλεόραση. Υπάρχουν πληροφορίες, ώρες κανάλια και βαθμολογία για ΟΛΕΣ. Καθημερινά μπορείτε να βλέπετε τις ταινίες για την τρέχουσα ημέρα (Δ/Τ/Τ/Π/Π/Σ/Κ) πατώντας εδώ: Οι σημερινές Ταινίες στην τηλεόραση
