Σχόλια/Κριτική
Η ταινία ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες της εποχής της, καθώς συνδύαζε τον κοινωνικό σχολιασμό με το χιούμορ και την παρωδία. Η ταινία κέρδισε το βραβείο της καλύτερης κωμωδίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959, ενώ ο Κώστας Χατζηχρήστος πήρε το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού. Επίσης, η ταινία έλαβε το βραβείο της καλύτερης ελληνικής ταινίας από το Σύνδεσμο Κριτικών Κινηματογράφου το 1960. Βαθμολογία cityportal.gr 7.8/10. Η ταινία κόβοντας 77.118 εισιτήρια, κατατάχθηκε στην 4η θέση ανάμεσα σε 51 ταινίες της ίδιας σεζόν.
Ατάκες που είπε στην ταινία ο Κώστας Χατζηχρήστος:Τα χαστούκια που δίνει ο Χατζηχρήστος στον Βέγγο στην τελευταία σκηνή, λίγο πριν το σκάσουν από το αστυνομικό τμήμα, είναι αληθινά. Όπως έλεγε και ο ίδιος ο Χατζηχρήστος: Ήταν λοιπόν η σκηνή που εγώ έπαιζα έναν ψευτοαστυφύλακα κι ο Βέγγος έναν φουκαριάρη κακοποιό. Ήταν η σκηνή που έβγαλε και το περισσότερο γέλιο, αλλά και αυτή που ταλαιπώρησε τον μεγάλο μας ηθοποιό. Τον αρπάζω από το γιακά τον Βέγγο και αρχίζω τα χαστούκια, όπως έλεγε το σενάριο. Το πρόβλημα άρχισε όταν έπεσε το πρώτο χαστούκι. Τότε ο Βέγγος από τη δύναμη έφυγε από την κινηματογραφική μηχανή. Αρχίσαμε ξανά. Πάλι έφυγε από τη μηχανή. Φαπ. Μανούλα! Και άντε από την αρχή, φαπ. Μανούλα. Περίμενε κάθε λίγο και λιγάκι μετά από το χαστούκι όλο το συνεργείο και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Αλέκος Σακελλάριος πότε θα συνέλθει ο Βέγγος από το χαστούκι. Με τη συναίνεση του Βέγγου τα χαστούκια έπρεπε να είναι αληθινά. Στο μεταξύ η ώρα περνούσε και η σκηνή δεν τέλειωνε. Άσε που αρχίσαμε να μακιγιάρουμε το Θανάση γιατί το μάγουλό του είχε κατακοκκινίσει από τα χαστούκια. Δεν θα το πιστέψετε αλλά έτσι με το χαστούκι φάγαμε ολόκληρη ημέρα. Και επιτέλους ένα από τα χαστούκια ήταν πετυχημένο.
- (στον Θωμά, όταν τον βλέπει στο αστυνομικό τμήμα) Δεν με ξέρεις, δεν σε ξέρω, υποφέρεις κι υποφέρω
- (πολλές φορές) Να είμαστε και λογικοί. Μην είμαστε και πλεονέκτες!
- (στον Βαγγέλη και στον Θωμά, όταν τους πρωτοσυναντά, για να ζητήσει δανεικά) Δόξα σοι ο Θεός που σας βρήκα! Γιατί, παιδιά, Θεός υπάρχει. Μην ακούτε αυτούς που λένε ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει και παραϋπάρχει. Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Τώρα βέβαια, το πάντα πληρών που λένε δεν είναι. Γιατί αν πλήρωνε τα πάντα, θα πλήρωνε και το ξενοδοχείο μου, που είναι έτοιμοι να με πετάξουν απ' την ταράτσα!
- (στον υπαστυνόμο) —Η κυρία εδώ ... λέει ότι έχει χάσει τη μπομπονιέρα της, ... τη φρουτιέρα της..., τη ζαρτιέρα της..., τη μπαγιαντέρα της —Υπαστυνόμος: Τη μπιζουτιέρα της!
