Σχόλια/Κριτική
Σ' αυτή τη ταινία είναι ολοφάνερη τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε μια κλασική ταινία από μια παλιά ταινία. Συνίσταται όμως κυρίως για τους σινεφίλ. Η υπόθεση, οι χαρακτήρες, ο ρυθμός, θα σας καθηλώσουν ακόμη και σήμερα. Άλλωστε είναι μια χαρακτηριστική γλυκόπικρη κωμωδία της ιταλικής σχολής που ακροβατεί στα όρια της Commedia dell arte και του νεορεαλισμού. Η ταινία, που έδωσε νέα ώθηση στην ιταλική κωμωδία και ενέπνευσε πολλές ανάλογες μεταγενέστερες ταινίες, έχει αποσπάσει Αργυρό Όστρακο στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν 1958 και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 1959, το οποίο έχασε όμως, από το «Mon Oncle» του Ζακ Τατί.
