Σχόλια/Κριτική
Η ταινία του De Palma δίχασε τους κριτικούς τόσο για την απεικόνιση της βίας και της συμπεριφοράς όσο και για την ερμηνεία του Pacino. Κρατώντας το βασικό πλαίσιο της ταινίας του Hawks η ταινία δεν είναι ριμέικ (αφού βασίζεται σε νουβέλα έτσι και αλλιώς) αλλά εξελίσσεται σε έναν βαθμό κάπως διαφορετικά. Και οι δύο ταινίες κατηγορήθηκαν για την βία που δείχνουν και είναι και οι δύο προκλητικές.
Σε αυτή την εκδοχή ο Τόνι Μοντάνα είναι πολιτικός μετανάστης από την Κούβα και τα αισθήματα του για την αδελφή του μάλλον αιμομικτικά. Αυτή τη φορά τα όπλα είναι μεγαλύτερα, τα ποτά έχουν αντικατασταθεί από τα ναρκωτικά και οι σκηνές βίας και λογομαχία έχουν αναχθεί σε επίπεδα υστερίας. Ανάλογα όπως το βλέπει κανείς η ταινία είτε είναι Over the top ή φιλόδοξα μελοδραματική έκφραση της απληστίας. Τα πάντα στην ταινία έχουν τάσεις υπερβολής (δεν είναι αρνητικό προς το παρόν).
Ο (αντί) ήρωας της ταινίας έχει τις δικές του αρχές και μαζί με τον φίλο του εργάζονται για έναν έμπορο ναρκωτικών στον οποίο θα δημιουργήσει την αίσθηση της απειλής λόγω της αυτοπεποίθησης και της ταχύτητας που διεκπεραιώνει τις δουλειές. Αφού επιβιώνει από απόπειρα δολοφονίας σκοτώνει το αφεντικό του.
Διαδέχεται το πρώην αφεντικό του τόσο επαγγελματικά όσο και ερωτικά αφού παίρνει και την ερωμένη του.
Τώρα πλέον ζει το αμερικανικό όνειρο μεγάλο σπίτι, αυτοκίνητο, μπάνιο ωραία γυναίκα, τίγρη στον κήπο όμως αυτά είναι αμφιβόλου αισθητικής.
Όλα αυτά θα χαθούν όταν σπάει τον χρυσό κανόνα του που είναι το να μην μπλέκεις με αυτό που πουλάς (don't get high on your own supply). Αφού οι ομοσπονδιακοί τον πιάνουν για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και αυτός με την σειρά του πιάνει τον φίλο του με την αδελφή του και τον σκοτώνει σε μια έκρηξη θυμού. Επίσης σε μια αναλαμπή ανθρωπισμού (αρνείται να εκτελέσει παιδιά) μπαίνει στο στόχαστρο ενός βολιβιανού βαρόνου ναρκωτικών έως τότε φίλου του.
Τα πάντα θα τελειώσουν σε ένα λουτρό αίματος.
O De Palma ήθελε να δείξει την βία όπως δεν είχε ξαναπροβληθεί και το καταφέρνει.
Ο Oliver Stone που έγραψε το σενάριο βασίστηκε σε πραγματικά περιστατικά ξεκαθαρισμάτων του οργανωμένου εγκλήματος. Η πιο αποκρουστική σκηνή αυτή με το αλυσοπρίονο δεν φαίνεται καθόλου πάρα μόνο ακούμε τους μεταλλικούς ήχους και βλέπουμε το αίμα να πετάγεται στο πρόσωπο του Μοντάνα. Αυτό δημιούργησε την φήμη ότι η σκηνή λογοκρίθηκε.
Ο Μοντάνα έχει γίνει γνωστός για τις ατάκες του όπως Say Hello to my little friend κλπ.
Πλέον έχει περάσει στο φολκλόρ (χάχαχα)
Η ΕΡΜΗΝΕΊΑ
Ενστικτώδης, αυθόρμητος και απερίσκεπτος ο χαρακτήρας έρχεται σε αντίθεση με τον ήρεμο και υπολογιστικό χαρακτήρα που παίζει ο ηθοποιός στον νονό και αυτό προσωπικά το βρίσκω θετικό (καλά κάνει) δείχνει ικανότητα διαφορετικότητας εδώ ο Pacino.
Ο χαρακτήρας που παρουσιάζει όπως είπαμε έχει διχάσει, κάποιοι λένε ότι είναι επιθετικός, over the top και υπέρ του δέοντος φανταχτερός σε όλα του. Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι είναι καθαρά υπερβολικός, αλλά οι επικριτές του τι περίμεναν να δουν; ερμηνεία χαμηλών τόνων από προσωποποίηση Λατίνου εγκληματία που είχε έρθει για να πιάσει την καλή. Έτσι και αλλιώς ο Μοντάνα πρέπει πρώτα να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ικανός αφού κοινωνικά δεν πατάει πουθενά. (φαίνεται και στα γούστα του).
Στην αρχή της ταινίας όταν βρίσκεται στο κέντρο προσφύγων με τους ψευτοπαλικαρισμούς του κατορθώνει να επιβιώσει και να περάσει το μήνυμα στους υπόλοιπους. Αν και καταφεύγει σε γκριμάτσες και εκφράσεις αρκετές φορές έχει όμως στιγμές πολύ δυνατές και σωματικά κινείται καλά και στο μακελειό του τέλους. Ο εκτελεστής του είναι ο ίδιος ηθοποιός που κάνει τον κακό στο Α Μan Αpart με τον Vin Diesel.
Ο Pacino ήταν επιρροή για πολλούς πραγματικούς εγκληματίες που αντέγραφαν τις ατάκες του αλλά και για τραγουδιστές της hip hop. (αρνητικό πρότυπο)
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
O Stone για να κάνει την ταινία πιο επίκαιρη βάζει τα γεγονότα της Κούβας στο σενάριο που είχαν συμβεί 2 χρόνια πριν. Η ταινία πλην από ελάχιστες σκηνές δεν γυρίστηκε στο Μαϊάμι αφού διαμαρτυρήθηκε η εκεί κουβανική κοινότητα επειδή πίστευε ότι η ταινία θα αποτελούσε δυσφήμιση.
Το αστείο είναι ότι ο χαρακτήρας του Μοντάνα έχει αναχθεί στο Μαϊάμι σε προϊόν τουριστικών αντικειμένων και σε pop culture, φυσιογνωμία ανάμεσα στις εκεί κοινότητες ιδιαίτερα με τον χαρακτηρισμό ultimate ghetto superhero.
Η σκηνή του μακελειού όπως είπαμε έχει γυριστεί (το πλάνο της ανόδου στις σκάλες) και από τον Spielberg και είναι και πολύ καλογυρισμενη αλλά και βίαιη σαν σύνολο.
Η ταινία πάρα τις ατέλειες της είναι (προσωπική άποψη) μέσα στα κορυφαία 5 gangster movies λόγω της έκφρασης απληστίας και αμορφωσιάς που παρουσιάζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό και κλίμακα. Είναι απαισιόδοξη και βαρέου τύπου θα έλεγα, σε βάζει στο κλίμα της αλλά λόγω του υπερβολικού στιλιστικού μοτίβου μπορεί να γίνεται χαρακτηριστική ακόμα και αρνητικά. Οι οικογενειακές σχέσεις παρουσιάζονται ρεαλιστικά καθώς και μεμονωμένα στοιχεία διαχειριστικής ικανότητας του αντιήρωα. Αρνητικό πρότυπο έτσι και αλλιώς παραμένει σημείο καμπής στην καριέρα του Pacino.
Δραματικό αλλά υπέρ του δέοντος μελωδικό το μουσικό θέμα του Moroder.
Πάρα τις ατέλειες του ανώτερο του Καρλίτο.
Κριτική: Παναγιώτης Τουρατζώφ
