Σχόλια/Κριτική
Ταινία από τις πιο θρυλικές, της εποχής της βιντεοκασέτας. Η κριτική αρνήθηκε να τη σχολιάσει και χαρακτηρίστηκε ως καλτ, δείγμα μιας υποκουλτούρας. Αντίθετα, η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και αποδοχή από το κοινό της εποχής. Προβλήθηκε το 1982-1983, έκοψε 201.304 εισιτήρια και ήρθε 5η ανάμεσα στις 48 ταινίες της σεζόν. Για να δει σήμερα κάποιος το Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα θα πρέπει να έχει στο μυαλό του κάποια δεδομένα:
- Περί αισθητικής και κουλτούρας του σκηνοθέτη: Ο Όμηρος Ευστρατιάδης, ήταν γνωστός από προηγούμενες δουλειές του που ανήκαν στην κατηγορία των "ερωτικών - αισθησιακών ταινιών". Μερικοί χαρακτηριστικοί τίτλοι: Ερωτομανείς, Πιο θερμή κι από τον ήλιο, Ανήλικες αμαρτίες, Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα, κ.α. Μετέπειτα ήταν αυτός σκηνοθέτησε στην τηλεόραση τις εκπομπές της Αννίτας Πάνια, όπως Χρυσό κουφέτο, Αϋπνίες κλπ.
- «Τον βλέπετε τον ήλιο; Έγινε πράσινος. Κι αυτό σημαίνει πολλά». (φράση από διάλογο στην ταινία, μεταξύ καθηγητών). Όταν κυκλοφόρησε η ταινία Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα, ήταν η εποχή της μεταβίβασης της πολιτικής εξουσίας από τη συντηρητική δεξιά στο "φέρνω άνεμο αλλαγής και ανανέωσης ΠΑΣΟΚ".
- Ήταν εποχή μεγάλων αλλαγών. Το 80 στην Ελλάδα κυριαρχούσε μια αθώα ελευθεριότητα και μια αντίδραση - ξέσπασμα ενάντια στον συντηρητισμό της δεξιάς. Η ταινία ήταν μια ελαφριά κωμωδία - παρωδία, με θέμα τη ζωή των μαθητών σε ένα Λύκειο. Αντανακλούσε - παρωδούσε την αλλαγή του κλίματος στην κοινωνία. Το πέρασμα από την παντοδυναμία και την αυστηρότητα του καθηγητή, στην εξουσία των μαθητών που παίρνουν το πάνω χέρι και κάνουν μεγάλες πλάκες στους δασκάλους τους. Με απλοϊκό τρόπο εξέφραζε την αντίθεση - σύγκρουση, του παλιού με το νέο. Προσομοίαζε τις χοντροκομμένες αλά Χόλιγουντ πλάκες, ως «εκδίκηση» του καταπιεσμένου μαθητή. Εδώ υπενθυμίζουμε πως στην Ελλάδα τότε, ήταν και η εποχή της κατάργησης της σχολικής ποδιάς και της μετάβασης από τα σχολεία αρρένων και θηλέων, στα μικτά.*
* Η εποχή της κατάργησης της σχολικής ποδιάς και τους διαχωρισμού των σχολείων σε Αρρένων και θηλέων
Σχολεία Αρρένων και θηλέων
Από το 1976 ξεκινούν οι συζητήσεις να σταματήσει ο θεσμός των ξεχωριστών σχολείων για αγόρια και κορίτσια και οι τάξεις να γίνουν μικτές. Το υπουργείο Παιδείας που δεν θέλει να φορτωθεί πολιτικά με την ευθύνη μιας τέτοιας απόφασης, πετά το μπαλάκι στους γονείς θέτωντας το ερώτημα αν επιθυμούν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε μικτά σχολεία. Όπως είναι επόμενο, η πλειοψηφία των γονέων διαφωνεί! Ο διαχωρισμός των σχολειων σε Αρρένων και θηλέων, θα καταργηθεί σταδιακά έως το 1982
Οι μαθητικές ποδιές
Αρχικά οι ποδιές των μαθητών και μαθητριών ήταν μαύρες(!!!) Μόλις το 1965 με υπουργική απόφαση και προς ενίσχυσιν του εθνικού φρονήματος οι ποδιές γίνονται «μπλε του ουρανού και της θάλασσας» στο χρώμα της Ελληνικής σημαίας. Κάπου προς το τέλος της δεκαετίας του 70 η ποδιά, από εκει που ήταν ένα σύμβολο ευπρέπειας πειθαρχίας και καθωσπρεπισμού των μαθητών, αλλάζει. Σιγά - σιγά κονταίνει και μετατρέπεται σε μοντέρνο ένδυμα, αξεσουάρ αποκλειστικά για μαθήτριες. Ταυτόχρονα γίνεται πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ των σχεδιαστών μόδας. Η ποδιά θα καταργηθει επίσημα απο τα σχολεία το 1982, με εγκύκλιο του υπουργού του ΠΑΣΟΚ Λευτέρη Βερυβάκη.
