Σχόλια/Κριτική
("Sisu") Πολεμική περιπέτεια, φινλανδικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Γιαλμάρι Χελάντερ, με τους Γιόρμα Τομίλα, Ακσελ Χένι, Τζακ Ντούλαν κα. Απολαυστική, ακραίας βιαιότητας, πολεμική περιπέτεια, που μπαίνει στα καλούπια των σπαγγέτι γουέστερν και αποδίδει δικαιοσύνη, απέναντι σε όλους αυτούς που κλέβουν τη ζωή των απλών ανθρώπων, βάζοντας στο στόχαστρο, το απόλυτο κακό της σύγχρονης ιστορίας μας, τους Γερμανούς ναζί. Μια τραχιά, μες τη λασπουριά, περιπέτεια, της οποίας το σενάριο χωράει σε δυο κόλλες χαρτί, αλλά η αφηγηματική της δύναμη για τη χαλύβδινη αποφασιστικότητα του ήρωα - ο τίτλος, που δεν εξηγείται ακριβώς, παραπέμπει στην αποφασιστικότητα - να τιμωρήσει μια διμοιρία των ναζί και τον βάρβαρο επικεφαλής τους, παρότι δεν έχει κάποια ιδεολογική ή ηθική αφετηρία (πχ αντιστασιακός).
Ένας απόστρατος αξιωματικός, που έχει χάσει τη γυναίκα του, έπειτα από πολλές προσπάθειες θα βρει το 1944 μία γερή φλέβα χρυσού στην ερημιά της Λαπωνίας, όπου ζει παρέα με τον σκύλο του. Στη διάρκεια της δύσκολης πορείας του προς την κοντινότερη πόλη για να μεταφέρει τον χρυσό του, θα βρεθεί μπροστά σε μια γερμανική διμοιρία της Βέρμαχτ, που έχει διοικητή έναν βάρβαρο αξιωματικό των SS, οι οποίοι υποχωρώντας καταστρέφουν ό,τι υπάρχει στο διάβα τους και αιχμαλωτίζουν γυναίκες. Όταν ανακαλύψουν τον χρυσό του, θα τον αρπάξουν και θα σκοτώσουν το αγαπημένο σκύλο του, νομίζοντας ότι έχουν ξεμπερδέψει μαζί του. Μεγάλο λάθος...
Ο Φιλανδός σκηνοθέτης Γιαλμάρι Χελάντερ, με έφεση στην περιπέτεια και τον τρόμο, με το τρίτο του αυτό φιλμ, παραπέμπει στα καλύτερα των βίαιων γουέστερν (Πέκινπα, Ντον Σίγκελ, Κλιντ Ίστγουντ και γενικότερα στο πνεύμα των σπαγγέτι), στο «Ράμπο Πρώτο Αίμα», αφηγηματικά, αλλά και στον τελευταίας κοπής Κουέντιν Ταραντίνο («Άδοξοι Μπάσταρδοι»), αλλά όχι ως καλό αντίγραφο, αλλά ως ανανέωση ενός κινηματογράφου, που γοητεύει και ταυτόχρονα μπορεί να βρεθεί στον μαυροπίνακα της πολιτικής ορθότητας.
Μέσα σε μόλις 90 λεπτά και σχεδόν ανύπαρκτους διαλόγους, ο Χελάντερ θα διακριθεί για τη φαντασία του και τους τρόπους που ξεπαστρεύει τους Γερμανούς, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και την αγριότητα του έρημου τοπίου, της βαρβαρότητας των ναζί, αλλά και αλληγορικά μιλώντας για όλους τους άρπαγες των εθνικών πόρων. Στέλνει ένα μήνυμα, για αντίσταση με κάθε τρόπο, που μπορεί να παρεξηγηθεί και ως εθνικιστικό, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει, οι ιδεολογικές αποχρώσεις πρέπει να κάνουν στην άκρη απέναντι στο έρεβος του μίσους, της καταστροφής των ζωών.
Ταυτόχρονα, όμως, το «Sisu» είναι και μία χορταστική αιματηρή περιπέτεια, ορισμένες φορές απίστευτα διασκεδαστική, στα όρια του σουρεαλισμού, χωρίς να φοβάται τον μονοδιάστατο χαρακτήρα των «κακών» και την αλεξίσφαιρη, αλλά και ατρόμητη φιγούρα του ήρωά του. Ο Γιόρμα Τομίλα, στον ρόλο του πετρωμένου εξολοθρευτή, είναι εντυπωσιακός και αρκούντως τρομαχτικός, ενώ ικανοποιητικές είναι και οι ερμηνείες του υπόλοιπου καστ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Όταν ένας απόστρατος αξιωματικός ανακαλύπτει χρυσάφι στην ερημιά τής Λαπωνίας, προσπαθεί να μεταφέρει τον θησαυρό του στην πόλη, αλλά βρίσκει μπροστά του στρατιώτες των ναζί, με επικεφαλής έναν βάρβαρο αξιωματικό των SS. Χάρης Αναγνωστάκης ΑΠΕ/ΜΠΕ
