Στάλκερ (1979)

Το Στάλκερ αποτελεί την αποθέωση του ποιητικού κινηματογράφου, όπου οι εικόνες απομακρύνονται από το απτό και το συγκεκριμένο. Σε ένα σύμπαν που λειτουργεί με κανόνες που ξεφεύγουν από την ανθρώπινη λογική και κατανόηση, η παρατήρηση του κόσμου, η έννοια της πίστης και η προσωπική ενδοσκόπηση του Ταρκόφσκι βρίσκουν έκφραση στο σμίλευμα του χρόνου (η αποκορύφωση του καλλιτεχνικού οράματος του Ταρκόφσκι, όπως μαρτυρά και το διάσημο βιβλίο του, Σμιλεύοντας τον χρόνο). Στάλκερ ονομάζεται ο ξεναγός ο οποίος υποδεικνύει το δρόμο προς την απαγορευμένη περιοχή, τη Ζώνη. Όταν βρίσκεται εκεί, ο ανώνυμος αυτός άνδρας καθοδηγεί τους περιπλανώμενους για να γλιτώσουν από αόρατες παγίδες και να διασχίσουν τον δικό τους ψυχικό λαβύρινθο μέχρι το κατώφλι του Δωματίου: μόλις το διαβούν, εκείνο θα τους προσφέρει απλόχερα τις πιο κρυφές τους επιθυμίες. Ποιος τολμάει όμως να έρθει αντιμέτωπος με τις πιο μύχιες επιθυμίες του;