Σχόλια/Κριτική
Ο Νίκος Κούρκουλος, δίνει μια ερμηνεία “οσκαρικών” προδιαγραφών Η υποβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι δημιούργημα του Νίκου Δημόπουλου, ενώ η φοβερή συμφωνική μουσική είναι σύνθεση του Μίμη Πλέσσα, μια μουσική που “απογειώνει” την ταινία. Η ταινία “βγαίνει”, ακολουθούμενη από διθυραμβικές κριτικές, στους ελληνικούς κινηματογράφους και έρχεται δεύτερη σε εισιτήρια (με πρώτη τη “Σοσιαλίστρια” Βουγιουκλάκη). Σειρά έχουν οι Κάννες, όπου προβάλλεται εκτός συναγωνισμού,για να μην έρθει η ταινία σε… κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τη γαλλική Νουβέλ-Βάγκ και τις άλλες ταινίες που προβλήθηκαν. Τη χρονιά εκείνη υπήρχε τρομερός συνωστισμός αριστουργημάτων που θα προβάλλονταν, όπως το Ένας Άνδρας και μια Γυναίκα του Claude Lelouche, ο Δόκτωρ Ζιβάγκο του David Lean, Καμπάνες Τα Μεσάνυχτα του Orson Welles κ.α. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών δεν αφήνει την ταινία να περάσει απαρατήρητη. Το “Blood on the Land”, όπως ήταν και ο Αγγλικός της τίτλος, κάνει θριαμβευτικό πέρασμα απ τις αίθουσες της Νέας Υόρκης και του Σικάγο, οι κριτικές που την ακολουθούν απίστευτα κολακευτικές (η κριτικός του “Chicago Today” Cristi Newton μάλιστα γράφει επί λέξει: “Mα αυτοί οι Έλληνες έχουν βαλθεί τον τελευταίο καιρό να μας “διδάξουν” κινηματογράφο; Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή τους η απίστευτη άνοδος τα τελευταία χρόνια! Πρώτα η “Ηλέκτρα”, μετά ο “Zorba the Greek”, τώρα το “Βlood on the Land”! Πού έκρυβαν όλα αυτά τα “διαμάντια”, αυτούς τους σκηνοθέτες, αυτούς τους ηθοποιούς! Έκπληκτη παρακολουθούσα το “Blood on the Land” και νόμιζα πως βρισκόμουν μπροστά με μια νέα τάση νεο-Γουέστερν, αυτή του Ethnic Western! Yποκλίνομαι στο νέο Ελληνικό Κινηματογράφο και τους δημιουργούς του!”)
