Μπάμπης Στόκας (Πυξ Λαξ)

Αγαπήθηκε ίσως περισσότερο από τους υπόλοιπους, κατά την διάρκεια της ένδοξης περιόδου των Πυξ Λαξ. Μμε το σταθερά χαλαρό του ύφος,Ο Μπάμπης Στόκας μίλησε στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY για τη φετινή του δισκογραφική «Βόλτα», καθώς και για την, σε μέγεθος XL, καλοκαιρινή του βόλτα παρέα με τον Δημήτρη Σταρόβα και τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο.

Ανταγωνίζονται μέσα σου τα τραγούδια της εποχής των Πυξ Λαξ με αυτά της προσωπικής σου μετέπειτα πορείας;
Με την καλή έννοια του «ανταγωνίζονται», προσπαθούμε πάντα να κάνουμε το καλύτερο. Όσο περνάει ο καιρός προσπαθούμε να γράψουμε καλύτερα τραγούδια, αυτό είναι το ζητούμενο και αν το καταφέρνουμε αυτό ή όχι, αυτό το κρίνει ο κόσμος. Αν τα αγαπήσει σημαίνει ότι καλώς τα κάναμε… Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, στο συγκρότημα υπήρχε μια ομάδα στην οποία έπαιρνε ο ένας το τραγούδι του άλλου και το έφτιαχνε, το συμπλήρωνε ή το μιξάριζε ή του έκανε την ενορχήστρωση. Ήταν άλλο πράγμα εκεί και άλλο τώρα που είσαι μόνος σου.

Ποια η διάθεση με την οποία κατεβαίνεις σε κάθε συναυλία σου και τι συμβαίνει στη φετινή σου περιοδεία;
Μ’ αρέσει πάντα πολύ να παίζω. Η διάθεση πάντα είναι καλή, αν και καμιά φορά συμβαίνει και να μην είσαι καλά –και μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό, με το που θα βγεις να τραγουδήσεις να αλλάζουν όλα. Το τραγούδι μπορεί να σε κάνει να γίνεσαι καλά μαζί με τον κόσμο. Κάθε βραδιά είναι μοναδική και αυτή είναι και η ομορφιά της, δεν είσαι κάθε βράδυ με το ίδιο ακροατήριο και στο ίδιο μέρος. Φέτος το καλοκαίρι είμαι μαζί με τον Δημήτρη Σταρόβα και τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο με τους οποίους θα παίξουμε και στην Κεραμωτή, αλλά θα κάνω και κάποιες συναυλίες μόνος μου.

Για τη «Βόλτα» τι σκέφτεσαι;
Ο δίσκος είναι ουσιαστικά τραγούδια που τα είχα στην άκρη, που τα είχα γράψει όλα αυτά τα χρόνια μετά το δίσκο με τις ζωντανές εμφανίσεις από το Zoom. Κάθισα κι έψαξα στα διάφορα πράγματα που είχα κάνει, βρήκα τραγούδια έτοιμα, τραγούδια μισοτελειωμένα, τραγούδια που υπήρχε μια ωραία ιδέα και τα δούλεψα. Μέσα από όλη αυτήν την ιστορία -την βόλτα προς τα πίσω, εξ’ ου και ο τίτλος του δίσκου-, εμφανίστηκαν και διάφοροι φίλοι, όπως η Αγαθή Δημητρούκα που κάναμε μαζί δύο τραγούδια, ο Μάνος Ελευθερίου, λες και είχαμε ραντεβού που ήρθε και μου άφησε τρία ποιήματα του, ο Ισαάκ ο Σούσης και πολλοί άλλοι φίλοι, χωρίς να το καταλάβω πώς έγινε, χωρίς να το αναζητήσω εγώ, ντε και καλά.

Απωθημένα έχουν μείνει μουσικά;
Πάντα! Αλίμονο αν δεν έχεις μουσικά απωθημένα, συνέχεια θέλεις να ξεπερνάς τον εαυτό σου, αυτό είναι το ζητούμενο, συνέχεια να προχωράς λίγο μπροστά, λίγο έστω. Προσπαθώ να το κάνω, το κάναμε παλιότερα και με το συγκρότημα, βρίσκαμε μια φόρμουλα, ένα τραγούδι και μετά ξαφνικά την αφήναμε αυτή και πηγαίναμε σε άλλο. Κανονικά μπορούσαμε να γράψουμε άλλα πέντε τραγούδια με την ήδη υπάρχουσα φόρμουλα. Μ’ αρέσει να αναιρώ αυτό που έχω κάνει και να κάνω κάτι καινούριο.

Σε ποιο βαθμό σε έχει καλύψει η προσωπική σου πορεία σε σχέση με την περίοδο του συγκροτήματος;
Όχι, δεν νιώθω καλυμμένος, θέλω να κάνω και άλλα πράγματα, αλλά είναι οι χρόνοι περιορισμένοι. Θέλω να κάνω κι άλλους δίσκους, πιο ιδιαίτερους. Έχω γράψει και λαϊκά τραγούδια και τραγούδια με διαφορετικό χρώμα, καθώς και τραγούδια για κινηματογραφικές ταινίες που δεν υπάρχουν ακόμα, απλά έχω γράψει τη μουσική, την ιδέα! Μου δίνει ζωή όλο αυτό το σκηνικό, δεν είναι μόνο για βιοποριστικούς λόγους, είναι ότι το έχω και ανάγκη μεγάλη. Θέλω να τραγουδήσω δίσκους άλλων συνθετών, μ’ αρέσουν αυτά τα πράγματα…

Γιατί αυτοπροσδιορίζεσαι ως ερμηνευτής;
Γιατί μου πάει πιο πολύ, δεν είναι ότι είμαι μόνο αυτό. Γράφω τραγούδια, αλλά γράφω δύσκολα τραγούδια, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάτσει να δουλέψει 20 τραγούδια για να τα βγάλει του χρόνου. Μ’ αρέσει να τραγουδάω και μάλιστα τραγούδια άλλων. Θαυμάζω τους ανθρώπους που κάθονται και λένε τώρα θα γράψω μουσική και το κάνουν…

Μετά το χαμό του Μάνου Ξυδού, άλλαξε κάτι ως προς το σενάριο του νέου κύκλου των Πυξ Λαξ;
Μετά το χαμό του Μάνου εγώ δεν είχα καμία διάθεση να κάνω τίποτε… Επειδή όμως ο Μάνος μας είχε ζητήσει λίγο πριν φύγει να παίξουμε όλοι μαζί, και μάλιστα μια εβδομάδα πριν, ουσιαστικά το ήθελε, υπάρχει μια ιδέα μήπως παίξουμε τρεις-τέσσερις συναυλίες μαζί κάποια στιγμή, στη μνήμη του περισσότερο, όχι επειδή θέλω απαραίτητα εγώ και ο Φίλιππος να το κάνουμε αυτό… Ο Μάνος το είχε περισσότερο μέσα στο μυαλό του αυτό, είχε ζηλέψει από τους Κατσιμιχαίους, που είχε παίξει και μαζί τους και τον έπιασε ο οίστρος να μας ψήσει…

Πόσο προσμετράς σε ένα πρόγραμμα, σε μια συναυλία ή σε ένα άλμπουμ, αυτό που αισθάνεσαι ότι ζητάει ο κόσμος από σένα;
Ουσιαστικά παρατηρητές είμαστε. Αν παρατηρείς τον κόσμο και ακούς, έχεις μέσα στο μυαλό σου κάποια πράγματα, αλλά πολλές φορές σε μια εμφάνιση αυτά αλλάζουν. Ο άλλος έρχεται να ακούσει το τραγούδι του και κάποια στιγμή εσύ το έχεις ξεχάσει το τραγούδι του να το παίζεις και πρέπει να το ξαναθυμηθείς. Όταν γίνεται αυτό, τότε είναι μια επιτυχημένη συναυλία, να περνάει καλά ο κόσμος.

Πού πάσχει, αν πάσχει, περισσότερο το ελληνικό τραγούδι;
Το ελληνικό τραγούδι πιστεύω πως θα φτιάξει γιατί είμαστε σε μια δύσκολη περίοδο, περίεργη και τρομοκρατική. Σε αυτές τις περιόδους το τραγούδι ως δια μαγείας, αναγεννάται. Τα σημαντικά τραγούδια τα έχουμε δει όλα σε τέτοιες περιόδους, γιατί ό,τι παρατηρούμε γίνεται τραγούδι. Είναι μια ανάγκη γιατί μας κάνει λίγο καλύτερους το τραγούδι. Το καλό τραγούδι είναι θεραπευτικό, πάει καλά όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα. Είναι λίγο περίεργο, ίσως… Όταν είναι όλοι μια χαρά, κοιτάμε και πράγματα που δεν είναι τόσο σημαντικά, όπως μια χορεύτρια που χορεύει, θα πάει ο άλλος και σε ένα σκυλάδικο για να κάνει πλάκα, ενώ αν χρωστάει και τον αέρα που αναπνέει, ο κόσμος δύσκολα θα ψηθεί να πάει, θα προτιμήσει να πάει να δει κάτι που θα τον «δυσκολέψει» λίγο… Τα τελευταία 20 χρόνια πέρασαν τα σκυλάδικα σαν «πολιτιστικά κέντρα», με σαφή σκοπό – γι’ αυτούς αυτός είναι ο τρόπος, κι έτσι θα το ξανακάνουνε, αλλά μάλλον πέρασε αυτό πια… Όταν δίνεις στον κόσμο ευτελή τραγούδια τον κάνεις μέσα του, λίγο πιο αδύναμο και λίγο πιο ευάλωτο και λιγότερο αντιδραστικό. Γι’ αυτό οι αρχαίοι πρόγονοι μας, πρώτα μάθαιναν μουσική και μετά όλα τα άλλα…

Οι φόβοι σου σήμερα ποιοι είναι;
Οι φόβοι που έχει όλος ο κόσμος, αυτά που γίνονται γύρω μας είναι εκφοβιστικά έτσι κι αλλιώς. Το αύριο είναι αυτό που περιμένουμε όλοι να γίνει καλύτερο, αν βλέπεις ότι το αύριο πάει κατά διαόλου, έχεις φόβους για όλα… Εμείς μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή από μόνοι μας, η καθημερινότητα μας αλλάζει τα πράγματα, δεν χρειάζεται μόνο να βγαίνεις στους δρόμους… Τους ηρωισμούς της η Ελλάδα τους έχει κάνει όταν δεν το περίμενε κανείς…

info:
10ο Φεστιβάλ «Πλάι στο κύμα»
Δημοτικό Camping Κεραμωτής – Καβάλα
Κυριακή 18 Ιουλίου
Τιμή εισιτηρίου: 15€ η μέρα (30€ το τριήμερο)