[ Οι μύθοι είναι συχνά είναι ελκυστικότεροι απο την ίδια την ιστορία για αυτό και αποδεικνύονται πολλές φορές πιο ισχυροί από αυτήν. Εντούτοις οι μύθοι διαστρεβλώνουν και αλλοιώνουν την ιστορική αλήθεια σε μεγάλο βαθμό, διαδικασία που δεν είναι επιθυμητή…]
‘Ετσι ξεκινάει η εισαγωγη του βιβλίου Μύθοι που έγιναν ιστορία και με πολύ σαφή τρόπο δίνει το στίγμα αυτού του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου, που επιχειρεί να ξεκαθαρίσει πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτά που νομίζουμε ότι ισχύουν.
[ Κάποιες φορές οι μύθοι περιέχουν έναν αληθινό ιστορικό πυρήνα, απηχούν δηλαδή ένα μακρινό ιστορικό γεγονός το οποίο όμως δεν τεκμηριώνεται από ιστορικές πηγές, έχει όμως διασωθεί μέσα από πληθώρα μυθικών αφηγήσεων, συνήθως αρκετά παραλλαγμένο…]
Με ψύχραιμη γραφή και νηφάλια οπτική η Λεύκη Σαραντινού καταγράφει 12 ιστορικούς μύθους που έχουν επικρατήσει και αποκαθιστά τη πραγματικότητα, παραθέτοντας την ιστορική αλήθεια Η συγγραφέας τεκμηριώνει όλες τις ανατροπές που κάνει σε όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα ότι γνωρίζαμε παραθέτοντας τις πηγές που βασίστηκε. Παράλληλα με αυτόν τον τρόπο δίνει και έμπρακτα την ευκαιρία σε όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες να το ψάξει για να εμβαθύνει στην ιστορική πραγματικότητα
Ποιοι είναι οι μύθοι που έγιναν ιστορία;
Πολλές φορές οι μύθοι στην Ιστορία καταλαμβάνουν τη θέση των ιστορικών γεγονότων.Το βιβλίο αυτό εξετάζει δώδεκα μύθους που έχουν λάβει μόνιμη σχεδόν θέση στην “επίσημη” Ιστορία. Μελετώνται αναλυτικά οι τρόποι με τους οποίους δημιουργήθηκαν, οι λόγοι για τους οποίους αυτοί έλαβαν τη θέση τους στις σελίδες της ιστορίας, αλλά και το κατά πόσον είναι τελικά αληθινοί. Οι μύθοι που εξετάζονται στο βιβλίο είναι από την Ελληνική Επανάσταση, το Βυζάντιο, τη ρωμαϊκή αρχαιότητα αλλά και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Συγκεκριμένα θα διαβάσετε :
– Το λάβαρο, η Αγία Λαύρα και η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης (σελ.19)
– Η εκπαίδευση στην τουρκοκρατία και το «κρυφό σχολειό» (σελ. 25)
– Ο ρόλος του Πατριαρχείου, των Φαναριωτών, των κοτζαμπάσηδων και των αρματολών στην τουρκοκρατία και στην Ελληνική Επανάσταση (σελ.40)
– Ο Μεσαίωνας στο Βυζάντιο και οι διώξεις των αιρετικών από την Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τους μέσους και τους νεώτερους χρόνους (σελ. 53)
– Οι διωγμοί των χριστιανών από τους ρωμαίους, οι διώξεις των παγανιστών και το τέλος του αρχαίου κόσμου (σελ. 67)
– Οι μύθοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης και για την πρώιμη Οθωμανική Αυτοκρατορία(σελ. 83)
– Κωνσταντίνος Α’ ο «Μέγας» και Ίουλιανός ο «Παραβάτης» (σελ.100)
– Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Αυτοκράτορα Νέρωνα (σελ. 115)
– Οι ευραίοι και οι μύθος των «σοφών της Σιών» (σελ. 127)
– Εγκλήματα πολέμου: οι Γερμανοί και οι «άλλοι» (σελ. 144)
– Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί αμάχων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ.159)
– Η παραμελημένη συμβολή των σοβιετικών στη νίκη κατά της Γερμανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ.169)
Πως γεννιούνται οι μύθοι;
Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα στον υποψιασμένο αναγνώστη είναι πως δημιουργήθηκαν αυτοί οι μύθοι. Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό; Είναι οι μύθοι αυτοί ολότελα λανθασμένοι ή περιέχουν συχνά κι έναν πυρήνα αλήθειας; Την απάντηση φροντίζει και την δίνει η συγγραφέας
[…η παρανόηση, η παρερμηνεία και η υποκειμενική θεώρηση της ιστορίας, γίνεται συνήθως από τους ερευνητές οι οποίοι ερμηνεύουν μία μόνο πηγή ως αληθινή και αποκρύπτουν, πολλές φορές εσκεμμένα, όλες τις υπόλοιπες, μη αναφέροντας μάλιστα ότι η ερμηνεία τους απηχεί καθαρά την προσωπική τους άποψη]
[…η καλλιέργεια της μυθολογίας σε ποικίλα ιστορικά θέματα, χαρακτηρίστηκε πολύ εύστοχα από τον Κ.Θ. Δημαρά εθνική ανακρίβεια σε ένα άρθρο του στο Βήμα στις 22 Μαρτίου 1960. Γράφει χαρακτηριστικά «Εθνική ανακρίβεια, μια τάση, δηλαδή να χρησιμοποιούν ιστορικές ανακρίβειες με πρόθεση αγαθή και εθνική, με την ιδέα ας πούμε, να καταστήσουν πιο ωραία και γοητευτική την εθνική μας ιστορία» ! ]
Η άποψη μας
Ο μέσος αναγνώστης που δεν έχει ιστορικές γνώσεις, θα μπορούσε να αμφισβητήσει τα γραφόμενα – για πολλούς θα αποτελέσει μια τεράστια ανατροπή για τα πιστεύω τους- . Για κάποιους άλλους όμως, ίσως είναι μια αφορμή να αναθεωρήσουν κάποιες εικόνες που έχουν σχηματίσει στο μυαλό τους και να δούνε τι κρύβεται πίσω από τον μύθο. Για αυτό είναι τεράστιας σημασίας, ότι η συγγραφέας δεν εκφράζει αβασάνιστα κάποιες προσωπικές απόψεις, αλλά επιχειρεί να καταγράψει την αλήθεια που περιγράφουν αυστήρα τεκμηρηριωμένες ιστορικές πηγές. Εϊναι ιδιαίτερα σημαντικό, που στο τέλος του βιβλίου, υπάρχουν όλες οι πηγές. Δίνεται έτσι η δυνατότητα, σε όποιον θελήσει να επιβεβαιώσει, ή να αμφισβητήσει τα γραφόμενα, να το ψάξει περισσότερο.
Από την άλλη πλευρά, είναι γεγονός πως έχουμε δει ξανά παρόμοιες απόπειρες να καταγραφεί η ιστορική αλήθεια. Σοβαροί ιστορικοί, έχουν γράψει ανάλογες μελέτες. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά: ουδέποτε αυτά που δημοσιεύτηκαν από ιστορικούς (πλην λίγων λαμπρών εξαιρέσεων) μπόρεσαν να αγγίξουν, -πέρα από κάποιους ειδικούς-, το ευρύ κοινό. Ξεκινάς με ενδιαφέρον την ανάγνωση και δεν μπορείς να ολοκληρώσεις το κείμενο, γιατί αρχίζεις και βαριέσαι. Όσες πληροφορίεςκ και να υπάρχουν συνήθως αυτό που κουράζει είναι ο τρόπος γραφής στα βιβλία των “ειδικών”
Αυτό λοιπόν που εντυπωσιάζει στο βιβλίο «Μύθοι που έγιναν ιστορία» και κάνει, αυτό το πόνημα της συγγραφέας να ανεβαίνει ακόμη περισσότερο στην εκτίμηση μας, είναι η λογοτεχνική αξια του κειμένου. Σπάνια συναντάς ιστορικό που να ξέρει και να γράφει. Να επιχειρηματολογεί με σαφήνεια και να σου παρουσιάζει τα επιχειρήματα του, με τόσο εύληπτο και κατανοητό τρόπο, Αυτό φρονώ πως μπορεί να το κάνει μόνο κάποιος, που και έχει εντρυφήσει στην μελέτη των πηγών, αλλά και ταυτόχρονα διαθέτει συγγραφικό ταλέντο. Η ακαδημαική καταγραφή των γεγονότων με το ταλέντο της συγγραφέως γίνεται ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα που δύσκολα μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου. Διαβάζεται ευχάριστα και αξιζει πολύ να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας.
Ποια είναι η Λεύκη Σαραντινού
cityportal.gr/ «Μύθοι που έγιναν ιστορία» | Λεύκη Σαραντινού | κριτική Πέτρος Γραμμενίδης
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
