3 Ιουνίου το 1963 στη Μόσχα, ένας μεγάλος Τούρκος ποιητής, ο Ναζίμ Χικμέτ φεύγει από τη ζωή αλλά όχι από τις ζωές μας.
Διανύουμε μια περίοδο που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ολοένα και πιο δυνατά. Οι στρατοί λαμβάνουν θέση ειδικά στην ανατολική Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο. Η χώρα μας δυστυχώς είναι άμεσα μπλεγμένη σε αυτή την ιστορία και οι συνέπειες θα είναι τραγικές για το λαό. Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δεν μας προστατεύει όπως μας παραμυθιάζουν ολημερίς, τουναντίον μας αφήνει έκθετους στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς των αρχουσών τάξεων, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας.
Μόνο εφησυχασμό δεν προκαλεί το γεγονός ότι η χώρα μας είναι σπαρμένη με αμερικανο-νατοϊκές βάσεις από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Σούδα της Κρήτης. Την ίδια στιγμή ελληνικές στρατιωτικές αποστολές βρίσκονται εκτός Ελλάδος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της νατοϊκής συμμαχίας (Μάλι, Αφγανιστάν, Ιράκ, Κόσσοβο, ΠΓΔΜ, Βελιγράδι, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Λίβανος).
Ταυτόχρονα στα μέρη μας η ένταση ανεβαίνει καθώς η επιθετικότητα της άρχουσας (αστικής) τάξης της Τουρκίας βαίνει διαρκώς αυξανόμενη. Μιας άρχουσας τάξης, σύμμαχο της δικής μας στο ΝΑΤΟ, εκεί δηλαδή που κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι και συναποφασίζουν πως θα μοιράσουν τα κέρδη τους και τον κόσμο. Την ίδια στιγμή το ενδεχόμενο μιας σύρραξης δεν είναι μια απλή πιθανότητα αλλά το ακριβώς αντίθετο καθώς η μοιρασιά είναι δύσκολο να γίνει και δεν υπάρχουν όρια.
3 Ιουνίου το 1963 στη Μόσχα, ο Ναζίμ Χικμέτ φεύγει από τη ζωή
3 Ιουνίου το 1963 στη Μόσχα, ένας μεγάλος Τούρκος ποιητής, ο Ναζίμ Χικμέτ φεύγει από τη ζωή αλλά όχι από τις ζωές μας. Ο Χικμέτ με το μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό το 1951 μας δίνει σήμερα τη μόνη ρεαλιστική λύση. Μια λύση πατριωτική μα συνάμα διεθνιστική.
«Φίλοι κι αδέλφια της ψυχής μου. Εσείς που πέσατε στις φυλακές και στα νησιά της κόλασης, που σας κρατάν αλυσωμένους μες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί πολεμάτε για την ανεξαρτησία, το ψωμί και τη λευτεριά του ελληνικού λαού, δεχτείτε την αγάπη και τον θαυμασμό μου. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουνε τους ίδιους θανάσιμα μισητούς εχθρούς: τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του.
Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, φιλιωμένοι ο ένας με τον άλλο, με τη βοήθεια των φιλειρηνικών λαών όλου του κόσμου, θα τσακίσουνε στο τέλος αυτούς τους εχθρούς τους. Αυτό το πιστεύω. Ο δικός σας ένδοξος αγώνας είναι μια από τις πιο λαμπρές αποδείξεις ότι θα νικήσει η υπόθεση της ειρήνης, του ψωμιού και της λευτεριάς. Σας σφίγγω όλους μ’ αγάπη στην αγκαλιά μου. Ναζίμ Χικμέτ. 10/8/1951 Βερολίνο. »
Το μόνο που θα μπορούσε να προσθέσει κανείς σήμερα στα λόγια του Ναζίμ Χικμέτ, είναι δίπλα στον αγγλοαμερικάνικο, τον ευρωπαϊκό, τον ρωσικό ιμπεριαλισμό και ούτω κάθε εξής. Σε κάθε περίπτωση ένα είναι σίγουρο και τότε και τώρα.
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα απολύτως παρά το ακριβώς αντίθετο. Τους ενώνουν τόσα πολλά ώστε να ζήσουν ενωμένοι ειρηνικά. Αυτοί που τους χωρίζουν είναι αυτοί που χάριν των συμφερόντων τους δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή κανενός λαού.
Ας κρατήσουμε λοιπόν τα λόγια του Ναζίμ Χικμέτ, γεννημένου στη Θεσσαλονίκη μας στις 15 Ιανουαρίου το 1902: «Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, φιλιωμένοι ο ένας με τον άλλο, με τη βοήθεια των φιλειρηνικών λαών όλου του κόσμου, θα τσακίσουνε στο τέλος αυτούς τους εχθρούς τους.»
Κείμενο: Μιχαήλ Συμεωνίδης
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
