Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ο ποιητής μας, χωρίς άλλες συστάσεις… Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έδωσε συνέντευξη στον Γιάννη Καμπούρη και το περιοδικό CITY. 

Κύριε Χριστιανόπουλε, πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα σας η αναγνωρισιμότητα;
Αν με τη λέξη «αναγνωρισιμότητα» εννοείτε το να με γνωρίζουν οι άνθρωποι στο δρόμο ξέροντας το έργο μου, θα έλεγα ότι αυτό δεν με επηρεάζει αλλά με συγκινεί. Δεν θα ξεχάσω έναν Ρωσσοπόντιο και έναν Κύπριο που με συνάντησαν μια φορά στο δρόμο και καταλαβαίνοντας ότι είμαι ο Χριστιανόπουλος (που κάποτε έγραψα ένα ποίημα υπέρ των Ρωσσοποντίων και ένα ποίημα εναντίον του Κίσινγκερ) έσκυψαν και μου φίλησαν το χέρι. Τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας με συγκινούν πολύ.

Λίγοι άνθρωποι βλέπουν τους στόχους τους και τα σχέδιά τους να υλοποιούνται. Είσθε ευχαριστημένος απ’ το δικό σας έργο;
Είμαι αρκετά ευχαριστημένος από το έργο μου. Έχω γράψει 350 ποιήματα, 40 διηγήματα και 50 ποιητικές μεταφράσεις που με το πέρασμα του χρόνου επιμένουν να αντιστέκονται. Είναι καλό σημάδι ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

Σε πόσες γλώσσες έχουν μεταφρασθεί οι ποιητικές σας συλλογές; Μεταφράστηκαν σε 16 γλώσσες μέχρι στιγμής, αλλά μόνο σε τέσσερεις γλώσσες η μετάφραση βγήκε σε ξεχωριστό βιβλίο. Πρέπει ακόμη να περιμένω πολύ.

Ο Σεφέρης έλεγε, ότι οι ξένοι δεν μπορούν να μεταφράσουν την ελληνική ποίηση, γιατί δεν είναι «συνένοχοι στο υπονοούμενο». Συμφωνείτε;
Δεν ξέρω τη ρήση του Σεφέρη και δεν μπορώ να έχω γνώμη. Συνήθως οι μεγάλοι λένε μεγάλα λόγια.

Τι μετράει περισσότερο: Η γαλήνη, η ηρεμία ή η αγωνία της ψυχής;
Η αγωνία της ψυχής βοηθάει στη δημιουργία έργου. Ενώ η γαλήνη της ψυχής βοηθάει να ζήσουμε.

Με ποιον θα προτιμούσατε να συναντηθείτε και να συζητήσετε μαζί του στην μεταθάνατο ζωή;
Μη ρωτάτε πράγματα που δεν πέρασαν ποτέ από το νου. Πάντως θα ήθελα να είχα συναντήσει τον Γκάντι.

Έχει ουσιαστικό αντίκρισμα ο ποιητικός λόγος στην εποχή του απολύτου κυνισμού;
Ουσιαστικό αντίκρισμα μπορεί να μην έχει, αλλά πάντως ο ποιητικός λόγος είναι που κλονίζει κάθε τι το απόλυτο.

Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον θέαμα που έχετε δει στη ζωή σας; Κάτι που αν παθαίνετε αμνησία, δεν θα θέλατε ποτέ να ξεχάσετε; Μη ρωτάτε παράλογα πράγματα. Πάντως με συγκινεί πάρα πολύ το πώς ανοίγει σιγά σιγά ένα μπουμπούκι.

Θα μπορούσατε να σκεφθείτε τον εαυτό σας εγκλωβισμένο σε ένα γάμο;
Όχι βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο.

Ο Ίψεν περιγράφει σε όλα του τα έργα τα αδιέξοδα και τα δράματα που πηγάζουν από τις ερωτικές και συναισθηματικές σχέσεις. Αυτό πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σημερινός δυτικός άνθρωπος. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον άλλο;
Για τον Ίψεν και τις ιδέες του συμφωνώ.

Ο Πασκάλ λέει: «Σχεδόν όλες οι δυστυχίες μας, μας έρχονται από το ότι δεν μάθαμε να μένουμε στο δωμάτιο μας» Ο μεταφραστής του Θεοφράστου, Λα Μπρυγιερ, λέει: «Τι μεγάλη δυστυχία να μη μπορείς να ’σαι μόνος!..». Η έμπνευση απαιτεί μοναξιά;
Έχουν δίκαιο ο Πασκάλ και ο Λα Μπρυγιερ. Εγώ γενικεύοντας θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου είναι ο αχαλίνωτος εγωισμός του.
 
Ως άνθρωπος, ποια είναι τα πράγματα που σας ευχαριστούν;
Ό,τι με ευχαριστεί, μου κάνει κακό

Πιστεύετε ότι η τέχνη είναι μια απάντηση στο θάνατο;
Η τέχνη είναι μια απάντηση στο θάνατο, αλλά πάντως μεταθανάτια.
 
Κοιτάζοντας πίσω στη μακροχρόνια γόνιμη πορεία σας, τι είναι αυτό που μένει τελικά; Ικανοποίηση, μετάνοια για τυχόν λάθος επιλογές, απωθημένα ίσως;
Η πορεία μου θα ήταν πιο γόνιμη αν είχα αγαπήσει περισσότερο το Θεό και λιγότερο τους ανθρώπους.

Ποια είναι η παρούσα πνευματική σας κατάσταση;
Προσπαθώ να μετριάζω τα ελλείμματα της ζωής μου.