Είναι μόλις 12 ετών, τελείωσε φέτος το δημοτικό κι όμως κατέκτησε την πρώτη θέση στον διεθνή διαγωνισμό Never Such Innocence, στην κατηγορία λόγου που διοργάνωσε το British Council.
Ο Ιωάννης Ζέκιος, μαθητής του 23ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς, εντυπωσίασε με την ιστορία του για μία οικογένεια που έζησε τον πόλεμο, αλλά δεν ύψωσε τη φωνή της εναντίον του κι αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται να μιλήσουν».
Ο Δήμαρχος Καλαμαριάς, Γιάννης Δαρδαμανέλης, ενημερώθηκε για την διάκριση του μαθητή και θέλησε να τον συγχαρεί, προσκαλώντας τον στο γραφείο του. Συνοδευόμενος ο 12χρονος από τον πατέρα του και τον αδερφό του, μίλησε στον κ. Δαρδαμανέλη για την ιστορία που έγραψε λέγοντάς του χαρακτηριστικά: «Εάν μιλούσαν οι άνθρωποι, δε θα γινόταν τόσοι πόλεμοι, δε θα είχαμε τόσες καταστροφές. Όταν μιλάει ένας, μιλάνε όλοι». Μάλιστα ο ίδιος δεν χαρίζεται και πάντα διεκδικεί το δίκιο του και εκφράζει τη γνώμη του.
Ο κ. Δαρδαμανέλης συνεχάρη τόσο τον ίδιο, για την διάκρισή του, όσο και την οικογένειά του, ενώ χάρισε στον μαθητή ένα καράβι λέγοντάς του χαρακτηριστικά: «Χίλια μπράβο. Σπάνια συναντάμε τέτοιες σκέψεις. Αυτό το καράβι, να το τοποθετήσεις στο γραφείο σου και να αρμενίζεις με το μυαλό και τη σκέψη σου».
Δήμαρχος και μαθητής αντάλλαξαν απόψεις για τον εθελοντισμό και συμφώνησαν να συνεργαστούν για το καλό της Καλαμαριάς.
Πάρα πολλές φωνές που δεν μίλησαν για τον πόλεμο που βρίσκονται χαμένες στο σκοτάδι.
Ο πόλεμος δεν είναι καλό πράγμα και αυτό το ξέρουν όλοι οι άνθρωποι.Στους περισσότερους ή και όλους τους πολέμους μάλιστα υπάρχουν φωνές που δεν ακούστηκαν και αυτές δεν είναι μόνο πολλές αλλά φτάνουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων.Μία φωνή από αυτές είναι ενός παιδιού.
Όλοι ξέρουμε τον ΕλληνοΙταλικό πόλεμο του 1940.Μέσα στους νεκρούς ήταν και αυτή η οικογένεια.
Στην αρχή όταν άρχισε ο πόλεμος δηλαδή την 28ή Οκτωβρίου του 1940 άρχισαν όλα. Ο πατέρας του παιδιού που το έμαθε από τις εφημερίδες έπρεπε αναγκαστικά να φύγει,για να πολεμήσει.Στα γρήγορα ντύθηκε και έφυγε για το τρένο.Αφού φυσικά το είχε πει στην μητέρα του και τον πατέρα του.Κάθε μέρα αγωνιούσαν και προσεύχονταν να είναι ζωντανός ο πατέρας του. Ώσπου μια μέρα ήρθε ο πατέρας τους με κρυοπάγημα και με πόνο .Στο τέλος σκοτώθηκε από την αρρώστια. Το παιδί αυτό ήταν κατά του πολέμου το ίδιο και η μητέρα του. Πάντα ήταν κατά. Αλλά που να ακουστεί ο λαός μέσα στον πόλεμο. Ήταν μια φωνή που δεν εισακούστηκε ανάμεσα σε εκατομύριες άλλες φωνές εκείνη την εποχή.
Αυτό που θέλω να πω με αυτήν την ιστορία είναι ότι ο πόλεμος είναι ότι χειρότερο δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από τον πόλεμο. Το πράγμα που κάνει κακό τον πόλεμο είναι ότι χύνεται αίμα και ότι δεν υπάρχει ούτε ειρήνη ούτε κάτι καλό γενικά. Οι φωνές που δεν εισακούστηκαν παλιά θα εισακουστούν τώρα πριν γίνει και άλλο κακό. Δεν είναι μόνο η πλευρά του πολέμου άντε πάμε να κάνουμε πόλεμο. Σε κάθε πόλεμο πρέπει να ακουστούν όλες οι φωνές. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι άνθρωποι που ζούσαν εκείνη την εποχή πέθαναν. Αλλά υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που είναι κατά του πολέμου όπως και εγώ φυσικά. Οι φωνές αυτέ πρέπει να ακουστούν όχι μόνο σε μια χώρα αλλά και σε όλες τις ηπείρους της γης. Αν δεν ακουστούν οι φωνές αυτές για τον πόλεμο και για την ελευθερία δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει.
Υπάρχουν πολλές πάρα πολλές φωνές που δεν ακουστήκαν και νομίζω ότι είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός που αν μετρηθεί θα πάθετε σοκ. Έτσι πιστεύω εγώ δηλαδή δεν ξέρω για άλλα άτομα. Μπορεί κάποια φωνή ή κάποιες φωνές από τις εκατομύριες να ακούστηκαν αλλά σίγουρα είναι πάρα μα πάρα πολύ λίγες.
Τέλος πάντων εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι οι φωνές αυτές αν είχαν ακουστεί όχι μόνο δεν θα γίνονταν τόσοι πόλεμοι αλλά όλοι θα ήταν ειρηνικοί ο ένας με τον άλλον και κάτι τελευταίο. Αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που φοβάτε να μιλήσει είτε για την ελευθερία,είτε για τον πόλεμο μην διστάσει να μιλήσει,γιατι αν μιλήσει αυτός μπορεί να δώσει το καλό παράδειγμα να μιλήσουν και άλλοι πολλοί άνθρωποι. Ακόμη και αν δεν ακουστούν οι φωνές αυτές προσπάθησαν και αυτό μετράει πάρα πολύ. Έστω δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό και μίλησαν για τον πόλεμο.Ελπίζω να μιλήσουν πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι. Μαζί τους και εγώ θα μιλήσω. Τέλος πιστεύω να μην παραμείνουν κλειστές αυτές οι φωνές,ώστε να μην χυθεί άλλο αίμα και να μην γίνει άλλος πόλεμος ξανά.
Τέλος.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
