Βάζεις την καρδιά σου και παίρνεις το βραδινό του Δόκτορος Λέκτερ. Είναι μάλλον σαν ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο ο έρωτας που πρέπει να το δίνεις ξανά και ξανά και ξανά , μέχρι να το μάθεις καλά. Όσες σημειώσεις και σκονάκια και να έχεις, είσαι πάντα εκτός ύλης και εντελώς απροετοίμαστος. Πάντα η απάντηση είναι στην επόμενη σελίδα, σε αυτή που δε διάβασες γιατί νύσταξες.
Κάθε φορά που ο έρωτας σε προσγειώνει ανώμαλα και άγαρμπα, τον αποτάσσεσαι όσες φορές αποτάσσεσαι και τον σατανά όταν γίνεσαι νονός και τον στέλνεις στο πυρ το εξώτερον και σε άλλα εξωτικά μέρη. Λες πως δε θα αγαπήσεις ξανά, πως θα γίνεις επιφυλακτικός και δε θα την πατήσεις την επόμενη φορά. Αυτά μας τα παν κι άλλοι , τα είπα κι εγώ πολλάκις και θα τα ξαναπώ στο μέλλον αλλά κακά τα ψέμματα, όταν μου χαμογελάει ο θεός απέναντι νιώθω σαν παιδάκι σε ζαχαροπλαστείο που θέλει να δοκιμάσει όλες τις πάστες ( όπου πάστες , βάλε εσύ στάσεις του κάμα σούτρα και είσαι μέσα). Και το πιο αστείο είναι πως κάθε φορά που ερωτεύεσαι πάντα αυτός είναι διαφορετικός, ξεχωριστός μοναδικός και ασύγκριτα ανυπέρβλητος , μέχρι που σε πληγώνει ανυπέρβλητα και φτου κι απ την αρχή μαζεύεις τα κομμάτια της καρδιάς σου και πας στο συνεργείο που λέγεται φίλοι, σου διορθώνουν τα σπασμένα σου φανάρια και βγαίνεις ξανά στο σαφάρι του έρωτα και πάντα βρίσκεις έναν χειρότερο -εκεί που πίστευες πως χειρότερος από τον προηγούμενο δεν υπάρχει- αλλά αυτή είναι η γοητεία των ανδρών. Βάζουν πάντα τον πήχη ψηλότερα και πάντα ξεπερνάνε τον εαυτό τους Πάντα υπάρχει και μεγαλύτερος μαλάκας! Η πρόκληση είναι να τον βγάλεις από τη φωλιά του. Σου έχω εμπιστοσύνη, θα τα καταφέρεις! Και μετά το ξέρεις το ποίημα: τι τους θέλω εγώ τους έρωτες( έλα τώρα που δε ξέρεις), δεν ασχολούμαι με κανέναν ξανά ( καλά μη φας, θα φάμε γλάρο), είναι όλοι τους γουρούνια ( αλλά μετά από τόσο κύλισμα στη λάσπη , δε σε είδα να γίνεσαι χορτοφάγος καλή μου). Αφού μας τρώει ο πισινός μας να μπλέκουμε σε μυστήριες ιστορίες. Άμα ο άλλος είναι ένα απλό , ήσυχο , καλό και βολικό παιδί χωρίς να στο παίζει ιστορία και μπλαζέ , θα τον βγάλεις φλώρο , ξενέρωτο και μη σου πω θα πεις και στις φίλες σου:«τι κρεβάτι να κάνει μωρέ κι αυτός ο λαπάς;;;;». Το θες το ζόρι σου. Να μη σε πάρει 2-3 μέρες τηλέφωνο, να αναρωτιέσαι αν σε θέλει ή τζάμπα κάνεις πρόβες πως θα του πεις I do και άλλα τέτοια μογγόλικα που κάνουμε οι γυναίκες όταν κολλήσουμε με κάποιον που συνήθως δείχνει εξ αρχής αν μας κάνει ή όχι, άσχετα αν εμείς επιλέγουμε να τα βρίσκουμε όλα χαριτωμένα στην αρχή. Νομίζω πως το σημείο στο οποίο θα ζητήσω από τους φίλους μου να μου κάνουν ηλεκτροσόκ θα είναι όταν βρω το ροχαλητό κάποιου χαριτωμένο ή ακόμα χειρότερα μελωδικό. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως ο έρωτας είναι ζάλη και παραμύθι με δράκους και νεράιδες, στο οποίο γουστάρεις σαν τρελός να παίξεις κάθε φορά που κάποιος κάνει την καρδιά σου να χτυπάει πιο γρήγορα και είναι ωραίο! Ακόμα πιο ωραίο όμως είναι να ξέρεις τι θέλεις και κυρίως τι δε θέλεις και να θυμάσαι πως ακόμα και στον έρωτα, όσο δύσκολο και αν είναι και απ όσο ψηλά κι αν πέφτεις, προσπάθησε να κάνεις αυτό που κάνουν οι γάτες. Προσπάθησε να προσγειώνεσαι πάντα στα πόδια σου.
Cristin
glosscristin@gmail.com
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
