Πολλές φορές σταματώντας σε κάποιο φανάρι της Θεσσαλονίκης συναντούσα παιδιά αγνώστου προέλευσης να με καρφώνουν με τα μεγάλα τους μάτια και να ζητούν λίγα χρήματα για φαγητό. Το γεγονός αυτό με έκανε να αναρωτηθώ εάν υπάρχει κάποια κοινότητα που αγκαλιάζει αυτά τα παιδιά και τα προστατεύει. Αναζητώντας ανακάλυψα τον Πατέρα Αθηναγόρα, τον εφημέριο του Ναού του Αγίου Νεκταρίου. Έχει εντοπίσει εφτά μέχρις στιγμής παιδιά τα οποία έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης, πολλές φορές των ίδιων τους των γονιών, και με εισαγγελική παρέμβαση τα παίρνει ο ίδιος. Φροντίζει για την ένδυση, την καλή υγεία, την μόρφωση και την στέγαση τους καθώς μένουν όλα σε ένα σπίτι που τους έχει παραχωρηθεί.
Επιθυμώντας να κάνω μια συνάντηση με τον Πατέρα Αθηναγόρα ανακάλυψα ότι θα έπρεπε να πάω στον ‘απαγορευμένο’ Δενδροπόταμο για να τον δώ. Η έκπληξη μου ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν από κοντά μου είπε πως έχει στήσει μια ομάδα εθελοντών τα τελευταία δέκα χρόνια οι οποίοι αποτελούν σανίδα σωτηρίας όχι μόνο των παιδιών που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης αλλά και όλων των παιδιών του Δενδροποτάμου. Ο Φάρος του Κόσμου. Έτσι ονομάζεται αυτός ο φορέας και από κοντά είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω βαθιά το γιατί.
Στο πρόγραμμα «Γεύμα Ημέρας» στο υπόγειο του Ναού του Αγίου Νεκταρίου, σε καθημερινή βάση, οι εθελόντριες μαγειρεύουν με μεράκι για 100 παιδιά και οικογένειες του Δενδροποτάμου που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Είναι πραγματικά συγκινητικό να βλέπει κανείς από την μία πλευρά τις χαμογελαστές εθελόντριες και από την άλλη ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων να συγκεντρώνεται στο υπόγειο του Ναού προκειμένου να πάρουν το καθημερινό τους συσσίτιο.
Την ίδια στιγμή παιδιά όλων των ηλικιών παίζουν τραγουδούν και χορεύουν στις διπλανές αίθουσες σύμφωνα με τις υποδείξεις των εθελοντών δάσκαλών τους. Καθηγητές μουσικής, χορού, μαθηματικών, ξένων γλωσσών δίνουν το παρόν τόσο στις αίθουσες της εκκλησίας όσο και στο σπίτι των παιδιών. «Εάν τα παιδιά δεν τα κρατάμε απασχολημένα εδώ, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να στρατολογούνται από τις διάφορες παραβατικές συμμορίες», αναφέρει με νόημα ο Πατήρ Αθηναγόρας και προσθέτει «Τα παιδιά μας έχουν έμφυτη την μουσική τους παράδοση κι έτσι ότι όργανο και να πιάσουν στα χέρια τους φτιάχνουν μελωδία».
Εκείνη την στιγμή για κλάσματα δευτερολέπτου ένιωσα σαν να άκουγα από κάπου το Ederlezi του Bregovic σταδιακά να δυναμώνει και να διαχέεται μαγικά στο χώρο. . .
Θεσσαλονίκη 19 Φεβρουαρίου 2013 | Γράφει η Αλεξάνδρα Καυκα