«Ο φόνος της Έλινορ Πόουπ» Χένρι Κάτνερ (τα αγαπημένα μας βιβλία)

Με τον Χένρι Κάτνερ – Henry Kuttner (1915-1958) έχω μια περίεργη αναγνωστική σχέση. Οταν έφτασε στα χέρια μου το «Ο φόνος της Έλινορ Πόουπ» θεωρούσα ότι δεν έχω διαβάσει τίποτα δικό του και με περιέργεια ξεκίνησα να διαβάζω μία αστυνομική ιστορία. Αργότερα όταν τελείωσα το βιβλίο και αναζήτησα κάποια βιογραφικά του στοιχεία, διαπίστωσα ότι είχα διαβάσει πολλά δικά του διηγήματα και μυθιστορήματα αλλά όχι με το όνομά του. Ο Kuttner είναι πολυγραφότατος και έχει γράψει έναν τεράστιο αριθμό διηγημάτων, μυθιστορημάτων, σεναρίων του φανταστικού σε συνεργασία με την σύζυγό του την C.L. Moore (1911-1987) και κάτω από ένα πλήθος λογοτεχνικά ψευδώνυμα. Η περίοδος της ακμής του (τους) είναι οι δεκαετίες του ?40 ως και τα μέσα του ?50 και δημοσιεύουν ασταμάτητα ως επί το πλείστον στην pulp εκδοτική σκηνή της Αμερικής. Τόσο αυτός όσο και η Moore ήταν φίλοι και θαυμαστές του Howard Phillips Lovecraft (1890 – 1937) και συνεισέφεραν και οι ίδιοι στη συνέχεια του Μύθου των Κθούλου. Μερικά από αυτά τα διηγήματα έτυχε να τα έχω διαβάσει και μάλιστα ένα από τα αγαπημένα μου είναι το «Χόρευαν τα Μπορογκόβια»* (1943).

 

Ο «Φόνος της Έλινορ Πόουπ» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με ένα κλειστό whodunnit σύμπαν. Η Έλινορ Πόουπ δολοφονείται μόλις στη δεύτερη σελίδα και τον δολοφόνο καλείται να ανακαλύψει και παράλληλα να βοηθήσει την αστυνομία ένας ψυχαναλυτής, ο Μάικλ Γκρέι. Η υπόθεση έχει συνεχείς ανατροπές και η κλιμακούμενη ένταση δίνει ένα ρυθμό εν αναμονή της λύσης. Στο σημείο αυτό θα ήταν σκόπιμο να αναφέρω ότι τόσο ο Kuttner όσο και η Moore σπούδασαν ψυχολογία και ψυχανάλυση. Επίσης είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το 1956 οι ψυχαναλυτικές μέθοδοι και η ερμηνεία συμπεριφοράς με αναφορές σε προγενέστερα τραύματα, σύμφωνα με τις αρχές των μεγάλων ψυχολόγων, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Ο Μάικλ Γκρέι, λοιπόν, είναι ένα είδος πρώιμου αστυνομικού profiler. Αξιοποιεί τις ψυχαναλυτικές μεθόδους για να καταλήξει στον δολοφόνο και να λύσει το μυστήριο. Υπό αυτό το πρίσμα υιοθετείται μια τελείως πρωτοποριακή και μοντέρνα, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα,

μέθοδος αποκάλυψης του δολοφόνου.
 

Στους λάτρεις της «αιματηρής δολοφονίας» το βιβλίο θα μοιάσει αργό και άνευρο. Πουθενά ο αναγνώστης δεν θα συναντήσει ποτάμια αίματος και δεν θα καθηλωθεί από ανεξήγητο φόβο. Άλλωστε δεν ενδιαφέρει τον ίδιο τον συγγραφέα να δώσει ένα σκληρό νουάρ με εκρήξεις σπλάτερ. Είναι εμφανής η πρόθεσή του να στρέψει την προσοχή του αναγνώστη στην έρευνα και την ανάλυση των ηρώων και των πράξεων των χαρακτήρων που λαμβάνουν μέρος στο μυθιστόρημα. Ως γνώστης της ανθρώπινης ψυχής, κατανοεί τα πιο απόκρυφα κίνητρα και ερμηνεύει με άκρως επιστημονικό τρόπο την ψυχοσύνθεσή τους.

 

Μου άρεσε πολύ ο «Φόνος της Έλινορ Πόουπ», μου θύμισε μια άλλη εποχή αστυνομικού μυθιστορήματος. Τότε που ο αναγνώστης δεν αναλώνονταν να διαβάζει σελίδες επί σελίδων για το πόσο αίμα είδε ο ήρωας που ανακάλυψε το πτώμα και δεν υπήρχε πλεονασμός στοιχείων. Αυτό που στην αρχή μου φάνηκε λίγο … παλιακό, στο τέλος αποδείχτηκε απείρως μοντέρνο και συναρπαστικό καθώς ποντάρει σε μια πιο εσωτερική ανάλυση των γεγονότων. Σας το προτείνω με θέρμη και είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσω τόσο και τα υπόλοιπα (μόλις 4) αστυνομικά του Kuttner με ήρωα τον Γκρέι (καμία σχέση με τον γνωστό), όσο και τα υπόλοιπα βιβλία μυστηρίου

της σειράς Μαύρη Γάτα των εκδόσεων Αλεξάνδρεια.

cityportal.gr/ «Ο φόνος της Έλινορ Πόουπ» / προτείνει η Μαριάννα Φλέσσα

 

* Αγγλικός τίτλος: Mimsy Were the Borogoves (1943).