«Ο κατά φαντασίαν ασθενής»| Κριτική |Αγγέλα Μάντζιου
Θεατρικό έργο του Μολιέρου. Στην σκηνή της Μονής Λαζαριστών. Από το Κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος.
Αυτή την φορά είδαμε την παράσταση στην δεύτερη διανομή, προσδοκώντας να καταγράψουμε τις αντιδράσεις των θεατών ή αλλιώς την επίδραση της κωμωδίας στην διάθεση του κοινού. Παρακολουθήσαμε μία απογευματινή παράσταση.
Οι θεατές της παράστασης ήταν πολλοί. Αντιστοιχούσαν σε μια διακριτή ηλικιακή διακύμανση, με την πλειοψηφία άτομα νεαρής κυρίως ηλικίας. Ανάμεσά τους ήταν βέβαια και πολλά παιδιά με τους γονείς τους. Πριν αρχίσει το έργο πολλοί θεατές χάζευαν στα ανοιχτά κινητά τους. Δύο ξεφύλλιζαν το πρόγραμμα της παράστασης, μία κοπέλα, στην μπροστινή από μας θέση, διάβαζε το θεατρικό κείμενο. Στην ίδια σειρά που καθόμασταν εμείς, κάθονταν μια οικογένεια με δύο παιδιά Δημοτικού. Ρωτούσαν -έχεις καθίσει μπαμπά ποτέ στο θεωρείο; -Ωραία θα είναι να βλέπεις από ψηλά όλο το θέατρο και τα φώτα. Πιο πίσω μια μαμά εξηγούσε σε ένα πιο μικρό παιδί τι σημαίνει το…κατά φαντασίαν. -Όταν κάποιος δεν είναι άρρωστος αλλά νομίζει ότι είναι και θέλει να έχει δίπλα του, τους γιατρούς να του δίνουν φάρμακα για να γίνει καλά.
Όταν έσβησαν τα φώτα λίγο πριν αρχίσει η παράσταση μια παιδική φωνή ψιθύρισε -μα τι ωραία είναι στο θέατρο! Και μια άλλη δίπλα του -σστ! Τώρα δεν πρέπει να μιλάμε. Γέλασαν φωναχτά όμως πιο πριν όταν είδαν τον ηθοποιό (-φαρμακοποιό Πυργκόν), σε διάφορα περάσματα να ανοίγει τις κουρτίνες δοκιμάζοντας αστείες φωνές της όπερας, σηματοδοτώντας την έναρξη της παράστασης.
Ο κατά φαντασίαν ασθενής, έργο θεατρικό ενός Γάλλου συγγραφέα που ονομάζονταν Μολιέρος. Ένα παιχνίδι παραστατικό στο οποίο χρωματίζονται και μαρκάρονται κοινωνικά, ρόλοι, αισθήματα, πόζες, μεταμφιέσεις, μεταμορφώσεις, δοκιμασίες, αποκαλύψεις, ευφυολογήματα, ανατροπές, τεχνάσματα, μυστικά, συνωμοσίες, ραδιουργίες, παγιδεύσεις, αποσπάσεις πληροφοριών, αποδείξεις, ανατροπές, αρνήσεις, καθυστερήσεις, αγώνες λόγων, αναπαραστάσεις, επιδείξεις, ιντερμέδια, βουκολικές ιστορίες ενσωματωμένες ως θέατρο μέσα στο θέατρο… Δειγματίζονται κοινωνικοί τύποι και χαρακτήρες, κοινωνικές τάξεις και σχέσεις.
Αστοί και υπηρέτες, συμβολαιογράφοι, Ιατροί και βοηθοί φαρμακοποιοί, χορός και ακολουθία νοσοκόμων, γάμοι από συμφέρον και αγάπη, οικογενειακές παραδόσεις στην από πατέρα σε γιο μεταβίβαση της εμπειρίας άσκησης ενός επαγγέλματος κλπ. Αποτυπώνονται Κοινωνικές και ψυχολογικές καταστάσεις και αντιδράσεις: Ασθένειες, συμπτώματα, γνωματεύσεις, συνταγές και εκτελέσεις, πληρωμές, παζαρέματα, ιδιοτροπίες και καπρίτσια, φόβος θανάτου και λατρεία της ζωής, καταναγκασμοί, ψευδοπαθολογίες, φοβίες, αντιφάσεις, καταδυναστικές συμπεριφορές, εμμονές, δειγματοληψίες, γελοιότητες, φλυαρίες.
Η παράσταση που είδαμε κύλησε θέτοντας τα επί χάρτου στοιχεία (είναι-φαίνεσθαι) ενσαρκωμένα σε πρόσωπα, σχέσεις, ρόλους.
Οι μεγάλοι αλλά και τα παιδιά γελούσαν με κάποιες πόζες και σε αρκετές σκηνές, αντιδρώντας εύστοχα στο λεπτό χιούμορ και στους διακριτικούς ή πιο άμεσους υπαινιγμούς. Χαρακτηριστικές ήταν οι ανταποκρίσεις σε σκηνές όπως η επίσκεψη των Διαφουαρούς στο σπίτι των Αργκάν, στην θεατρική μιμητική χορογραφία των υποκλίσεων, των ταυτόχρονων παράλληλων μονολόγων, των ζωηρών παρεξηγήσεων, των έμπρακτων αποδείξεων, που προκάλεσαν αυθόρμητο γέλιο διά της κωμικότητας που ανέδειξε το μπρίο των πρωταγωνιστών.
Και άλλες σκηνές κέντρισαν το ενδιαφέρον, ως σύλληψη και αποτύπωση: η παρακολούθηση της αλληγορικής θεατρικής ιστορίας της βοσκοπούλας στην ιδεαλιστική και ρεαλιστική της καταγραφή, όταν οι πρωταγωνιστές υποδύονται φανερά και οι ηθοποιοί γίνονται θεατές. Η εικαστικού κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος εμφάνιση της Μπελίνας και οι υπαινιγμοί (θεατρικές κινήσεις) στις στιχομυθίες με τον σύζυγο και τον συμβολαιογράφο, οι αισθηματολογικές αντιδράσεις (κλάμα-γέλιο, σκέψεις-λόγια) μητριάς- κόρης στον υποτιθέμενο θάνατο του συζύγου-πατέρα, η μεταμφίεση του νεαρού εραστή σε καθηγητή της μουσικής και της υπηρέτριας σε γιατρό.
Την ειρωνική κωμικότητα υπογράμμισαν οι επιχειρηματολογίες υπέρ της Επιστήμης της Ιατρικής, οι ομολογίες περί ταξικότητας στην άγρα πελατείας και στην εκτέλεση εφαρμογής των ιατρικών μεθόδων-συνταγών με προτίμηση συγκεκριμένες ομάδες αφελών και ευπίστων, ο διαγωνισμός-παρωδία της εισόδου στην ιατρική, οι γενικές γνωματεύσεις και οι προσκολλήσεις στο παρελθόν, η ελαφρότητα.
Στο διάλειμμα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι σχολίασε την στάση της μητριάς να θέλει να κλείσει σε μοναστήρι την κόρη συνδυάζοντας αντιδράσεις και αναζητώντας το κίνητρο. Ένας μικρός μπήκε στην αίθουσα κρατώντας ποπ κορν. -Δεν κάνει να τρώμε στο θέατρο, απαγορεύεται, του είπε το αδερφάκι του. -Θα φας μετά του απάντησε καθησυχαστικά η μητέρα του. Όταν η ιστορία ολοκληρώθηκε κι ο Αργκάν έπεσε από την σκηνή, -γιατί έπεσε κάτω; θα χτυπήσει. – Έχουν τρόπο να πέφτουν οι ηθοποιοί, απάντησε ψιθυριστά μια κοπέλα στην ερώτηση της φίλης της. -Διάβασε να δεις τι λέει για το τέλος του συγγραφέα στον πίνακα.
Βγαίνοντας από το θέατρο στην ανοιξιάτικη νύχτα ακούστηκαν πιο δυνατά φωνές από παρέες που μιλούσαν και σχολίαζαν. Στον μεγάλο αυτοκινητόδρομο η βουή των αυτοκινήτων και ο απόηχος της πόλης έφτανε σαν κύμα. Και έμεινε πίσω για λίγο στην σκηνή και στην πλατεία η εγκλωβισμένη ενέργεια, όσο να αρχίσει η βραδινή παράσταση με άλλους θεατές. Και ύστερα με την αποχώρηση των επόμενων θεατών, των ηθοποιών και των τεχνικών, σιγά σιγά η σιωπή θα τύλιγε την αίθουσα όσο να σβήσουν όλα τα φώτα στο θέατρο.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Ιωάννης Πολέμης
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Σαρμή
Σκηνικά – κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Επιμέλεια κίνησης: Ηλέκτρα Καρτάνου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Make up artist: Μαντώ Καμάρα
Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Αργκάν), σε διπλή διανομή. Τζωρτζίνα Δαλιάνη (Τουανέττα), Φιόνα Γεωργιάδη (Αγγελική), Πολυξένη Σπυροπούλου (Μπελίνα), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κλεάνθης), Πέρης Μιχαηλίδης (Κύριος Διαφουαρούς), Δημήτρης Διακοσάββας (Θωμάς Διαφουαρούς), Θάνος Κοντογιώργης (Βεράλδος), Αντώνης Αντωνάκος (Κύριος Μπονφουά, Κύριος Φλεράν), Νίκος Καπέλιος (Κύριος Πυργκόν), Γλυκερία Ψαρρού (Λουίζα)
Χορός νοσοκόμων: Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Νατάσσα Δαλιάκα, Ζωή Ευθυμίου, Χρύσα Ζαφειριάδου, Ηλέκτρα Καρτάνου, Εύη Κουταλιανού, Χριστίνα Κωνσταντινίδου, Ελένη Μισχοπούλου, Βιβή Μιτσίτσκα
Μουσικοί επί σκηνής: Ανδρονίκη Δονουκαρά (βιολί), Μαριάνθη Θεμελή (τρομπέτα), Ιάσων Μπλέτσας (πιάνο), Βασιλική Ρουσομάνη (τσέλο).
«Ο κατά φαντασίαν ασθενής»| Κριτική |Αγγέλα Μάντζιου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
