Οδός Μαλχόλαντ - Mulholland Drive (2001) | κριτική

 

Παραισθησιογόνος εμπειρία με μορφή αμερικανικού film noir. Δημιουργημένο και από μοντάζ σκηνών τηλεοπτικού δοκιμαστικού.(pilot) Γοητευτικό αλλά και (καταρχήν) χαοτικό.

Ας το δούμε όμως.

Νεαρή γυναίκα μετά από τροχαίο ατύχημα, χάνει τη μνήμη της. Περιπλανιέται στο Λος Αντζελες, μπαίνει σε σπίτι όπου συναντάει την Μπέτι, μια άλλη νεαρή γυναίκα νικήτρια καλλιστείων στην επαρχία που έρχεται στο Χόλυγουντ για να κάνει καριέρα. Το σπίτι ανήκει στην θεία της. Η Μπέτι θα βοηθήσει την Ρίτα (εμπνευσμένη από την Hayworth) , να ξαναβρεί το παρελθόν της μέσα από ονόματα λέξεις και στοιχεία.
 

Η σχέση των γυναικών θα πάρει παράξενη κατεύθυνση, καθώς η ηθοποιός προσπαθεί να επιβιώσει στην κινηματογραφική βιομηχανία ενώ η Ρίτα βρίσκεται μπροστά σε συνεχόμενα αδιέξοδα (όπως και ο θεατής).

 

Η οδός Μάλχολαντ είναι ένας δρόμος στα ανατολικά βουνά της Σάντα Μόνικα στο Λος Αντζελες, ένας δρόμος όμορφος μέσα στο πράσινο όσο και μυστηριώδης. Ο δρόμος που εκτείνεται και σε αυτοκινητόδρομο είναι ταυτισμένος με την ιστορία του Hollywood. Η θέα της πόλης από σημεία του δρόμου αναφέρεται με τον τρόπο της και στην ταινία του Λιντς.

Η λαμπερή αυτή πόλη (που όμως είναι και πόλη αντιθέσεων) έλκει όλους τους ανθρώπους με την (κινηματογραφική) λάμψη της αλλά και ιστορία της εκτός του όμορφου κλίματος, ταυτόχρονα όμως όπως και ο κινηματογράφος σε τραβάει εντός της ατμόσφαιρας της.

Spoiler Alert

Το έργο είναι ένα ταξίδι ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Οι χαρακτήρες κινούνται παράλληλα και στους δύο κόσμους. Η απεικόνιση των κόσμων είναι δοσμένη με τέτοιο τρόπο ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να διακρίνεις ποιος είναι ο πραγματικός.

Η ταινία είναι χωρισμένη σε 2 μέρη. Το ένα όπου η Μπετυ έχει έρθει για να γίνει ηθοποιός και το άλλο όπου η Watts είναι απλώς εργαζόμενη σε στούντιο και η Rita είναι γνωστή ηθοποιός. Εντός της πλοκής έχουμε την μετάβαση από τον ένα κόσμο στον άλλον .Το δεύτερο μέρος είναι η πραγματικότητα. Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι το ονειρικο. Στο δεύτερο μέρος της ταινίας ο χαρακτήρας της Watts που δουλεύει στο στούντιο έχει αρχικά ερωτευτεί την φίλη της αλλά στην συνέχεια απογοητευμένη από την απόρριψη προσλαμβάνει δολοφόνο .Αφού πλέον το αντικείμενο του έρωτα της θέλει τον σκηνοθέτη. Μετά και από στοιχεία που μας δίνει ο σκηνοθέτης καταλαβαίνουμε τα αποτελέσματα που θα οδηγήσουν την Μπέτι προς την αυτοκτονία.
 

Στον ελάχιστο χρόνο μεταξύ ζωής και θανάτου βλέπουμε το ονειρικό κομμάτι που είναι το πρώτο μισό της ταινίας. Το ευχολόγιο δηλαδή της ηρωίδας προσαρμοσμένο έτσι ώστε να έχει ευτυχισμένο τέλος το ερωτικό κομμάτι.

Στην διάρκεια αυτού το μέρους έχουμε αλλόκοτες σκηνές που έρχονται ξαφνικά και μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε μέρος του ονείρου. Ο δημιουργός αφήνει πολλά στοιχεία αόριστα στον θεατή έτσι ώστε αυτός να το αντιληφθεί όπως νομίζει αρκεί να παραδοθεί σε αυτήν . 

Τολμηρό σουρεαλιστικό όνειρο

Δαιδαλώδης ροή, ερωτική ατμόσφαιρα με έντονο το στοιχείο νουάρ βελτίωση του σκηνοθέτη σε σύγκριση με προηγούμενες δουλειές του. Κορυφαίο σημείο του ιδιου και κορυφαίο νέο νουάρ.

Μαζί με το cache του Haneke και το it will be blood του Anderson μάλλον τα πιο σημαντικά κινηματογραφικά έργα του 21ου αιώνα (προσωπική άποψη)
 

Ο κινηματογράφος πρέπει να εξελιχθεί η γραμμική ροή και η απλή κατανόηση πρέπει να αντικατασταθούν από εικόνες που θα μας δίνουν νόημα μέσω και άλλων αισθήσεων και εντυπώσεων.