«Όζα Ροζ» της Καίτης Στεφανάκη (Τα αγαπημένα μας βιβλία)

«Οζα Ροζ» της Καίτης Στεφανάκη εκδόσεις Εντευκτηρίου

 

«…Αλυσίδα; Αχ, ναι, γλυκιά μου! Έτσι δεν έγραφαν παλιότερα όλα τα γυναικεία περιοδικά; Κάθε κορίτσι ονειρεύεται τα γλυκά δεσμά του γάμου! Πολύ σεντιμεντάλ, μαντάμ! αυτοσαρκάζεται.

Ο αυτοσαρκασμός μονάχα σώας διατηρεί τας γυναικείας φρένας…»

 

Μια μικρή συλλογή διηγημάτων που εκπλήσσει και καθηλώνει τον αναγνώστη με τον εξομολογητικό της ψίθυρο. Στην ανάγνωση κατέρχεται στων ηρώων τα μυστικά και τραύματα μιας ζωής, την ασθμαίνουσα αναπνοή της αγωνίας που τους διακατέχει να αποπειραθούν την αποσυμπίεση των φορτίων τους με έργα κι όχι με λόγια.
 

«Επέστρεψα λοιπόν με τσάντες ζαρζαβατικά. Δεν μπορείς να φανταστείς την ομορφιά και τη φρεσκάδα τους! Αμ, εκείνη η κερασιά! Φορτωμένη με τραγανά. Τη ράντισες με τους χυμούς σου κι έφυγαν τα ζιζάνια. Τα υγρά του έρωτά μας αφανίζουν τα παράσιτα. Και να ξέρεις: Εγώ στον έρωτα γίνομαι αισθηματίας! Κι αν θες ακόμα να αγοράσεις το δώμα εκείνο το ευρύχωρο στην Πρασακάκη, εγώ είμαι εδώ!»
 

Με γραφή διαυγή, εκείνη της ποιητικής οικονομίας, μακριά από βερμπαλισμούς και μακροσκελείς πολυλογίες, η Καίτη Στεφανάκη αναδεικνύει με το ελάχιστο το πολύ άχθος της ψυχής, κυρίως της θηλυκής ιδιοσυγκρασίας. Την σκιαγραφεί σαν σε εικαστική εγκατάσταση, έτσι όπως μάχεται να επιβιώσει και να αυτονομηθεί ανάμεσα στις συμπληγάδες του αρσενικού τρόπου ζωής.
 

«Μόνες κι εμείς. Με τις δικές μας. Ναι, για τις φίλες μου έλεγα, απ τη δουλειά. Γιατί βεβαίως σπούδασα. Και δούλεψα. Κι εδώ να πω ότι μεγάλη χάρη χρωστάω στον πατέρα μου, που δεν με πάντρεψε από τα δεκαπέντε. Α, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αναγνωρίζω εγώ του αλλουνού το δίκιο. Όταν το έχει βέβαια. Κι όποιος μου έκανε καλό, του το αναγνωρίζω. Στριμμένη είμαι, ναι, αλλά όχι άδικη. Βέβαια, πριν πεθάνει, στη διαθήκη του σε μένα τίποτα δεν άφησε, γιατί, λέει, δεν θα συνέχιζα το όνομά του, καθότι θα παιρνα το επίθετο του ανδρός μου. Χμ, δεν είχε βλέπετε, αλλάξει ακόμα ο Ανδρέας το δίκαιο το οικογενειακό…»
 

Δεκατρία διηγήματα όπου η πλοκή τους στήνεται με παιγνιώδη διάθεση, με σχεδόν βρετανικό φλέγμα ειρωνικού σχολιασμού, εμφανίζοντας την δυστοπία των βιωμάτων σαν κοφτερή λάμα που γλιστράει γλυκά πάνω στο δέρμα και το αιμορραγεί. Η ερωτική εμπειρία κυρίαρχη, άλλοτε σαν πηγή δεινών και ακύρωσης κι άλλοτε σαν βασικό ένστικτο που αποζητάει την εκπλήρωση παραγκωνίζοντας κάθε εγκάθετη ηθική.
 

«Ζευγάρι, ζεύγος: ουδέτερο ή αρσενικό; Μάλλον ουδέτερο. Και σε καμιά περίπτωση ερωτικό. Το ερωτικό υπήρχε για τον άνδρα αυτόν μόνον στη μυστική ζωή του, που αγνοούσα. Η μυστική ζωή του ίσως να ήταν θηλυκό ουσιαστικό ή και αρσενικό, ωστόσο δεν με αφορούσε».

«Όζα ροζ», σε ποιους προτείνω να το διαβάσουν

Το βιβλίο απευθύνεται σε όσους αναγνώστες αγαπούν το διήγημα κι αναζητούν πρωτότυπα κείμενα του είδους με συμπυκνωμένη γραφή που αποδίδει με το ελάχιστο δυνατό νοήματα, σκέψεις και ανησυχίες για εξερεύνηση και ταύτιση.

 

Προτείνει η Μαρία Ψωμά Πετρίδου