Ήταν το 2017, η περίοδος μετά τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων, τότε που ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος), με ανάρτησή του στο Facebook, έστειλε το παρακάτω μήνυμα στο γιό του ο οποίος δεν πέρασε σε κάποια σχολή:
Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα…
Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που “απέτυχε”. Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων (σσ 2017). Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ίδιο περήφανος γι’ αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.
Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις οτι τα λάθη, οι ή μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν. Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία – αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…» Εγώ θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «ότι είμαστε εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας…»
Γι΄αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεόςου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγώ “επιτυχημένος”. Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι’ αυτό που είσαι!!!
Να θυμάσαι μικρέ, ότι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και ότι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωής…
Πατήρ Λίβυος (συνέντευξη)
Λίγο μετά τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών του 2022 και με το βλέμμα σ΄ αυτούς που δεν πετυχαίνουν σε κάποια σχολή, συναντήσαμε τον ιερέα από την Κρήτη.
Π. Λίβυος: Αυτό που εμείς ονομάζουμε αποτυχία ίσως αποδεχθεί σε μερικά χρόνια ως η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής μας.
Καταρχάς θα ήθελα να σας ρωτήσω, που βρίσκεται σήμερα ο γιός σας, πώς «προχώρησε» την αποτυχία του;
Την αμέσως επόμενη χρονιά πέρασε εκεί που ήθελε κι ονειρευόταν. Σήμερα βέβαια σκέφτεται ότι ίσως αλλάξει κατεύθυνση. Εγώ είμαι μαζί του. Θέλω τα παιδιά μου και όλοι οι άνθρωποι να ακολουθούν τα όνειρα τους, να ζουν με επιθυμίες και να τολμούν αλλαγές που θα φέρουν χαρά και ευτυχία στη ζωή τους. Είμαι με τους ανθρώπους που τολμούν να ονειρεύονται και να αλλάζουν. Δεν αντέχω τις βεβαιότητες που σαπίζουν τα σωθικά της ψυχής μας. Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν εργασίες που τους κάνουν χαρούμενους κι ας είναι η πιο απλή δουλειά, αλλά να είσαι χαρούμενος.
Τι σας ώθησε να γράψετε τότε το συγκεκριμένο κείμενο, με το οποίο, επί της ουσίας, δίνετε συγχαρητήρια στο γιό σας που απέτυχε στις Πανελλαδικές εξετάσεις;
Ήταν η ημέρα που είχαν βγει τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων. Γέμισε το διαδίκτυο από φωτογραφίες επιτυχημένων βαθμολογιών, από γονείς που έλεγαν στα παιδιά τους πόσο υπερήφανους τους έκαναν, επειδή πέτυχαν στις εξετάσεις. Τότε ένιωσα την ανάγκη να πω στο γιο μου, αλλά μέσα από αυτόν σε όλα τα παιδιά, «Συγχαρητήρια που απέτυχαν…». Κι τούτο διότι ένιωθα όλο αυτό τόσα άδικο για τα παιδιά εκείνα που πάλεψαν, ρίχτηκαν στην μάχη, αγωνίστηκα και μάτωσαν αλλά δεν τα κατάφεραν.
Π. Λίβυος: Γι’ αυτά τα παιδιά ποιος ήταν περήφανος; Και γιατί κανείς δεν το έλεγε δημόσια;
Αυτά τα παιδιά είχαν την ίδια ανάγκη να ακούσουν ένα μπράβο όχι για το αποτέλεσμα αλλά για την χρόνια προσπάθεια τους. Γιατί όπως ξέρετε το σύστημα που έχουμε, γεμίζει το παιδί με άγχος απόδοσης από το Γυμνάσιο. Είναι χρόνια ψυχικής πίεσης και καταπίεσης. Εγώ λοιπόν ήθελα να δηλώσω περήφανος για το γιο μου αλλά και τα χιλιάδες παιδιά, που ενώ προσπάθησαν και τα έδωσαν όλα, απέτυχαν. Διότι ξέρετε η αποτυχία δεν είναι μομφή. Δεν είναι αδίκημα, ούτε αμαρτία. Είναι μέρος της διαδικασίας που λέγεται ζωή. Είναι μέρος ενός μεγάλου ταξιδιού με πολλούς και διαφορετικούς σταθμούς. Κι αυτό που εμείς ονομάζουμε αποτυχία ίσως αποδεχθεί σε μερικά χρόνια ως η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής μας. Διότι τις περισσότερες φορές όταν ο Θεός θέλει να σου αλλάξει δρόμο σου βάζει ένα εμπόδιο.
Σήμερα, θα λέγατε το ίδιο στα παιδιά που απέτυχαν;
Θα έλεγα σε όλα αυτά τα παιδιά, ότι υπάρχει ζωή και μετά τις Πανελλήνιες. Ότι δεν κρίνονται ως άνθρωποι εάν αξίζουν ή όχι, αλλά για κάποιες εξετάσεις στις οποίες έχεις πιθανότητες να επιτύχεις αλλά και να αποτύχεις. Αυτό είναι μέρος της διαδικασίας. Όχι καταστροφή.
Κανείς δεν πέτυχε δίχως να αποτύχει.
Να νιώθουν όμορφα με το ότι προσπάθησαν όσο μπορούσαν και άντεχαν στην προκειμένη φάση ζωής. Αύριο σίγουρα θα μπορούν καλύτερα, διότι μέσα τους έχουν δυνατότητες τεράστιες, χαρίσματα και ικανότητες. Τίποτε δεν τελείωσε, όλα τώρα αρχίζουν.
Δεν πρέπει να γοητευόμαστε από την επιτυχία και να διαλυόμαστε στην αποτυχία. Δίνουμε τεράστια σημασία σε κάτι που δεν είναι η ουσία της ζωής μας. Ναι σήμερα μπορεί να απέτυχες σε κάποιες εξετάσεις. Όμως δεν είσαι αποτυχημένος. Δεν είναι αυτή τη ταυτότητα σου. Αυτό που δε κατάφερες σήμερα μπορεί να γίνει πραγματικότητα αύριο. Η ζωή και ο Θεός θα σου δώσουν τεράστιες ευκαιρίες. Η μόνη δική σου υποχρέωση είναι να είσαι παρών στη ζωή σου. Μην αφήνεις λοιπόν την θλίψη να σε βγάζει έξω από την χαρά της ζωής. Θα έρθουν κι άλλες σπουδαίες ευκαιρίες.
Η αποτυχία ή η επιτυχία είναι απλά λέξεις στο νου μας. Είναι ψευδαισθήσεις. Η ουσία δεν είναι εάν πέτυχαμε ή αποτύχαμε αλλά το πόσο εξελιχθήκαμε από αυτά που μας συμβαίνουν στην ζωή.
Και στα παιδιά που πέτυχαν; Όταν δίνετε συγχαρητήρια στα παιδιά που απέτυχαν, δεν είναι σαν να αδικείτε τα παιδιά που αγωνίσθηκαν για να τα καταφέρουν;
Να το χαρούν. Να νιώσουν όμορφα. Να επιβραβεύσουν τον εαυτό τους. Να χαρούν το καλοκαίρι τους. Να βιώσουν την χαρά που αισθάνεσαι όταν βλέπεις τους κόπους σου να ωριμάζουν και να βγάζουν καρπό. Να νιώσουν ότι στη ζωή λαμβάνεις αυτό που με κόπο και πλάνο διεκδικείς. Είναι υπέροχο να διεκδικείς τα όνειρα σου, να παλεύεις γι’ αυτά και να έρχεται η μέρα που τα κρατάς στα χέρια σου έτοιμος να τα ζήσεις. Είναι ευλογία.
Δεν υπάρχει αποτέλεσμα στη ζωή δίχως να δοθείς και αφιερωθείς. Δίχως πειθαρχία και χαρά. Και τα δυο χρειάζονται, και το πρόγραμμα και η χαρά που δίνει πνοή και ροή σε αυτό που κάνουμε.
Να συνεχίσουν να ονειρεύονται και να διεκδικούν. Απλά να προσέξουν ένα μεγάλο πειρασμό, ότι πολλές φορές η επιτυχία μπορεί να μας κάνει αποτυχημένους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει αφού αρχικά χαρούμε την επιτυχία μας και την γλεντήσουμε, να πάμε πέρα από αυτήν. Να μην επαναπαυτούμε, να μην ολιγωρήσουμε, να μην κοιμηθούμε πάνω στην ασφάλεια της δόξας μας, διότι θα ξυπνήσουμε στους εφιάλτες της πτώσης μας. Δεν φτάνει στη ζωή να είσαι επιτυχημένος χρειάζεται να είσαι και ευτυχισμένος.
Συνέντευξη στην Έφη Ζέρβα
ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ: Έντγκαρ Άλλαν Πόε – Ο λάτρης του αρχαιοελληνικού πνεύματος και το ταξίδι στην Ελλάδα, που δεν έγινε ποτέ
*Ο πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1975 στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης και μετέπειτα στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με τις νέες μορφές πληροφοριακής επικοινωνίας, ιδιαιτέρως με το blogging, δημιουργώντας πολλά ιστολόγια με σημαντικότερο το π.Λίβυος. Σήμερα ζει στην νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος Μονοφατσίου, και είναι εφημέριος στην ενορία Αγ. Ειρήνης Πύργου. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά
Πηγή
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
