Παιδιά της συμπαντικής νοημοσύνης

Ας αναγνωρίσουμε ότι αυτή η συμπαντική νοημοσύνη κατέχει την ίδια γνώση που μας κάνει ξεχωριστά πρόσωπα (συνείδηση ή επίγνωση). Παρόλο που αυτή η Δύναμη είναι συμπαντική και αντικειμενική είναι και υποκειμενική, έχοντας συνείδηση και επίγνωση των ικανοτήτων της να κινηθεί και να δράσει εντός του φυσικού σύμπαντος.

Έχει πλήρη επίγνωση σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο της δικής της υπόστασης, αλλά και της δικής μας. Γιατί αυτή η συνειδητότητα παρατηρεί τα πάντα, μας παρακολουθεί και μας προσέχει. Γνωρίζει τις σκέψεις, τα όνειρα, τις συμπεριφορές και τις επιθυμίες μας. «Παρατηρεί» τα πάντα και τους δίνει φυσική μορφή.

Μία συνειδητότητα που δημιουργεί καθετί έμβιο, που διαθέτει την ενέργεια και τη θέληση να ρυθμίζει τις σωματικές λειτουργίες μας ώστε να παραμείνουμε ζωντανοί, που εκφράζει ένα τόσο βαθύ και αμετάβλητο ενδιαφέρον για μας, τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από αγνή αγάπη;

Μιλήσαμε για τις δύο πτυχές της συνειδητότητας: την αντικειμενική και την υποκειμενική νοημοσύνη του πεδίου και την υποκειμενική συνείδηση, η οποία είναι μία αυτόβουλη και ενσυνείδητη οντότητα. Όταν μιμούμαστε τις ιδιότητες αυτής της επίγνωσης, γινόμαστε δημιουργοί. Όταν συντονιζόμαστε με αυτήν τη γεμάτη αγάπη νοημοσύνη, γινόμαστε ένα με αυτή. Αυτή η νοημοσύνη θα ενορχηστρώσει ένα γεγονός, μία ενεργειακή απόκριση, για να απαντήσει σε οποιοδήποτε μήνυμα στείλει στο κβαντικό πεδίο ο υποκειμενικός μας νους.

Όταν η θέληση μας συγχρονιστεί με τη δική της, όταν η αγάπη μας για τη ζωή ταυτιστεί με τη δική της αγάπη για τη ζωή, τότε γινόμαστε ένα με τη συμπαντική συνειδητότητα. Γινόμαστε η ανώτερη δύναμη που υπερβαίνει το παρελθόν, θεραπεύει το παρόν και ανοίγει τις πόρτες του μέλλοντος.

Ας σκεφτούμε το εξής: τα πάντα στο σύμπαν αποτελούνται από υποατομικά σωματίδια, όπως είναι τα ηλεκτρόνια. Από τη φύση τους, τα σωματίδια αυτά, όταν υπάρχουν ως πιθανότητα, βρίσκονται σε κυματική κατάσταση, με την προϋπόθεση ότι δεν είναι αντικείμενα παρατήρησης. Είναι εν δυνάμει «τα πάντα» και «τίποτα», έως ότου παρατηρηθούν. Υπάρχουν παντού και πουθενά, μέχρι να τα παρατηρήσουμε. Επομένως, τα πάντα στη φυσική πραγματικότητα υπάρχουν ως καθαρή δυνατότητα.

Εάν τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να βρεθούν σε έναν άπειρο αριθμό πιθανών θέσεων ταυτόχρονα, είμαστε σε θέση να μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν άπειρο αριθμό πιθανών πραγματικοτήτων. Με άλλα λόγια, εάν μπορούμε να φανταστούμε ένα μελλοντικό γεγονός της ζωής μας το οποίο βασίζεται στις προσωπικές επιθυμίες μας, τότε η πραγματικότητα αυτή υπάρχει ήδη ως πιθανότητα στο κβαντικό πεδίο και μας περιμένει να την παρατηρήσουμε. Εάν το μυαλό μας μπορεί να επηρεάσει την εμφάνιση ενός ηλεκτρονίου, τότε θεωρητικά μπορεί να επηρεάσει την εμφάνιση οποιασδήποτε πιθανότητας.

Αυτό σημαίνει ότι το κβαντικό πεδίο περιέχει μια πραγματικότητα στην οποία είμαστε υγιείς, πλούσιοι και ευτυχισμένοι, και η οποία εμπεριέχει όλες τις ιδιότητες και τις δυνατότητες του ιδεατού εαυτού που έχουμε στο μυαλό μας. Μείνετε μαζί μου και θα δούμε ότι με ηθελημένη προσοχή, ειλικρινή εφαρμογή των καινούργιων γνώσεων και καθημερινές προσπάθειες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας, ως παρατηρητές, για να προκαλέσουμε την «κατάρρευση» των κβαντικών σωματιδίων και να μετατρέψουμε έναν απέραντο αριθμό από υποατομικά κύματα πιθανοτήτων, στο επιθυμητό φυσικό γεγονός που ονομάζεται βίωμα.

Όπως ο πηλός, έτσι και η ενέργεια των άπειρων πιθανοτήτων, παίρνει μορφή από τη συνειδητότητα, από τη νοητική μας υπόσταση. Και αν όλη η ύλη αποτελείται από ενέργεια, είναι λογικό η συνείδηση («ο νους» σε αυτήν την περίπτωση, όπως το ονόμαζαν ο Νεύτωνας και ο Ντεκάρτ) και η ενέργεια («η ύλη», σύμφωνα με το κβαντικό μοντέλο) να σχηματίζουν έναν τόσο ισχυρό δεσμό μεταξύ τους που γίνονται ένα. Ο νους και η ύλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η συνείδηση μας (νους) επηρεάζει την ενέργεια (ύλη), γιατί η συνείδηση μας είναι ενέργεια και η ενέργεια έχει συνείδηση.

Στο κβαντικό μοντέλο, το σύμπαν είναι ένα άυλο, αλληλένδετο, ενοποιημένο πεδίο πληροφοριών, εν δυνάμει τα πάντα, αλλά ως προς την ύλη του τίποτα. Το κβαντικό σύμπαν περιμένει έναν ενσυνείδητο παρατηρητή (εσένα ή εμένα) να επηρεάσει την ενέργεια με τη μορφή ενδεχόμενης ύλης, χρησιμοποιώντας το νου και τη συνείδηση (τα οποία από μόνα τους είναι ενέργεια), για να μετατρέψει τα κύματα ενεργειακών πιθανοτήτων σε ύλη.

Όπως ακριβώς το κύμα πιθανότητας του ηλεκτρονίου εμφανίζεται ως σωματίδιο μέσα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έτσι κι εμείς ως παρατηρητές επηρεάζουμε ένα σωματίδιο ή ένα σύνολο σωματιδίων να προκαλέσουν βιώματα με τη μορφή γεγονότων στη ζωή μας.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να ασκήσουμε επιρροή ή να κάνουμε μια αλλαγή στη ζωή μας. Όταν μαθαίνουμε πώς να οξύνουμε την παρατηρητικότητα μας με στόχο να επηρεάσουμε εσκεμμένα το πεπρωμένο μας, πλησιάζουμε στο να βιώσουμε την ιδανική εκδοχή της ζωής, ενσαρκώνοντας την ιδεατή εκδοχή του εαυτού μας.

Είμαστε συνδεδεμένοι με τα πάντα στο κβαντικό πεδίο

Είμαστε, κατά κάποιον τρόπο, συνδεδεμένοι με μια πληθώρα πληροφοριών σε μια διάσταση πέρα από το χώρο και το χρόνο, όπως άλλωστε τα πάντα στο σύμπαν. Δεν χρειάζεται να αγγίζουμε ή να βρισκόμαστε κοντά στα φυσικά στοιχεία εντός του κβαντικού πεδίου, για να τα επηρεάσουμε ή να επηρεαστούμε από αυτά. Το σώμα μας είναι ένα σύνολο από οργανωμένα μοτίβα ενέργειας και πληροφοριών, που στο κβαντικό πεδίο, συνδέονται με τα πάντα.

Κάθε ένας από μας εκπέμπει ένα ξεχωριστό μοτίβο ενέργειας ή αλλιώς υπογραφή. Στην πραγματικότητα, οτιδήποτε έχει υλική υπόσταση εκπέμπει πάντα συγκεκριμένα μοτίβα ενέργειας. Και η ενέργεια αυτή μεταφέρει πληροφορίες. Οι μεταβαλλόμενες διαθέσεις μας αλλάζουν στιγμιαία αυτήν την υπογραφή, συνειδητά ή ασυνείδητα, γιατί είμαστε κάτι περισσότερο από ένα σώμα, είμαστε συνείδηση και χρησιμοποιούμε το σώμα και το νου μας για να εκφράσουμε διαφορετικές νοητικές καταστάσεις.

Ένας άλλος τρόπος για να κατανοήσουμε πώς εμείς οι άνθρωποι αλληλοσυνδεόμαστε με το κβαντικό πεδίο, είναι η έννοια της κβαντικής διεμπλοκής ή αλλιώς κβαντικής σύζευξης. Ουσιαστικά, άπαξ και δύο σωματίδια συνδεθούν με κάποιον τρόπο, ο δεσμός τους θα ισχύει για πάντα, πέρα από το χώρο και το χρόνο. Ως αποτέλεσμα, οτιδήποτε συμβεί στο ένα σωματίδιο θα συμβεί και στο άλλο, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον αποτελούμαστε κι εμείς από σωματίδια, συνδεόμαστε έμμεσα πέρα από το χώρο και το χρόνο. Αυτό που κάνουμε στους άλλους, το κάνουμε και σε μας.

Σκεφτείτε τη σημασία της παραπάνω διαπίστωσης. Εάν καταφέρουμε να αποδεχτούμε αυτήν την έννοια, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το «εμείς», που υπάρχει σε ένα πιθανό μέλλον, συνδέεται ήδη με το «εμείς» του τώρα, σε μια διάσταση πέρα από το χρόνο και το χώρο.

enallaktikidrasi.com 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr Joe Dispenza «Σπάσε τη Συνήθεια να Είσαι ο Εαυτός σου», Εκδόσεις Link Media