Παριζιάνικες Ιστορίες (“Paradis Paris”) Κομεντί, γαλλικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Μαρζάν Σατραπί, με τους Μόνικα Μπελούτσι, Ρόσι Ντε Πάλμα, Εντουάρντο Νοριέγκα, Ροσντί Ζεμ, Αντρέ Ντισολιέ κα.
Η Μαρζάν Σατραπί, έπειτα από το προ τετραετίας άνισο «Μαντάμ Κιουρί: Η Γυναίκα που Άλλαξε τον Κόσμο», επιστρέφει ορεξάτη παραδίδοντας μία κομεντί, με παριζιάνικο αέρα κι έχοντας ένα δυνατό καστ στη διάθεσή της – από Μόνικα Μπελούτσι μέχρι Αντρέ Ντισολιέ.
Μπορεί η ιρανικής καταγωγής σκηνοθέτιδα, να έχει απομακρυνθεί από την σημαντική δημιουργό των εξαιρετικών ταινιών «Persepolis» και «Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα», αλλά διατηρεί, όπως δείχνει και σε αυτό το καλογυρισμένο φιλμ, την τρυφερή ματιά της, την ικανότητά της να διηγείται ιστορίες.
Η Τζοβάνα, πρώην σταρ της όπερας, βρίσκεται σε κρίση μέσης ηλικίας, η οποία επιδεινώνεται λόγω μίας ψευδούς είδησης ότι πέθανε, κάτι που θα τη βάλει στο περιθώριο της επικαιρότητας. Ο Μάικ, ένας ατρόμητος Άγγλος κασκαντέρ, αψηφά καθημερινά τον θάνατο, η Ντολόρες, παρά τις προειδοποιήσεις για τους κινδύνους του καπνίσματος, αποφασίζει να κάνει μία συμφωνία με τον Θεό, η Μαρί, μία έφηβη που πάσχει από κατάθλιψη, γλυτώνει από την απόπειρα αυτοκτονίας της, καθώς πέφτει θύμα απαγωγής, ενώ ο Εντουάρ, παρουσιαστής μίας διάσημης αστυνομικής εκπομπής, έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια του τη θνητότητα.
Η ταινία κρατά τις υποσχέσεις, που δίνει από την αρχή, ως ένα σημείο, για τη διασκεδαστική εξερεύνηση της ζωής και του θανάτου, μέσα από ένα μωσαϊκό πολύχρωμων χαρακτήρων, έχοντας μία φιλοσοφική διάθεση, που ορισμένες φορές ξεπέφτει σε αμπελοφιλοσοφίες.
Το σενάριο έχει τα πάνω και τα κάτω του, αλλά καταφέρνει να πλέξει ικανοποιητικά τις διαφορετικές ιστορίες των ηρώων του, με χιούμορ και ευαισθησία, να ενώσει τις μοίρες τους μέσα από τα σύγχρονα άγχη, αυτά της ματαιοδοξίας, της αποξένωσης, των ανεκπλήρωτων ερώτων, του φόβου μπροστά στον θάνατο αλλά και τη ζωή.
Ανάλαφρη δραμεντί, που κολλάει με την ατμόσφαιρα του Παρισιού και με τη γαλλική σχολή του είδους, αλλά η ατάκα της ταινίας έρχεται από τον τόπο καταγωγής της σκηνοθέτιδας, η οποία συμπυκνώνει και το νόημα της ιστορίας: «Όπως έλεγε και η Ιρανή γιαγιά μου, Θεέ μου, αν δεν μας κάνεις πλούσιους κάνε μας τουλάχιστον βλάκες για να ζήσουμε ωραία τη ζωή μας».
Το ευπρόσωπο καστ συμβάλει στο ανάλαφρο κλίμα της ταινίας, με τους Αντρέ Ντισολιέ, Ρόζι ντε Πάλμα, Εντουάρντο Νοριέγκα, Ροζντί Σεμ και Γκουεντάλ Μαριμούτου, να είναι σε καλή φόρμα, ενώ η Μόνικα, ξεχωρίζει για την αυτοσαρκαστική προσέγγιση του ρόλου της.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Με φόντο την πιο ερωτική πόλη, ένα ψηφιδωτό ανθρώπων καταφέρνει να αποδείξει ότι υπάρχει πάντα κάτι που μας συνδέει με τους ανθρώπους γύρω μας, ακόμα και με τους άγνωστους.
ΑΠΕ ΜΠΕ | Χάρης Αναγνωστάκης
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
