Παρουσίαση του βιβλίου «Ερμηνείες του Πραγματικού. Η σύγχρονη Τέχνη στη δεκαετία του 1980»

Οι εκδόσεις Πλέθρον και το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν το βιβλίο του Ιστορικού και Κριτικού Τέχνης, επ. Καθηγητή Α.Π.Θ. Χαρ. Σαββόπουλου, «Ερμηνείες του Πραγματικού. Η σύγχρονη Τέχνη στη δεκαετία του 1980», την Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010, στις 19:00, στην αίθουσα Τάκης Κανέλλοπουλος του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. (Αποθήκη Α΄ Λιμάνι Θεσ/νίκης).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Σπύρος Βούγιας, Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, καθηγητής Α.Π.Θ.
Ντενης Ζάχαροπουλος, Ιστορικός Τέχνης, καλλιτεχνικός διευθυντής Μ.Μ.Σ.Τ.
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Βασίλης Κεχαγιάς, διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 οι οικονομικές αλλαγές διαμορφώνουν μια νέα κοινωνική κατάσταση, γνωστή σαν μεταμοντέρνα εποχή, η οποία μοιραία θα επηρεάσει τον χώρο της τέχνης. Αρχικά αναζητείται τρόπος για να ανταποκριθεί η τέχνη στις νέες συνθήκες, ώστε να αναδεικνύονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της οικουμενικότητας. Ταυτόχρονα, όμως, καθώς ενισχύονται τα αιτήματα για τον σεβασμό του επιμέρους, η συζήτηση στρέφεται στην ανάδειξη της αυτονομίας του μερικού, που οδηγεί στην καταστρατήγηση ενός από τα βασικότερα αξιώματα της μοντέρνας σκέψης, της καθολικότητας του συνόλου.
Στη θεωρία της τέχνης η έννοια του μεταμοντέρνου αρχίζει να εμφανίζεται από τις αρχές του 1970. Ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τον όρο ήταν ο κριτικός λογοτεχνίας Ihab Hassan, ο οποίος θα αναδείξει την πρόθεση να εκφραστεί ένας σαφής λόγος, τόσο σε τεχνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο εξιστόρησης του θέματος, στη θέση που μέχρι τότε κατείχε το επιφαινόμενο και η αοριστία. Στη συζήτηση θα συμμετάσχουν θεωρητικοί της τέχνης, φιλόσοφοι και εικαστικοί (Baudrillard, Lyotard, Foucault, Jameson, Restany, Greenberg, Schnabel κ.ά).
Η μεταστροφή που παρατηρείται στη δεκαετία του ’80 θα ξεκινήσει με τη βυθο­σκόπηση του εσωτερικού κόσμου του καλλιτέχνη. Σημαντικό μέρος των καλλιτεχνών θα «υιοθετήσει» τη σκέψη του Baudrillard για την ύπαρξη μιας αυτόνομης σφαίρας που απαρτίζεται από τον κόσμο του εμπορίου των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του θεάματος, και η οποία παράγει κοινωνικά σύμβολα. Σε μια εποχή που η τηλεόραση και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης διαμορφώνουν την ανθρώπινη συνείδηση, ό,τι προσλαμβάνουμε σαν πραγματικό εμπεριέχει πάντοτε στοιχεία αναπαράστασης, όλα εμπεριέχονται στις ιδεολογίες των πολιτισμών που τα παράγουν ή τα ερμηνεύουν. Όμως, σύντομα αυτή η άποψη θα αμφισβητηθεί, και πολλοί καλλιτέχνες και θεωρητικοί θα συνταχθούν με την άποψη του Foucault ότι ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει ένα πεδίο αντίστασης και αντίδρασης στην ισοπεδωτική συμπεριφορά της εξουσίας.
Η δεκαετία του 1980 θα κλείσει με διαφορετικό, αντίθετο τρόπο από εκείνον με τον οποίο ξεκίνησε. Η περίοδος των μεγάλων επενδύσεων και των εξωφρενικών τιμών των έργων τέχνης, σύγχρονης και μη, θα πάρει τέλος με την «κατάρρευση» της Wall Street το 1987. Πλέον αναζητώνται εναλλακτικοί χώροι προβολής της καλλιτεχνικής παραγωγής, που να είναι σε θέση να υποστηρίξουν εξίσου έργα χώρου, εγκαταστάσεις, ζωγραφικά έργα καθώς και καλλιτέχνες που το ισχύον σύστημα παρουσίασης και διακίνησης της σύγχρονης τέχνης έχει αποκλείσει.
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ακολουθεί και αναλύει τις εξελίξεις στον χώρο της καλλιτεχνικής παραγωγής στις δεκαετίες 1970-1980, τόσο σε θεωρητικό και θεσμικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο καλλιτεχνικής παραγωγής. Tο πλούσιο φωτογραφικό υλικό του βιβλίου βοηθάει σημαντικά τον αναγνώστη στη κατανόηση αυτών των εξελίξεων. Tο βιβλίο συνοδεύεται από cd-rom, με πλούσιο έγχρωμο φωτογραφικό υλικό.