Περασμένες Ζωές (2023) | Κριτική

Περασμένες Ζωές | Past Lives Αισθηματικό δράμα, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σελίν Σονγκ, Τεό Γιου, Γκρέτα Λι, Τζον Μάγκαρο κα.

Απλώς υπέροχη. Μια ταινία έμπλεη συναισθημάτων, που η απλότητα και η αφοπλιστική ανθρωπιά της, το λιτό και ευαίσθητο σενάριό της, θυμίζει εντόνως τις μεγάλες ρομαντικές δραματικές δημιουργίες ενός σινεμά που νομίζαμε ότι έχει αποκτήσει μουσειακή αξία. Πρέπει να πάμε πολύ πίσω, ίσως και στη δεκαετία του ’70, για να αισθανθούμε τέτοια συγκίνηση, τέτοια ανθρωπιά και μάλιστα ανανεωμένη με μία ιδιαίτερη φρεσκάδα.

Μπορεί η παραγωγή να έχει γίνει στην Αμερική, αλλά η ταινία θα πρέπει να χρεωθεί εξ ολοκλήρου στην 35χρονη Νοτιοκορεάτισσα Σελίν Σονγκ, που κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο, αναστατώνοντας το φεστιβάλ Βερολίνου, στο οποίο προτάθηκε και για τη Χρυσή Άρκτο.

Η ανάλαφρη και συνάμα στοχαστική ταινία, διαθέτει αρκετά από τα βιώματα της Σονγκ, η οποία αξίζει ειδική μνεία όχι μόνο για το σπουδαίο αποτέλεσμα, αλλά και γιατί κράτησε από την παιδική της μνήμη, τα νιάτα της, μια ιστορία που μας θυμίζει ότι πέρα από το σεξ, υπάρχει και η ανιδιοτελής φιλία, ο έρωτας, με την πλατωνική του διάσταση, τα αγνά συναισθήματα και η ανεξίτηλη σχέση με τις ρίζες μας, την ταυτότητα που θα μας καθορίζει για πάντα.

Υπόθεση

Το στόρι θέλει την 11χρονη Ναν, να μεταναστεύει από τη Νότια Κορέα, με τους γονιούς της, δύο καταξιωμένους καλλιτέχνες, στον Καναδά, χάνοντας έναν καλό φίλο και συμμαθητή της, τον Χέι-Σανγκ, που όλοι πίστευαν ότι ήταν ερωτευμένοι. Η Ναν, έπειτα από 12 χρόνια θα μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, αλλάζοντας το όνομά της σε Νόρα, για να εξελιχθεί ως συγγραφέας. Από ένα περίεργο παιχνίδι της τύχης, θα αρχίσουν και πάλι να επικοινωνούν μέσω Skype, να συνειδητοποιούν ότι η σχέση τους παραμένει δυνατή, αλλά θα ξανακόψουν απότομα την επαφή τους, για να ανανεώσουν το ραντεβού τους στο απώτερο μέλλον.

Κάτι που θα γίνει, όταν πια έχουν περάσει ακόμη 12 χρόνια, η Ναν έχει παντρευτεί έναν Αμερικάνο συνάδελφό της κι ο Χέι-Σανγκ έχει μπει στη ρουτίνα της ενήλικης ζωής. Όμως, ο παιδικός τους έρωτας αναθερμαίνεται και η Ναν ακόμη και παντρεμένη νιώθει την έλξη του πρώτου αγνού έρωτα. Έτσι, ο Χέι-Σανγκ θα ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη, για μια συνάντηση που θα γεμίσει το κενό της ζωής του και γιατί εκτός από τον ίδιο και η Ναν πιστεύει στο «ιν γιουν», στο κάρμα δυο ανθρώπων, που δεν μπορεί ποτέ να διακοπεί.

Η ταινία

Φαινομενικά μία ρομαντική δραμεντί, αλλά ουσιαστικά μια ταινία πολύ πιο διεισδυτική, πνευματώδης, με μελετημένους χαρακτήρες και σενάριο ψιλοβελονιά από την ίδια τη σκηνοθέτιδα. Οικείοι χαρακτήρες, που ανταλλάσουν ειλικρινά συναισθήματα, παρότι τους χωρίζει η απόσταση, τους απομακρύνει το πεπρωμένο.

Μια ταινία, που ξεφεύγει από τα νοσηρά ή παρακμιακά φαινόμενα που συνηθίζουν να μας μεταδίδουν οι νοτιοκορεάτικες ταινίες τελευταίως, καθώς όλα κυλούν ήρεμα, με εγκαρδιότητα, ευγενικά αισθήματα.

Είναι τόση η σκηνοθετική δύναμη και το ψυχολογικό ψηλάφισμα των ηρώων, η εκμετάλλευση του θαυμαστού σεναρίου, που νομίζεις ότι δεν χρειάζεσαι μετάφραση από τα κορεάτικα, για να καταλάβεις την υπόθεση, τα συναισθήματα των ηρώων, την ελαφρά μελαγχολική κατάληξη, η οποία, όμως, τελικώς απελευθερώνει και τους δυο πρωταγωνιστές και γιατί όχι και τα ευγενή αισθήματα που κρατάμε κρυμμένα ως άμυνα από τη σκληρή πραγματικότητα, τον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Αν και άγνωστοι οι δυο πρωταγωνιστές, ο Τεό Γιου και η Γκρέτα Λι, που διαθέτουν και μια ξεχωριστή φωτογένεια, δίνουν την αίσθηση ότι τους γνωρίζεις πολύ καλά και σίγουρα παραδίδουν δυο εκπληκτικές ερμηνείες, συμβάλλοντας στο υπέροχο αποτέλεσμα της ταινίας, μίας αποθέωσης του ανθρωπισμού που πλέον εκλείπει.

Σινεμά | Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023  | Χάρης Αναγνωστάκης ΑΠΕ ΜΠΕ