Πες τι σου αρέσει, να σου πω τι είσαι...

Όπως κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο, όπως υπάρχουν όμορφοι, άσχημοι, συμπαθητικοί αποκρουστικοί, έξυπνοι, χαζοί, μέτριοι, κόλακες, περήφανοι, ερπετά, βολεμένοι, ξέπνοοι, υπάρχουν και λογιών-λογιών πράγματα που σε διαφορετικό βαθμό αρέσουν στον καθέναν μας… Κάποια κολλάνε περισσότερο σε μένα, κάποια σε σένα! (Ενώ άλλους τους δημιουργούν ακόμη και αποστροφή.) 

Εσύ δεν μπορείς να ξέρεις γιατί μ αρέσει να περπατώ  χωρίς ομπρέλα, όπως και εγώ δεν ξέρω αν περάσει από μπροστά σου μια μάννα που θηλάζει το μωρό της, τι δυσκολίες αντιμετωπίζει, ποιες είναι οι προτεραιότητες της, τι μπορεί να της αρέσει και πως από αυτό μπορεί να κρατιέται… Γιατι όλοι κρατιόμαστε απο αυτά τα μικρά ή μεγάλα που μας αρέσουν.

Και όμως είναι τόσο εύκολο να δώσουμε στον άλλο να καταλάβει…
θα γράψω μερικά από τα δικά μου μ αρέσει, μετά θα είναι η σειρά η δική σου…

Μου αρέσουν λοιπόν…

– οι λέξεις που δεν κρύβουν τον υπότιτλο,

– η απόλυτη κτητικότητα των χεριών,

– οι συμπτώσεις,

– όσοι εμπιστεύονται τυφλά,

– αυτοί που σκέφτονται όταν περπατάνε,

– να βρίσκω πρωί μια μικρή ποσότητα σάλιου στο πλαϊνό μαξιλάρι,

– όσοι αγαπάνε τον διάδρομο 1634,

– όταν ο συνεπιβάτης ξεκαρδίζεται ενώ η μηχανή σέρνεται νυχτα στην ασφαλτο,

– τα μικρά ψέμματα που θέλουν να σε προστατεύσουν, απο σκληρές, κρύες, βλακώδεις, απάνθρωπες αλήθειες,

– τα μπαλόνια που ξεφουσκώνουν απότομα και μετά υψώνονται σαν τρελά στον αέρα,

– τα ρήματα μοιράζομαι -κόβομαι- λιώνω,

– όσοι παλινδρομούν ανάμεσα στην ορίτζιναλ αγάπη και στο ξέφρενο μίσος,

– οι πεταλούδες που πετάνε ζαλισμένες,

– τα μεγάλα πολύχρωμα φουρφούρια,

– όσοι μπορουν  να εισέλθουν  στον κόσμο και το χρόνο των άλλων,

– τα μάτια που τις νύχτες δαιμονίζονται από τον πειρασμό τους,

– οι ενδιάμεσες ανάσες,

– τα ΝΑΙ τα ΟΧΙ τα ΤΩΡΑ τα ΠΟΛΥ τα ΘΕΛΩ,

– οι στρατιές των ηττημένων,  οι  χαμένοι, που χαμογελάνε στην ήττα
– όσοι έχουν σταθερό επισκέπτη κάποιες μέρες τους εφιάλτες τους,

– ο υπερθετικός βαθμός, η λέξη, η διάθεση,

– αυτοί που διαμορφώθηκαν μέσα από κάποια ζάλη,

– οι αποφάσεις που παίρνονται όταν μιλά το πάθος,

– οι φίλοι μου,

– τα σ’ αγαπώ, σε θέλω, σε χρειάζομαι, μου λείπεις, 

– η πολύ μεγάλη ηδονή να περιμένεις μια δεδομένη απάντηση,

– όσοι έχουν την αίσθηση της μοναξιάς και της βαθιάς θλίψης,

– να διαλέγω το χρόνο,

– ο ήλιος σε συνδυασμό με ζεστή σοκολάτα πίσω από τζαμαρία χειμώνα καιρό,

– το παραδομένο βλέμμα του ελαφιού όταν βρίσκεται στα δόντια του λιονταριού,

– οι αυτοκτονικές προσωπικότητες,

– όσοι δεν έχουν απαντήσεις για όλα,

– όποιος βιώνει την ολέθρια εμπειρία της εγκατάλειψης,

– τα μεγάλα οικογενειακά τραπέζια,

– ένα ταψί σεκέρ παρέ,

– η οξυδέρκεια του πάθους,

– όταν μερικές φορές με μπερδεύει η ζωή και με κάνει να λέω και να ξελέω.

Δεν εξηγούνται τα γιατί και ποια είναι αυτά που σου αρέσουν.  Αλλά το ό,τι  σου αρέσουν, είναι μια εξήγηση από μόνη της, για το ποιός, ή τι είσαι. Νομίζω ότι αυτό είναι απόλυτα κατανοητό

Σ.
ss@cityportal.gr